Aleje Jerozolimskie to znacząca ulica, która przebiega przez kilka warszawskich dzielnic. W jej zasięgu znajdują się takie obszary jak Śródmieście, Ochota, a także Włochy i Ursus.
Ulica ta stanowi istotny element komunikacyjny stolicy, łącząc różnorodne obszary i oferując bogactwo atrakcji, zarówno dla mieszkańców, jak i turystów.
Przebieg
Ulica Jerozolimskie w Warszawie rozpoczyna swój bieg od mostu Księcia Józefa Poniatowskiego. Krzyżuje się tam z Nowym Światem, chaotycznie mijając rondo gen. Charles’a de Gaulle’a, a następnie Marszałkowską, gdzie znajduje się rondo Dmowskiego. Kontynuuje swój bieg przez aleję Jana Pawła II oraz ul. Żelazną.
Po minięciu placu Zawiszy ulica zmienia kierunek na południowy zachód, kierując się w stronę granicy Warszawy. W okolicy od ronda Zesłańców Syberyjskich do ul. Łopuszańskiej, Aleje Jerozolimskie są częścią Obwodnicy Etapowej Warszawy oraz drogi krajowej nr 7 i trasy europejskiej E77.
W Alejach Jerozolimskich prowadzone są następujące drogi:
Numer drogi | Fragment |
---|---|
była | ulica Smolna – plac A. Zawiszy |
była | plac A. Zawiszy – ulica M. Grzymały-Sokołowskiego |
była | ulica M. Grzymały-Sokołowskiego – aleja Prymasa Tysiąclecia |
_ | aleja Prymasa Tysiąclecia – ulica Łopuszańska |
oraz była | ulica Łopuszańska – aleja Obrońców Warszawy |
_ | aleja Obrońców Warszawy – granica miasta |
Ulica biegnie dalej do Pruszkowa, gdzie przekształca się w aleję Wojska Polskiego na wysokości skrzyżowania z ulicami Bolesława Prusa oraz Bohaterów Warszawy, które jest drogą wojewódzką nr 718.
Warto zauważyć, że Aleje Jerozolimskie po remoncie w latach 70. uległy pewnym zmianom, zwłaszcza na północnej Ochocie. Odcinek od pl. Zawiszy do ul. Spiskiej został wybudowany jedynie częściowo, gdyż stworzono tylko jezdnię w kierunku ze wschodu na zachód. Obecnie, ten jednokierunkowy odcinek został przedłużony aż do ul. Niemcewicza, gdzie na zamkniętym odcinku Spiska-Niemcewicza zlokalizowano parking.
W kierunku wschodnim ruch z Alei Jerozolimskich poprowadzono ul. Niemcewicza oraz ul. Grójecką. Taki układ różni się od pierwotnych planów, które przewidywały umiejscowienie pasów jazdy w tunelu pod rondem. Z powodu kompleksowości realizacji oraz innych przesłanek związanych z budową obwodnicy śródmiejskiej, ostatecznie tunel ten nigdy nie został wykonany, co wpłynęło na obecny układ drogowy.
Historia
Historia Alej Jerozolimskich sięga XVIII wieku, kiedy to w zachodniej części obecnego placu Zawiszy, założono żydowskie osiedle znane jako Nowa Jerozolima. To wyjątkowe miejsce, założone w 1774 roku, znajdowało się na gruntach należących do Bożydar-Kałęczyna, które były własnością Augusta Sułkowskiego. W tamtych czasach ulica nazywana była Drogą Jerozolimską, a później jako Ulica Jerozolimska. Z biegiem czasu przyjęła nazwę Aleja Jerozolimska, a ostatecznie przekształciła się w znane dzisiaj Aleje Jerozolimskie.
Formalne wytyczenie ulicy miało miejsce w latach 1823–1824. Przecięła miasto na przestrzał od rogatek Jerozolimskich aż po brzeg Wisły. Jej szerokość wynosiła 40 metrów i została obsadzona czterema rzędami topoli, co nadało jej wyjątkowego charakteru.
W 1845 roku, przy skrzyżowaniu z Marszałkowską, powstał Dworzec Wiedeński, zrealizowany według projektu Henryka Marconiego. Wkrótce przy ulicy zaczęły powstawać eklektyczne, secesyjne oraz modernistyczne kamienice, a w 1902 roku obok skrzyżowania z ulicą Żelazną zbudowano Dworzec Kaliski, zaprojektowany przez Józefa Hussa.
