Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

---

Historia

W 2006 roku zorganizowano międzynarodowy konkurs architektoniczny, mający na celu stworzenie projektu nowej siedziby muzeum. Rozstrzygnięcie konkursu miało miejsce 18 lutego 2007 roku, a wzięło w nim udział 109 koncepcji. Szwajcarski architekt Christian Kerez został laureatem pierwszej nagrody. Planujący budynek o powierzchni około 30 000 metrów kw. miał powstać w latach 2012–2016, ulokowany po północnej stronie pl. Defilad oraz wschodniej części ul. Marszałkowskiej, w miejscu, gdzie wcześniej znajdowała się hala Kupieckich Domów Towarowych.

12 kwietnia 2008 roku prezydent Warszawy, Hanna Gronkiewicz-Waltz, wraz z Christianem Kerezem, podpisali umowę na realizację projektu muzeum. W wieku letnim 2008 roku, władze przyjęły decyzję o wprowadzeniu zmian w programie funkcjonalnym obiektu oraz dodaniu pomieszczeń dla teatru TR Warszawa. Zmiany te przyczyniły się do znacznej ewolucji projektu, co w rezultacie wydłużyło czas prac projektowych. Ostateczny projekt budynku został zaprezentowany latem 2010 roku.

W maju 2012 roku miasto zerwało umowę z Christianem Kerezem, zarzucając mu opóźnienia w dostarczaniu dokumentacji projektowej. W tym samym czasie podjęto decyzję, iż w tymczasowej lokalizacji, w ciągu kolejnych czterech lat (2012–2016), muzeum będzie mieścić się w dawnym Domu Meblowym „Emilia”, zlokalizowanym przy ulicy Emilii Plater 51.

Ostatecznie, w 2014 roku, wykonanie projektu architektonicznego powierzono nowojorskiej pracowni Thomas Phifer and Partners (inne języki). Całkowity koszt honorarium za projekt wyniósł 28 milionów złotych, podczas gdy przewidywana kwota budowy oszacowana została na około 416 milionów zł, a dla budynku teatru – na około 125 milionów zł. Twórcy współpracowali z biurem APA Wojciechowski Architekci.

Nowa siedziba Muzeum Sztuki Nowoczesnej na pl. Defilad miała być dostępna dla publiczności w drugiej połowie 2023 roku, ale z powodu opóźnień datę otwarcia przesunięto na 25 października 2024 roku. Poczta Polska wydała znaczek upamiętniający to wydarzenie.

Do czasu uruchomienia stałej siedziby na placu Defilad, muzeum organizowało wystawy w Muzeum na Pańskiej – tymczasowej lokalizacji przy ul. Pańskiej oraz w Muzeum nad Wisłą, które jest specjalnym pawilonem ekspozycyjnym, znajdującym się na warszawskich bulwarach wślanych, pod adresem Wybrzeża Kościuszkowskie 22, obok Centrum Nauki Kopernik oraz Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. Pawilon nad Wisłą został udostępniony muzeum bezpłatnie przez fundację Thyssen-Bornemisza Art Contemporary.

Otwarcie nowej siedziby MSN przy ul. Marszałkowskiej 103 miało miejsce w piątek, 25 października, o godzinie 20:00, podczas premiery projektu Wojciecha Bąkowskiego „Jasna przyszłość”, zaprezentowanego w podcieniach budynku. Na fasadzie muzeum wyświetlona została multimedialna praca Agnieszki Polskiej zatytułowana „Przepowiednia”, a wewnątrz muzeum zorganizowano wystawę dedykowaną sztuce kobiet. Ceremonia otwarcia była transmitowana na stronie internetowej muzeum oraz na jego kanale na YouTube, a także w wirtualnym świecie Minecraft.

Fasada budynku wykonana jest z podwieszanej betonowej konstrukcji z białego betonu architektonicznego, co stanowi innowacyjne rozwiązanie zarówno w Polsce, jak i w Europie. Materiały i technologie zastosowane w budowie zostały wybrane z myślą o zminimalizowaniu potrzeb napraw oraz szkodliwości dla środowiska. Projektowanie wnętrz nawiązuje do najlepszych wzorców modernistycznych, nawiązując do ponadczasowych form i detali w architekturze.

