Ulica Towarowa w Warszawie

Ulice i place

Ulica Towarowa to znaczący ciąg komunikacyjny w stolicy Polski, który znajduje się w warszawskiej dzielnicyWola, słynącej z bogatej historii oraz dynamicznego rozwoju.

Obecnie ulica ta pełni ważną rolę zarówno w kontekście lokalnym, jak i miejskim, łącząc różne części Warszawy i oferując wiele możliwości dla mieszkańców oraz odwiedzających.

Przebieg

Ulica Towarowa to jedna z głównych arterii Warszawy, charakteryzująca się trzema pasami ruchu oraz wytyczonymi trasami dla pojazdów komunikacji miejskiej. Rozpoczyna się na placu Zawiszy, który jest zlokalizowany w pobliżu ważnego dworca kolejowego, jakim jest Warszawa Ochota. Następnie kieruje się w stronę skrzyżowania z Wolską oraz Chłodną.

Cała trasa układa się w sieci drogowej, łącząc dzielnicę Wolę z Ochotą. Jest ona także istotnym fragmentem drogi wojewódzkiej nr 634, co czyni ją kluczową dla sprawnej komunikacji w tym rejonie.

Historia

„Ulica Towarowa ma bogatą historię jako dawny trakt, który biegł wzdłuż okopów Lubomirskiego usypanych w 1770 roku. W 1825 roku nastąpiła regulacja tej drogi, a w 1875 została ona przekształcona w ulicę, gdzie niegdyś przebiegał okop. Nazwa ulicy została nadana w 1890 roku i pochodzi od stacji towarowej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, która znajdowała się w tym rejonie. Przed latami 50. XX wieku, wzdłuż Towarowej, między dworcem towarowym a ulicą Grzybowską, istniał kompleks bocznic kolejowych oraz magazynów, znany potocznie jako „Syberia”.

Na końcu XIX wieku, w pobliżu ulicy Towarowej, powstała fabryka metalurgiczna Bormann i Szwede, a także w rejonie przy ul. Krochmalnej i ul. Grzybowskiej, skupisko domów publicznych. Domy te zostały przeniesione z rejonu ulicy Freta na skutek interwencji arcybiskupa Wincentego Popiela, a owe „przedsiębiorstwa” zajmowały niejednokrotnie całe kamienice.

W 1930 roku, wzdłuż ulicy, nad wykopem linii średnicowej zbudowano wiadukt, który został poszerzony w latach 1962-1963. Niestety, znaczna część zabudowy ulicy uległa zniszczeniu i spaleniu podczas II wojny światowej, w latach 1939 i 1944. Z kolei w 1945 roku, jedna z hal stacji towarowej przekształciła się w dworzec pasażerski – Dworzec Główny.

W 1950 roku, w obrębie ulic: Towarowej, Pańskiej, Srebrnej oraz Miedzianej, powstała największa drukarnia z okresu PRL, znana jako Dom Słowa Polskiego. W latach 60. XX wieku przy rondzie Ignacego Daszyńskiego wzniesiono kompleks biurowo-magazynowy Państwowego Przedsiębiorstwa Kolportażu „Ruch”, który obecnie już nie istnieje. W dawnym biurowcu „Ruchu” (numer 28) do 2013 roku mieścił się Instytut Pamięci Narodowej.

W latach 1963-1967 przy ulicy Towarowej zrealizowano osiedle Okopowa-Towarowa, którego projekt autorstwa Jana Klewina i Zbigniewa Pawlaka okazał się znaczącym przedsięwzięciem urbanistycznym, a w latach 1964-1966 powstało osiedle Srebrna, współtworzone przez Jana Bogusławskiego oraz Bohdana Gniewiewskiego.

Od grudnia 1985 do lipca 2000 roku, ulica Towarowa była częścią drogi krajowej nr 2 oraz trasy europejskiej E30. Ten odcinek przebiegał od ronda Daszyńskiego do placu Zawiszy.

Ważniejsze obiekty

Wzdłuż Ulicy Towarowej w Warszawie zlokalizowanych jest wiele istotnych obiektów, które przyciągają uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Wśród nich można wyróżnić:

Te zróżnicowane obiekty tworzą wyjątkowy krajobraz Towarowej, będąc istotnym punktem na mapie stolicy.

Upamiętnienia

Na ulicy Towarowej w Warszawie można znaleźć ciekawe znaki pamięci, które upamiętniają ważne postacie związane z tą lokalizacją. W szczególności wyróżnia się:

  • kamień pamiątkowy, umiejscowiony w miejscu nieistniejącej kamienicy nr 54, gdzie w latach 1905–1914 oraz 1918–1931 mieszkał Konstanty Ildefons Gałczyński,
  • trzy tablice pamiątkowe autorstwa Tchorka.

Obiekty nieistniejące

Na ulicy Towarowej w Warszawie znajdowały się niegdyś ciekawe obiekty, które z czasem przestały istnieć. Poniżej przedstawiamy listę tych miejsc:

  • dom Słowa Polskiego,
  • muzeum kolejnictwa w Warszawie,
  • rogatki wolskie,
  • rogatki jerozolimskie.

W kulturze

W 1929 roku, znany polski poeta Konstanty Ildefons Gałczyński, zdecydował się na publikację wiersza zatytułowanego Ulica Towarowa.

Przypisy

  1. Jerzy Pytko, Leopold J. Pytko: Warszawa. Ocalić od zapomnienia. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2019, s. 99. ISBN 978-83-66195-22-6.
  2. Jarosław Zieliński. Rozpustna Towarowa. „Stolica”, s. 78, styczeń-luty 2015 r.
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 208. ISBN 83-86619-97X.
  4. Uchwała nr 192 Rady Ministrów z 02.12.1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  5. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15.12.1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
  6. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 05.07.2000 r. w sprawie ustalenia przebiegu dróg krajowych w Warszawie (Dz.U. z 2000 r. nr 56, poz. 675)
  7. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 310–311. ISBN 83-912463-4-5.
  8. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 890. ISBN 83-01-08836-2.
  9. Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 277. ISBN 83-06-00089-7.
  10. Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 154.
  11. Warszawa: Atlas aglomeracji 1:20 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1996. ISBN 83-7000-086-X. Brak numerów stron w książce
  12. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 224.
  13. Benedykt Hertz: Na taśmie 70-lecia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, s. 54.
  14. Ulica Towarowa. galczynski.kulturalna.com. [dostęp 22.08.2020 r.]

Oceń: Ulica Towarowa w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:5