Stefan Rembowski

---

Życiorys

Stefan Rembowski był niezwykle utalentowanym twórcą, którego życie związane było z podwarszawską Radością (Wawra), gdzie spędził wiele lat, twórczości jak i życia osobistego. W czasach II wojny światowej swoje umiejętności wykorzystał grając na fortepianie w big-bandzie Mieczysława Kleckiego oraz współtworząc konspiracyjny Teatr Amatorski w Radości. Rembowski odznaczał się nie tylko talentem artystycznym, ale także odwagą, co potwierdza fakt, że przez dwa lata ukrywał w swoim domu angielskiego żołnierza, który został zrzucony nad Warszawą przez aliantów. Jego heroiczny czyn został doceniony w 1945 roku, kiedy to otrzymał dyplom od Brytyjskich Sił Zbrojnych, podpisany przez marszałka Royal Air Force Arthura Teddera.

Po zakończeniu działań wojennych, Rembowski rozpoczął współpracę z różnymi zespołami artystycznymi działającymi w Teatrze Domu Żołnierza z siedzibą w Lublinie. Podczas jednej z wizyt w Warszawie, z towarzyszami, odwiedził Hotel Europejski, gdzie jego występ na fortepianie przyciągnął uwagę księcia Stefana Czetwertyńskiego. To właśnie wtedy zaproponowano mu utworzenie orkiestry, co skutkowało powrotem do stolicy.

W 1945 roku Rembowski zadebiutował jako kompozytor, tworząc utwór pt. „To co było”, do którego tekst został napisany przez Bronisława Broka. W roku 1946 dołączył do ZAiKS-u, zajmując się muzyką rozrywkową i taneczną. W latach 1947–1949 współpracował z łódzką orkiestrą braci Harrisów oraz warszawskim zespołem tanecznym Charlesa Bovery’ego, a także związany był z wrocławskim teatrzykiem satyrycznym „Chochlik”.

W 1949 roku Rembowski osiedlił się na stałe w Warszawie, gdzie, dzięki rekomendacji Jerzego Jurandota, objął stanowisko kierownika muzycznego w Teatrze Syrena, którym zarządzał aż do 1987 roku. W tym czasie nawiązał współpracę z kabaretami, takimi jak U Lopka i Dudek, a w 1963 roku rozpoczął działalność w radiu i telewizji. Jego debiut radiowy miał miejsce z utworem „Jak to dziewczyna”, wykonanym przez Lidę Korsakównę; utwór ten zdobył ogromną popularność i wygrał plebiscyt w dzienniku Express Wieczorny.

Utworów Rembowskiego jest również wiele, z których większość stała się wielkimi przebojami festiwalowymi. W 1966 roku, na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rio de Janeiro, jego kompozycja „Tak daleko już jesteśmy” w wykonaniu Ireny Santor zdobyła Nagrodę Prasy i Publiczności. Również inne jego utwory, jak „Mówiły mu” w wykonaniu Maryli Rodowicz, nagradzano na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, podobnie jak „Srebrne wesele” wykonane przez Wiktora Zatwarskiego.

W 1970 roku jego utwór „Jadą wozy kolorowe” w wyk. Maryli Rodowicz zdobył III nagrodę na festiwalu w Sopocie, a także wygrał plebiscyt Głosu Wybrzeża. Jego twórczość z lat 70. obejmowała również „Bo z dziewczynami” w wykonaniu Jerzego Połomskiego, który zdobył III nagrodę na festiwalu w Opolu oraz Nagrodę Publiczności.

Rembowski skomponował również utwór „Tajemnica mundialu”, który wykonany przez Bohdana Łazukę stał się oficjalnym hymnem piłkarskiej reprezentacji Polski na mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982 roku. Warto wspomnieć, że Biało-Czerwoni zajęli tam trzecie miejsce po wygranej w decydującym meczu z Francją. W 2019 roku utwór Rembowskiego wygrał plebiscyt Przeglądu Sportowego na najlepszą sportową piosenkę.

Stefan Rembowski zmarł i został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 50C-VI-27), pozostawiając po sobie bogatą spuściznę artystyczną.