Na parterze budynku są całkowicie przeszklone foyer, audytorium, przestrzeń edukacyjno-wykładowa, galeria ekspozycji czasowej, sklep oraz kawiarnia. Wszystkie te przestrzenie spełniają funkcje publiczne i są widoczne z zewnątrz. W podziemnej kondygnacji znajdują się kino z widownią na 150 osób, pomieszczenia edukacyjne, a także pracownie konserwatorskie i techniczne. Na drugiej kondygnacji przewidziano miejsce do przechowywania oraz konserwacji dzieł sztuki oraz inne pomieszczenia techniczne.

Na fasadzie muzeum trwa wyświetlanie multimedialnej pracy Agnieszki Polskiej pt. „Przepowiednia”, która łączy różne formy, tj. animację oraz tekst. Wideo składa się z przypadkowo wyświetlanych „wróżb” związanych z przyszłością.

Założenia programowe

Muzeum koncentruje się na prezentacji dorobku sztuki polskiej XX i XXI wieku w szerszym kontekście międzynarodowym. Współczesna kolekcja, licząca już ponad 400 dzieł, przedstawia główne zjawiska z różnych dziedzin takich jak sztuki wizualne, film, teatr i muzyka. Ponadto, Muzeum angażuje się w działania edukacyjne i badawcze, co jest integralną częścią jego misji.

W myśl przyjętych założeń, instytucja ma pełnić rolę przestrzeni dialogu między tradycją a nowymi zjawiskami, co sprzyja ciągłemu odświeżaniu pamięci historycznej oraz umożliwia społecznie negocjować zmieniające się wartości w obszarze kultury. Muzeum, otwarte na wszelkie przejawy sztuki, stawia na interakcje z różnorodnymi grupami społecznymi w Polsce oraz na budowanie relacji z międzynarodową publicznością, a także środowiskami twórczymi.

Kolekcja, wystawy czasowe i programy multimedialne są wspierane przez zróżnicowaną ofertę edukacyjną, która adresowana jest do różnych grup społecznych i wiekowych, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży.

Inicjatywy Muzeum mają na celu podniesienie poziomu wiedzy o sztuce oraz zwiększenie zainteresowania społeczeństwa poprzez tworzenie kontekstów odnoszących się do tradycji i historii. W planach jest również rozwijanie międzynarodowej współpracy, mającej na celu budowanie europejskiej tożsamości kulturowej i społecznej.

W ramach tych działań Muzeum ma na celu inicjowanie wymiany artystycznej oraz naukowej, w której uczestniczą artyści, krytycy sztuki i kuratorzy. Angażując się w międzynarodowy obieg sztuki, Muzeum staje się platformą wspierającą współczesne przedsięwzięcia kulturalne.

Ważnym aspektem jest również lokalizacja Muzeum oraz jego program, które mają na celu stworzenie przestrzeni zarówno do rekreacji, jak i do organizacji czasu wolnego dla mieszkańców Warszawy oraz turystów.

Obok założeń programowych, Muzeum przywiązuje dużą wagę do aspektu społeczno-gospodarczego. Uczestnicząc w tworzeniu PKB, Muzeum wpływa na rynek pracy, tworząc nowe, trwałe miejsca pracy, co w efekcie przyczynia się do podnoszenia jakości życia lokalnej społeczności i wpisuje się w ekonomiczny wymiar kultury jako kluczowego elementu rozwoju kraju.

Działalność bieżąca

„Na wczesnym etapie funkcjonowania Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, wydawany był dwumiesięcznik „Muzeum”, który skupiał się na zagadnieniach związanych z programem muzealnym, muzealnictwem oraz innowacyjnymi projektami badań i teorii sztuki. Pierwszy numer tej publikacji zadebiutował w październiku 2007 roku, a ostatni w sierpniu 2008 roku.

W tymczasowej siedzibie Muzeum odbywały się regularne prezentacje wybranych zjawisk artystycznych, zgrupowane pod wspólnym mianem „Weekend w Muzeum”. Były to wydarzenia otwarte dla publiczności, które stanowiły wstęp do działań wystawienniczych i edukacyjnych prowadzonego przez Muzeum.