Rok 1908 był przełomowy, ponieważ to wtedy po Alejach Jerozolimskich po raz pierwszy kursowały tramwaje elektryczne. W latach 1904–1913 wybudowano wiadukt prowadzący do powstającego mostu Mikołajewskiego, który obecnie nosi nazwę Poniatowskiego. Kolejnym ważnym wydarzeniem było rozpoczęcie budowy tunelu kolei średnicowej w latach 1921–1932, który przebiegał pod aleją.
Podczas II wojny światowej Aleje Jerozolimskie zmieniały nazwy w zależności od okupanta. Odebrały nazwy Bahnhofstraße (1941−1943), następnie Reichstraße (1943−1945) dla odcinka do ulicy Marszałkowskiej, a pod koniec wojny Ostlandstraße (1943−1945) dla fragmentu do mostu Poniatowskiego.
Podczas powstania warszawskiego Aleje stały się miejscem zaciętych walk; zbudowano barykadę w rejonie ulicy Brackiej, która stała się jedynym pieszym połączeniem między północną a południową częścią stolicy. Po powstaniu zniszczeniu uległy nie tylko Dworzec Główny, ale również większość kamienic między Nowym Światem a Marszałkowską.
19 stycznia 1945 roku odbyła się defilada Wojska Polskiego, którą przyjęli Bolesław Bierut oraz Edward Osóbka-Morawski. W latach 1946–1949 odcinek Alej Jerozolimskich od ul. Marszałkowskiej do Nowego Światu, a także fragment obejmujący al. 3 Maja aż do wiaduktu mostu Poniatowskiego, nosił nazwę al. Generała Władysława Sikorskiego. W 1948 roku wstawiono pierwszą po wojnie sygnalizację świetlną na skrzyżowaniu z ul. Nowy Świat.
Rok 1958 przyniósł poszerzenie jezdni w obrębie między ulicami Nowy Świat a Marszałkowską. W kolejnych latach, w latach 60. i 70. XX wieku, Aleje Jerozolimskie stały się częścią czterech dróg międzynarodowych, w tym:
- E7: od pl. Artura Zawiszy do skrzyżowania z ul. Marchlewskiego oraz ul. Chałubińskiego,
- E8: od ronda Dmowskiego do mostu Poniatowskiego,
- E81: od skrzyżowania z ul. Marchlewskiego i ul. Chałubińskiego do mostu Poniatowskiego,
- E82: z przebiegiem wspólnym z E7.
Ważniejsze obiekty
Aleje Jerozolimskie to jeden z najważniejszych traktów komunikacyjnych Warszawy, pełen niezwykłych obiektów i atrakcji. Warto bliżej przyjrzeć się niektórym istotnym miejscom, które towarzyszą tej popularnej arterii.
- Muzeum Narodowe, które stanowi skarbnice sztuki,
- Gmach dawnego Domu Partii, symbol czasów PRL,
- Sztuczna palma na rondzie gen. Charles’a de Gaulle’a, nietypowy element miasta,
- Pomnik Partyzanta, upamiętniający bohaterskich żołnierzy,
- Gmach Banku Gospodarstwa Krajowego, ważny punkt w historii finansów,
- Dom handlowy Vitkac, miejsce zakupów dla wymagających,
- Centralny Dom Towarowy, znany jako Cedet, obecnie pełniący funkcje biurowe,
- Widok Towers, nowoczesny kompleks wieżowców,
- Rotunda PKO w Warszawie, miejsce spotkań i wydarzeń,
- Hotel Metropol, klasyczny obiekt noclegowy,
- Hotel Polonia Palace, luksusowy hotel w samym centrum,
- Słup kilometrowy, ciekawostka geograficzna,
- Tunel średnicowy, kluczowy element transportu kolejowego,
- Dworzec Warszawa Śródmieście, centralny węzeł komunikacyjny,
- Kamienica firmy Drzewiecki i Jeziorański, przykład architektury,
- Dworzec Centralny, znany punkt orientacyjny,
- Centrum LIM, oferujące wiele różnych usług,
- Stacje kolei średnicowej, kluczowe dla komunikacji miejskiej oraz WKD,
- Central Tower, nowoczesny symbol Warszawy,
- Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego, znane miejsce naukowe,
- Kamienica Stanisława Rostkowskiego, przykład architektury przedwojennej,
- Kamienica Gustawa Pala, z zachowanym stylem secesyjnym,
- Osiedle Kombajn, nowoczesne osiedle,
- Atlas Tower, kolejny punkt na mapie współczesnej Warszawy,
- Aleje Jerozolimskie-Zachód, dynamicznie rozwijająca się część miasta,
- Główny Inspektorat Transportu Drogowego,
- Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,
- Eurocentrum Office Complex, nowoczesne biurowce,
- Urząd Transportu Kolejowego,
- Polskie Koleje Państwowe,
- PKP Informatyka,
- PKP Intercity,
- Dworzec kolejowy Warszawa Zachodnia,
- Dworzec autobusowy Warszawa Zachodnia,
- Park Pięciu Sióstr, miejsce rekreacji,
- Przystanek kolejowy Warszawa Aleje Jerozolimskie.