Wykonawcy i tekściarze

Stefan Rembowski to postać, która swoją twórczością wpisała się w historię polskiej muzyki. Jego kompozycje wykonywali znani artyści i zespoły, w tym Bogdan Czyżewski, Anita Dymszówna, Mieczysław Fogg, a także popularne zespoły jak 2 plus 1 oraz Framerowie. Współpracował z legendami polskiej muzyki takimi jak Anna German, Halina Kunicka czy Lidia Korsakówna. Jego utwory można również usłyszeć w wykonaniu Mari Koterbskiej, Ireny Kwiatkowskiej, Bohdana Łazuki i wielu innych artystów, takich jak Alicja Majewska, Jerzy Michotek, Jerzy Połomski, Danuta Rinn i Maryla Rodowicz. W jego repertuarze znalazły się także duety z Reną Rolską, Barbarą Rylską, Zdzisławą Sośnicką, Jarema Stępowski, a także z innymi wybitnymi artystami, co tylko potwierdza jego dużą rolę w polskiej muzyce.

Twórczość Rembowskiego nie ograniczała się jedynie do komponowania. Współpracował również z wieloma uznawanymi tekściarzami, do których należeli m.in. Andrzej Bianusz (Janusz Bibik), Bronisław Brok, Andrzej Dołęgowski, Jerzy Ficowski, Edward Fiszer czy Henryk Gaworski. Jego utwory wzbogacone były tekstami uznanych twórców, takich jak Zdzisław Gozdawa, Zbigniew Kaszkur, oraz Jacek Korczakowski, a także Kazimierz Krukowski i Renata Maklakiewicz. Wśród jego współpracowników znaleźli się także Jerzy Miller, Wojciech Młynarski, Joanna Nawrocka oraz Agnieszka Osiecka. Pozostawia on po sobie bogaty dorobek muzyczny, za co jest pamiętany i ceniony przez miłośników polskiej piosenki.

Osoby związane z jego twórczością, takie jak Zbigniew Stawecki, Wacław Stępień, Teresa Wilińska i Krystyna Wolińska, a także Zbigniew Zapert i Krystyna Żywulska, przyczyniają się do zachowania i propagowania spuścizny artystycznej Stefana Rembowskiego, który dzięki swoim różnorodnym współpracom wpłynął na kształtowanie się polskiej kultury muzycznej.

Twórczość

Piosenki

Muzyczne dziedzictwo Stefana Rembowskiego wzbogacają niezapomniane utwory, wśród których znajdują się:

• Ballada portugalska (sł. Zbigniew Stawecki),
• Bez ciebie tak mi dobrze (sł. Jerzy Ficowski),
• Bo z dziewczynami (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Jerzy Połomski, 1973),
• Chłopcy malowani (sł. Teresa Wilińska, wyk. Anna German, 1978),
• Cygańska letnia noc (sł. Jerzy Ficowski, Kamil Peteraj, wyk. Zdzisława Sośnicka, 1971),
• Cyrk na Ordynackiej (sł. Henryk Kotarski, wyk. Jarema Stępowski, 1967),
• Dixilandowy marsz (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Maria Koterbska, 1974),
• Dziewczyna taka jak ty (sł. Andrzej Bianusz),
• Dziewczyna z Warszawy (sł. Henryk Gaworski, wyk. Jerzy Połomski, 1970),
• Dziś jest kto inny (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Rena Rolska, 1964),
• Ej, piosenko piękna pani (wyk. Alicja Majewska, 1981),
• Gdzie ta harmoszka (sł. Roman Sadowski, wyk. Jarema Stępowski, 1968),
• Ja mam to już za sobą (sł. Zbigniew Kaszkur, Zbigniew Zapert, wyk. Mieczysław Fogg, 1971),
• Jadą wozy kolorowe (sł. Jerzy Ficowski, wyk. Maryla Rodowicz, 1969),
• Jak to dziewczyna (sł. Andrzej Bianusz),
• Jak to mężczyzna (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Anita Dymszówna, 1967),
• Jak zasuszony w książce kwiat (sł. Kazimierz Krukowski, wyk. Irena Santor, 1980),
• Jesień niesie miłość (sł. Renata Maklakiewicz, wyk. Irena Kwiatkowska, 1974),
• Jesień sny ma zielone (sł. Jerzy Ficowski),
• Jest miłość (sł. Krystyna Żywulska, wyk. Irena Santor, 1968),
• Kiedy nie wiesz, co jest grane (sł. Jerzy Ficowski),
• Klub Pickwicka (sł. Jerzy Ficowski, wyk. 2 plus 1, 1973),
• Kłamiesz (sł. Zbigniew Stawecki, wyk. Irena Santor, 1966),
• Kochany, u mnie nic nowego (sł. Joanna Nawrocka, wyk. Irena Santor, 1966),
• La roulotte coloree (sł. Jerzy Ficowski),
• Magiczny cylinder (sł. Jerzy Ficowski),
• Małpa (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Kabaret Dudek, 1976),
• Miło wspomnieć (sł. Jacek Korczakowski, wyk. Irena Santor, 1967),
• Mówiły mu (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Maryla Rodowicz, 1969),
• Na kocią łapę (sł. Renata Maklakiewicz, wyk. Irena Kwiatkowska, 1974),
• Na Różyckiego (sł. Roman Sadowski, wyk. Jarema Stępowski, 1974),
• Na wiślanym brzegu (sł. Henryk Kotarski, wyk. Jarema Stępowski, 1970),
• Nie chodź miły nad Wisłę (sł. Roman Sadowski, wyk. Sława Przybylska, 1966),
• Nie pamiętać (sł. Jacek Korczakowski, wyk. Irena Santor, 1968),
• Nie przeliczysz na pieniądze (sł. Renata Maklakiewicz, wyk. Irena Kwiatkowska, 1976),
• Nie udała się miłość (sł. Zbigniew Stawecki, wyk. Sława Przybylska, 1966),
• Nie udawaj (sł. Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień, wyk. Irena Santor, 1967),
• Nie umiem być sam (sł. Jonasz Kofta),
• Pachnie ziemia (sł. Agnieszka Osiecka, wyk. Magdalena Zawadzka, 1966),
• Panie, kogo pan uważa (sł. Jerzy Ficowski),
• Piosenka naszej pierwszej wiosny (sł. Wiktor Maksymkin, wyk. Irena Santor, 1972),
• Podwarszawskie sosny (sł. Andrzej Dołęgowski, wyk. Anna German),
• Południe-story (sł. Jonasz Kofta),
• Popatrz kto to jest (sł. Andrzej Bianusz, wyk. Halina Kunicka, 1966),
• Portier z hotelu „Polonia” (sł. Wojciech Młynarski),
• Powiatowy twist (sł. Włodzimierz Patuszyński, wyk. Bohdan Łazuka, 1965),
• Stąd do niepodległości (sł. Wojciech Młynarski, wyk. Jarema Stępowski, 1970),
• Srebrne wesele (sł. Edward Fiszer, wyk. Wiktor Zatwarski, 1969),
• Szlifierz warszawski (sł. Jerzy Ficowski, wyk. Jarema Stępowski, 1970),
• Tak daleko już jesteśmy (sł. Roman Sadowski, wyk. Irena Santor, 1966),
• Tak to już jest (sł. Janusz Bibik, wyk. Jerzy Połomski, 1970),
• Tiki-tiki mocna rzecz (wyk. Framerowie, 1972),
• To co było (sł. Bronisław Brok, 1945),
• To nie wszystko (sł. Andrzej Dołęgowski, wyk. Irena Santor, 1965),
• Trzy ćwierci do śmierci (sł. Renata Maklakiewicz, wyk. Irena Kwiatkowska, 1974),
• Ty jeszcze nie wiesz (sł. Jacek Korczakowski, wyk. Jerzy Michotek, 1961),
• Wszystko co mam (sł. Krystyna Wolińska, wyk. Rena Rolska, 1961) wraz z Adamem Markiewiczem,
• Zabierz Cyganowi skrzypce (sł. Jerzy Miller, wyk. Irena Santor, 1970),
• Zapamiętać (sł. Jacek Korczakowski),
• Zgubiony walc (sł. Zbigniew Stawecki, wyk. Jerzy Połomski, 1962),
• Żebyś wierzył mi (sł. Roman Sadowski).

Wśród wielu utworów, Rembowski napisał również piosenki o różnorodnej tematyce, które dotykają emocji i różnych aspektów życia.

Operetki

W jego dorobku artystycznym znalazły się także operetki, w tym utwór:

• Panowie z ogłoszenia (libretto Jacek Korczakowski).

Inne

Twórczość Rembowskiego obejmowała również:

• ilustracje muzyczne do spektakli teatralnych,
• ilustrację muzyczną do bajki dla dzieci pt. Wielka podróż talerzami z zielonymi ludzikami (wraz z Wojciechem Piętowskim),
• utwory instrumentalne.

Jego wkład w muzykę jest nieoceniony i odzwierciedla bogate odczucia oraz zupełnie wyjątkową wrażliwość artysty.