W 2008 roku Muzeum rozpoczęło proces budowania swojej stałej kolekcji, która obecnie obejmuje imponującą liczbę ponad 400 dzieł twórców zarówno z Polski, jak i z zagranicy.

Od sezonu 2009/2010 Muzeum organizuje cykle wykładów, dyskusji oraz spotkań pod nazwą „Muzeum Otwarte”. Tematyka tych wydarzeń często nawiązuje do aktualnych wystaw lub badań prowadzonych przez placówkę.

Działalności Muzeum towarzyszy rozbudowany program edukacyjny skierowany do dzieci i młodzieży. Dział Edukacji Muzeum proponuje seria warsztatów dostosowanych do różnych grup wiekowych, począwszy od dzieci przedszkolnych aż po studentów i dorosłych, które są tematycznie związane z wystawami odbywającymi się w danym czasie.

W Muzeum trwa również budowanie sieci współpracy z instytucjami kulturalnymi, zarówno krajowymi, jak i międzynarodowymi.

W latach 2015–2021 w Muzeum odbywały się wystawy finałowe związane z konkursem Artystyczna Podróż Hestii.

Oddziały

Wśród różnych oddziałów Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, można znaleźć wiele interesujących propozycji, które przyciągają miłośników sztuki. Oto niektóre z nich:

• Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich,
• Park Rzeźby na Bródnie,
• Dom Hansenów w Szuminie,
• Pawilon tańca i innych sztuk performatywnych („Muzeum nad Wisłą”, w budowie).

Program wydawniczy

W latach 2007–2008 na rynku wydawniczym ukazywał się dwumiesięcznik noszący tytuł „Muzeum”. W ramach tego cyklu powstało 6 numerów, których zdigitalizowane wersje są aktualnie dostępne do przeglądania na stronie Muzeum.

Pierwszym cyklem wydawniczym, który zainaugurowano w 2009 roku, była seria zatytułowana „Muzeum w budowie”. Publikacje tego cyklu koncentrowały się na programie wystawienniczym oraz badawczym instytucji.

W kolejnych latach zaczęły pojawiać się również publikacje, które były współtworzone z zagranicznymi artystami. Często miały one charakter dwujęzyczny i były przeznaczone do dystrybucji międzynarodowej. Oprócz tego, od 2012 roku systematycznie wydawana jest seria „mówi muzeum”.

Działania związane z wydawnictwami Muzeum obejmują różnorodne formy, takie jak: wydawnictwa zwarte, druki informacyjne, pocztówki, przewodniki, broszury oraz katalogi. Do chwili obecnej wydano łącznie 37 publikacji drukowanych oraz 35 publikacji dostępnych online.

„mówi muzeum”

To innowacyjny cykl wydawniczy, który powstał w wyniku współpracy Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Wydawnictwa Karakter. Seria ta ma na celu ukazanie kluczowych aspektów sztuki współczesnej i architektury.

W latach 2012–2018 w ramach tej serii ukazało się 10 publikacji, w tym:

• Alina Szapocznikow, Ryszard Stanisławski, Kroją mi się piękne sprawy. Listy 1948–1971, 9.09.2012,
• Gregor Muir, Lucky Kunst. Rozkwit i upadek Young British Art, 13.12.2013,
• Dom jako forma otwarta. Szumin Hansenów, 26.05.2014,
• Karol Sienkiewicz, Zatańczą ci, co drżeli. Polska sztuka krytyczna, 13.10.2014,
• Ukryty modernizm. Warszawa według Christiana Kereza, 18.02.2015,
• Marek Beylin, Ferwor. Życie Aliny Szapocznikow, 20.03.2015,
• Emilia. Meble, muzeum, modernizm, 5.05.2016,
• Nicholas Mirzoeff (inne języki), Jak zobaczyć świat, 16.05.2016,
• Karol Sienkiewicz, Patriota Wszechświata. O Pawle Althamerze, 2.10.2017,
• Filip Springer, Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach, 23.02.2018, wyd. II.