Po południowej stronie ulicy, wciąż zachowały się struktury przedwojennych kamienic, których część znajduje się w rejestrze zabytków:
- pod numerem 47 – kamienica Wilhelma Rakmana,
- pod numerem 49 – kamienica Józefa Dawidsohna i Hackela Kadyńskiego (1913), zaprojektowana przez Józefa Napoleona Czerwińskiego,
- pod numerem 51 – kamienica Hoserów (1904–1905),
- pod numerem 53 – kamienica Izaaka Rotberga (1893–1894), dawny hotel Central, siedziba m.in. synagogi reformowanej, należącej do Gminy Wyznaniowej Żydowskiej,
- pod numerem 55 – kamienica Franciszka Łapińskiego (1880–1881), zaprojektowana przez Witolda Lanca,
- pod numerem 85 – kamienica Mikołaja Szelechowa (1912–1913), zaprojektowana przez Waldemara Piotra Feddersa.
Obiekty nieistniejące
W historii Warszawy znajdziemy wiele obiektów, które przestały istnieć, a które odgrywały istotną rolę w życiu miasta. Oto lista kilku z nich:
- Centralny Dworzec Pocztowy,
- Dworzec Główny w Warszawie,
- Dworzec Kaliski,
- Rogatki Jerozolimskie.
Przypisy
- TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej [online], trasbus.com [dostęp 22.04.2024 r.] .
- Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 53, 61. ISBN 978-83-280-3725-0.
- Rafał Dajbor. Gmina Wyznaniowa Żydowska. „Stolica”. 4, s. 31, 04.2015 r.
- Robert Marcinkowski: Ilustrowany Atlas Dawnej Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Oliwka, 2013, s. 79. ISBN 978-83-931203-1-4.
- Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 152. ISBN 978-83-62189-08-3.
- Czyste za głośne i zakorkowane. Życie Warszawy, 26.11.2009 r. [dostęp 29.12.2009 r].
- Obwodnica Śródmieścia. [dostęp 29.12.2009 r].
- Jarosław Zieliński. Z dziejów Ochoty. Plac Zawiszy. „Ochotnik”. 30, s. 4, 2007.
- Stanisław Niewiadowski: Warszawa jakiej nie ma. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 122. ISBN 83-06-01615-7.
- Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 295. ISBN 83-01-08836-2.
- Plan Warszawy, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1974.
- Plan Warszawy, wyd. 5, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1973.
- Plan Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1970.
- Plan Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1963.
- Henryk Janczewski: Warszawa. Geneza i rozwój inżynierii miejskiej. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1971, s. 200.
- a b Aleksander Gieysztor, Janusz Durko: Warszawa. Jej dzieje i kultura. Warszawa: Arkady, 1980, s. 294. ISBN 83-213-2958-6.
- Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 42, 1958.
- Aleje Jerozolimskie 51 w warszawa1939.pl.
- Aleje Jerozolimskie 53 w warszawa1939.pl.
- Aleje Jerozolimskie 55 w warszawa1939.pl.
- Aleje Jerozolimskie 85 w warszawa1939.pl.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Plac Jana Henryka Dąbrowskiego w Warszawie | Plac Pięciu Rogów w Warszawie | Plac Powstańców Warszawy w Warszawie | Plac Żelaznej Bramy | Aleja Rzeczypospolitej w Warszawie | Aleja 3 Maja w Warszawie | Aleja Jana Chrystiana Szucha w Warszawie | Aleja Jana Pawła II w Warszawie | Aleja Jana Rodowicza „Anody” w Warszawie | Aleja Kasztanowa w Warszawie | Aleja Wojska Polskiego w Warszawie | Aleja Wilanowska w Warszawie | Aleja Obrońców Grodna w Warszawie | Aleja Jerzego Waszyngtona w Warszawie | Aleja Ireny Sendlerowej w Warszawie | Aleje Ujazdowskie w Warszawie | Aleja „Solidarności” w Warszawie | Ulica Inżynierska w Warszawie | Ulica Canaletta w Warszawie | Ulica Blaszana w WarszawieOceń: Aleje Jerozolimskie w Warszawie