Wystawy

2024

Zapowiedź wyjątkowych wydarzeń w Muzeum Sztuki Nowoczesnej już na horyzoncie. W tegorocznej edycji kolekcji prezentowane będą prace takich artystów jak: Magdalena Abakanowicz, Karolina Jabłońska, Zhanna Kadyrova, Kateryna Lysovenko, Sandra Mujinga, Mariela Scafati. Ponadto wśród wyróżnionych artystów znajdziemy Monikę Sosnowską, Alinę Szapocznikow oraz Cecilię Vicuñę.

Muzeum ma pełnić rolę edukacyjną dzięki programowi „Formy podstawowe”, który oficjalnie zainaugurowany zostanie pod okiem kuratorów Sebastiana Cichockiego oraz Heleny Czerneckiej. Kolejną intrygującą wystawą, zatytułowaną „Trudna Miłość. Muzeum między placem a Pałacem”, będzie można zobaczyć na XVI edycji festiwalu Warszawa w Budowie, z kuratorami Fredim Fischlim, Nielsem Olsenem, Tomaszem Fudalą i Natalią Sielewicz.

Poza tym wystawa „Tygrys w ogrodzie” poświęci sztuce Marii Prymaczenko, z kuratorem Szymonem Maliborskim.

2023

W 2023 roku będziemy mieli przyjemność uczestniczyć w III edycji „Formy podstawowe”, której uczestnikami są m.in. Adriano Costa, Jarosław Fliciński, Veronika Hapchenko, Edith Karlson, Krzysztof Maniak, Ahmet Öğüt, Olivia Plender oraz Laure Prouvost. Wystawie przewodniczyć będą kuratorsko Helena Czernecka oraz Sebastian Cichocki.

Również wystawa „Anka Ptaszkowska… Przypadkiem”, pod kuratelą Marii Matuszkiewicz, dostarczy wielu spostrzeżeń artystycznych. Przed nami również kontrowersyjna wystawa „Bez mistrza, bez pana”, koncentrująca się na feministycznym podejściu do sztuki, z udziałem takich artystów jak Peggy Ahwesh czy Mona Hatoum. Kuratorki tej wystawy to Erika Balsom oraz Hila Peleg.

Kolejna ekspozycja – „Pocałunek nie zabija”, w której udział wezmą Ania Nowak oraz inne artystki, jest kuratorowana przez Michała Grzegorzka.

Ciekawym przedsięwzięciem jest również wystawa „Refugees Welcome”, która ma na celu wsparcie uchodźców, związana z aukcją sztuki.

2022

W obecnym roku zaprezentowana zostanie wystawa „Walka o ulice” podczas czternastej edycji festiwalu Warszawa w Budowie, w której skoncentrujemy się na urbanistyce. Kuratorami są Tomasz Fudala oraz Jan Mencwel.

„Opowieści okrutne” to przekrojowa wystawa Aleksandry Waliszewskiej, nawiązująca do symbolizmu wschodniego oraz północnego, zestawiana z dziełami innych artystów z Europy wschodniej i bałtyckich, a także prezentowana w litewskim Narodowym Muzeum Sztuki. Wśród uczestników znajdą się m.in. Maria Anto, Wanda Bibrowicz i wielu innych.

„Refugees Welcome” powróci jako wystawa towarzysząca szóstej aukcji sztuki, wspierającej uchodźców.

2021

„Się porobiło” to wystawa z okazji pięćdziesięciolecia miesięcznika Literatura na Świecie, eksplorująca historię okładek oraz ikonografii od czasów jego powstania. Kuratorami byli Tomasz Frycz oraz Marcin Wicha.

Dyskurs na temat aborcji podejmie natomiast wystawa „Kto napisze historię łez”, prowadzona przez Magdę Lipską oraz Sebastiana Cichockiego; w wydarzenia zaangażowany jest również Łukasz Ronduda.

Kolejną interesującą wystawą jest „Jak robić szkołę?”, nawiązująca do problematyki edukacji, pod kuratelą Pawła Brylskiego oraz Szymona Maliborskiego.

Warto odwiedzić także ekspozycję „Czy wiesz, że tęcza świeci w ciemnościach?”, która zaprezentuje kolekcję Muzeum Sztuki Nowoczesnej, w tym najnowsze zakupy pod kierunkiem kuratorki Natalii Sielewicz.

Ważnym wydarzeniem jest również wystawa „Agnieszka Polska, Plan Tysiącletni”, pokazująca 28-minutowy film dotyczący elektryfikacji polskiej wsi, kuratorką znów jest Natalia Sielewicz.

„Henryk Streng/Marek Włodarski i modernizm lwowski” oraz „Henryk Streng/Marek Włodarski i modernizm żydowsko-polski”, to wystawy ukazujące twórczość Henryka Strenga. Kurator: Piotr Słodkowski.

2020

W roku 2020 Muzeum zaprasza na wystawę „COŚ WSPÓLNEGO”, związaną z życiem w miejskich wspólnotach. Kuratorami są Tomasz Fudala oraz Natalia Sielewicz.

„Refugees Welcome 2020” to charytatywna aukcja wspierająca uchodźców, organizowana przez Fundację Ocalenie oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Wystawa „Wiek półcienia” przedstawia sztukę sprzed ostatnich pięćdziesięciu lat, koncentrując się na planetarnych zmianach oraz ich wpływie na sztukę. Wystawę kuratorują Sebastian Cichocki oraz Jagna Lewandowska.

2019

Monograficzna wystawa „MIRIAM CAHN: JA, ISTOTA LUDZKA” prezentuje prace artystki Miriam Cahn, pod kuratelą Marty Dziewańskiej.

„Nigdy więcej” to ekspozycja, która przedstawi historię sztuki antyfaszystowskiej z okazji 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej, gdzie kuratorami są Sebastian Cichocki, Joanna Mytkowska, Łukasz Ronduda oraz Aleksandra Urbańska.

„Farba znaczy krew” to wystawa odnosząca się do tematyki ciała i kobiecej seksualności, pod okiem kuratorii Natalii Sielewicz oraz dotycząca prac artystów.

„Daniel Rycharski. Strachy” to przegląd jego dzieł, poruszających kwestie wiary oraz stosunków społecznych w Polsce; kuratorem jest Szymon Maliborski, a dzieło wzbudziło kontrowersje.

2018

„Niepodległe. Kobiety a dyskurs narodowy” to wystawa z okazji stulecia niepodległości Polski, biorąca pod uwagę nieobecność kobiet w narracji historycznej. Kuratorką jest Magda Lipska.

„SĄSIEDZI / СУСІДИ” to wystawa poświęcona relacjom sąsiedzkim na festiwalu Warszawa w Budowie. Zorganizowana pod kuratelą Centrum Badań nad Kulturą Wizualną w Kijowie.

Przygotowana przez Cosmina Costinasa wystawa „Bestia, bóg i linia” zgłębia współczesne zmiany w regionach Azji i Pacyfiku. Kuratorzy: Szymon Maliborski.

Na Open’er Festival 2018 zrealizowano wystawę „Jutro będzie wojna?”, a także „Czym jest oświecenie?” – zestawienie prac z Gabinetu Rycin BUW oraz współczesnymi dziełami, za które odpowiadają Goshka Macuga, Łukasz Ronduda i Tomasz Szerszeń.

Wystawa „Edi Hila. Malarz transformacji” przybliża twórczość albańskiego artysty, a ponadto „Danwen Xing, Dziennik” skupia się na chińskiej awangardzie lat 90.

2016

W 2016 roku Muzeum przedstawia wystawę „Oskar Hansen. Forma otwarta”, poświęconą twórczości znaczącego polskiego architekta i teoretyka. Kuratorka: Aleksandra Kędziorek.

Ekspozycja „Ćwiczenia z kreatywności” ukazuje alternatywne metody edukacji artystycznej, prowadzone przez Dórę Hegyi oraz Zsuzsę László.

Ponadto „140 uderzeń na minutę” to wystawa dotycząca kultury rave w latach 90., wzbogacona o współpracę z kuratorami.

Ciekawą instalację stanowi „Rainforest V”, stworzona przez kolektyw Composers Inside Electronics, związaną z muzyką Davida Tudora.

Na zakończenie działalności Muzeum w pawilonie Emilia miały miejsce wystawy „Robiąc użytek” oraz „Po co wojny są na świecie”, ukazujące sztukę outsiderów. Kuratorki: Katarzyna Karwańska, Zofia Płoska.

2015

„Spór o odbudowę” to wystawa realizowana w opuszczonym budynku Muzeum Warszawy. Twórcy: Tomasz Fudala, Szymon Maliborski.

Na wystawie „Radykalne nauczanie. Odbudowa edukacji architektonicznej” w pawilonie wystawowym Politechniki Warszawskiej działały kuratorki: Beatriz Colomina oraz Evangelos Kotsioris.

Druga Ogólnopolska Wystawa Znaków Graficznych podkuratorska Patryka Hardzieja oraz Rene Wawrzkiewicza z prezentacją polskich znaków.

„Zofia Rydet. Zapis, 1978–1990” to monumentalny projekt, za który odpowiadają Sebastian Cichocki oraz Karol Hordziej.

„Július Koller?” osiada w Muzeum Sztuki Nowoczesnej jako monograficzna wystawa słowackiego artysty, pod kuratelą Daniel Grúń, Kathrin Rhomberg oraz Georg Schöllhammer.

„Szczęśliwe przypadki cybernetyki” przybliża wydarzenia z 1968 roku, z działalnością kuratorki Jasii Reichardt.

2014

„W niedalekiej przyszłości” to odsłona rosnącej kolekcji Muzeum, związanej z rozwojem sztuki Polski. „Co widać. Polska sztuka dzisiaj” ma na celu przedstawienie aktualnych tematów pracy artystycznej, prowadzonej przez Sebastiana Cichockiego oraz Łukasza Rondudę.

„Ustawienia prywatności” to wystawa, która przybliża młodsze pokolenie artystów, działających w dobie internetu, z kuratorką Natalią Sielewicz.

„Maria Bartuszová. Formy przejściowe” ma na celu skomentowanie twórczości słowackiej rzeźbiarki.

„Oskar Hansen. Forma otwarta” nawiązuje do jego międzynarodowych wystaw, nagłaśnianych przez Soledad Gutiérrez, Łukasza Rondudę i Aleksandrę Kędziorek.

2013

„Jaka sztuka dziś, taka Polska jutro” to prezentacja pojawiających się prac z kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, której kuratorką jest Magda Lipska.

„W sercu kraju” to obszerną ekspozycję złożoną z 150 prac, z odbywającą się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej.

2012

„Wspólnicy. Fotograf i artysta” to wystawa kuratorki Marii Matuszkiewicz. „Trzeci pokój” to owoc współpracy Muzeum z Kunsthalle, prowadzony przez Barbarę Piwowarską oraz Magdalenę Holzhey.

„Angry Birds” ukazuje nową scenę artystyczną prosto z Moskwy, za którą odpowiedzialny jest Dawid Ter-Oganian.

Podsumowująca wystawą „Nowa Sztuka narodowa” podkuratorzy to Sebastian Cichocki oraz Łukasz Ronduda.

2011

„Black and White” to prezentacja komiksu i animacji, za którą odpowiedzialni są Łukasz Ronduda oraz Galit Eilat.

„Black²” jest wystawą stworzoną przez projektanta Konstantina Grcica podczas festiwalu Warszawa W Budowie 3.

2010

Niezwykła ekspozycja „I have no Time / Nie mam czasu” – prezentacja książek artystycznych Mladena Stilinovicia w Polsce. Kuratorka: Ana Janevski.

„Włodzimierz Borowski. Siatka czasu” to pierwsza pośmiertna prezentacja, ukazująca fragmenty jego dzieł.

Warszawa w Budowie II, nawiązująca do projektowania miasta w przyszłych latach.

Park Rzeźby na Bródnie 2010 przedstawia prace artystów w Bródnowskim Parku Rzeźby, takie jak Paweł Althamer, Olafur Eliasson, Monika Sosnowska oraz Rirkrit Tiravanija i wielu innych. Kurator: Sebastian Cichocki, a produkcja: Katarzyna Karwańska, z identyfikacją wizualną autorstwa Ariane Spanier.

Na wystawie „Mógłbym żyć w Afryce” uczestniczą artyści tacy jak Mirosław Bałka, Krzysztof Bednarski oraz Mirosław Filonik, a także Ryszard Grzyb i wielu innych, kuratorem jest Michał Woliński.

„The Capital of Accumulation” to film autorstwa Raqs Media Collective przedstawiający zmiany społeczno-polityczne w Nowym Delhi, pod kuratelą Sebastiana Cichockiego.

Ostateczny projekt budynku Muzeum Sztuki Nowoczesnej i TR Warszawa będzie prezentowany przez architekta Christian Kerez.

„Vedo Cose Che Non Ci Sono” kontynuuje projekt „Early Years”, gdzie znajdą się nazwiska takich artystów jak Wojciech Bąkowski, Tania Bruguera, Oskar Dawicki, Aneta Grzeszykowska, Agnieszka Polska, oraz wielu innych pod kuratorskim okiem Sebastiana Cichockiego i Any Janevsky.

2009

„Warszawa w Budowie” przybliża projekty artystów takich jak Michał Budny, Carlos Bunga czy Daniela Brahm z eksploracją języka designu i planowania miejskiego. Kurator: Sebastian Cichocki.

Na wystawie „Mur i wieża” zaprezentowane zostaną prace izraelskiej artystki Yael Bartana.

Natomiast w „Parku Rzeźby na Bródnie” pod okiem Kuratora również Sebastiana Cichockiego, zobaczymy dzieła m.in. Pawła Althamera, Olafura Eliassona oraz Moniki Sosnowskiej.

Na koniec wystawa „Niezgrabne przedmioty” ukazująca prace Aliny Szapocznikow oraz Marii Bartuszovej, a współpraca kuratorska łączy Joanna Mytkowska oraz Pauliny Ołowskiej oraz Agaty Jakubowskiej.

Wydarzenia takie jak „Awake Asleep” oraz „Wydomowienie” przedstawiają prace artystów konceptualnych, jak rumuńska artystka Ahlam Shibli.

„W ciele ofiary 1969–2008” nawiązująca do twórczości Iona Grigorescu pod kuratelą Kathrin Rhomberg oraz Marta Dziewańska.

„Sztuka cenniejsza niż złoto” to wystawa pierwszych zakupów Muzeum, przedstawiająca dzieła artystów takich jak Magdalena Abakanowicz, Paweł Althamer i wiele innych z nowych kolekcji, w tym Katarzyna Kozyra, Wilhelm Sasnal oraz wielu innych.

„Musica Genera Festival 2009 w Muzeum” zwraca uwagę na instalacje artystów takich jak Edwin van der Heide.

2008

Na wystawie zatytułowanej „9 promieni światła na niebie”, podziwiać można będzie dzieło Henryka Stażewskiego.

„Nie ma sorry” skupia się na pracach artystów takich jak Wojciech Bąkowski, Paul Destieu oraz wielu innych

Na wystawie „Projektowanie książek”, w znanej prezentacji „Najpiękniejsze książki Szwajcarii z 2007″ kurator: Magdalena Frankowska, we współpracy z Marcinem Władyką.

„Pokaz nowych modeli i planów Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie” z architektem Christianem Kerezem w rolach głównych oraz „Kiedy rano otwieram oczy, widzę film”, eksperyment w sztuce Jugosławii z lat 60. i 70. pod kuratelą Any Janevski oraz współpracy z Tomaszem Fudalą.

„Żelimir Żilnik w Muzeum Sztuki Nowoczesnej” to cykl pokazów filmów oraz spotkań z reżyserem Żelimirem Żilnikiem.

„Sharon Hayes – W niedalekiej przyszłości, Warszawa” to wystawa kuratorki Moniki Szczukowskiej, w ramach której przedstawione będą zagadnienia współczesnej sztuki.

---

Oceń: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

---