Nagrody i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

W ciągu swojej kariery artystycznej, Stefan Rembowski zyskał liczne wyróżnienia i nagrody, które potwierdzają jego ogromny talent oraz uznanie w środowisku muzycznym. Wśród jego osiągnięć znajdują się:

• 1963: Zwycięstwo w plebiscycie dziennika Express Wieczorny za utwór pt. Jak to dziewczyna,
• 1963: Wyróżnienie w plebiscycie dziennika Express Wieczorny za utwór pt. Ty jeszcze nie wiesz,
• 1969: Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola na 7. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór pt. Mówiły mu,
• 1969: Nagroda Zarządu Głównego Związku Młodzieży Socjalistycznej na 7. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór pt. Srebrne wesele,
• 1970: Zwycięstwo w plebiscycie dziennika Głos Wybrzeża za utwór pt. Jadą wozy kolorowe,
• 1970: Tytuł radiowej piosenki roku za utwór pt. Jadą wozy kolorowe,
• 1974: Zwycięstwo w plebiscycie tygodnika Nowa Wieś na największy przebój 30-lecia PRL za utwór pt. Bo z dziewczynami,
• 2019: Zwycięstwo w plebiscycie dziennika Przegląd Sportowy na najlepszą sportową piosenkę za utwór pt. Tajemnica mundialu,
• Sylwester – Nagroda Teatru Syrena w Warszawie.

Oprócz tego, jego utwory przyniosły wiele nagród dla wykonawców:

• 1966: Nagroda Prasy i Publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rio de Janeiro za utwór pt. Tak daleko już jesteśmy (wyk. Irena Santor),
• 1970: III Nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za utwór pt. Jadą wozy kolorowe,
• 1973: III Nagroda w konkursie Premier na 11. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór pt. Bo z dziewczynami (wyk. Jerzy Połomski),
• 1973: Nagroda Publiczności na 11. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór pt. Bo z dziewczynami (wyk. Jerzy Połomski).

Odznaczenia

W uznaniu za swój wkład w kulturę muzyczną, Rembowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym:

• Złoty Krzyż Zasługi,
• Zasłużony Działacz Kultury,
• Medal „IV wieki stołeczności Warszawy”.

Piosenki Rembowskiego w innych językach

Piosenki Stefana Rembowskiego zostały przetłumaczone na wiele języków i zdobyły uznanie również poza granicami Polski. Oto kilka przykładów:

• Finlandia: Jak to dziewczyna („Varjojen yö”),
• Francja: Jadą wozy kolorowe („La Gospoda”),
• RFN: Dziś jest kto inny („Melancholy”), Tak daleko już jesteśmy („Ich war glücklich”),
• Rosja: Jadą wozy kolorowe („Raznocwietnyje kibitki”),
• Wielka Brytania: Dziś jest kto inny („Melancholy”), Jadą wozy kolorowe („Colourful Caravans Are Going Along”), Mówiły mu („Love Doesn’t Grow on Trees”).

Utwory Rembowskiego były również prezentowane w Australii oraz Kanadzie. Po jego występie na festiwalu w Sopocie, piosenki: Jak to dziewczyna (1963 – Like A Girl wyk. Liliana Rovina) oraz Dziś jest kto inny (1965 – Ma djati bria wyk. Mahieddine Bentir) zostały sprzedane do 20 krajów i zostały zarejestrowane na płytach wydanych przez renomowaną holenderską wytwórnię płytową Philips Records.

Warto również wspomnieć o sukcesach podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W 1972 roku I nagrodę za wykonanie piosenki pt. Jadą wozy kolorowe („Los Carretas De Colores”) zdobył reprezentant Wenezueli – Hector Cabrera. Z kolei III nagrodę otrzymała reprezentantka Czechosłowacji – Eva Mázikova, za piosenkę pt. noc.

Ostatnie lata życia

Stefan Rembowski swoje ostatnie lata życia spędził w dzielnicy Żoliborz w Warszawie, a także w Domu Artystów Scen Polskich w Skolimowie. Jego śmierć miała miejsce 13 września 2012 roku w stolicy. Ceremonia pogrzebowa odbyła się 19 września 2012 roku w kościele pw. św. Aleksandra w Warszawie. Po ceremonii jego ciało zostało złożone do grobu rodzinnego na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 50C-6-27).

Opinie

W artykule autorstwa Zbigniewa Korpolewskiego, opublikowanym w Gazecie Wyborczej Stołecznej, Stefan Rembowski został przedstawiony jako utalentowany muzyk, który miał pasję do muzyki, a także jako osoba obdarzona nieprzeciętnym poczuciem humoru. Jego zamiłowanie do abstrakcyjnego i angielskiego humoru często przyciągało uwagę otoczenia.

Wielu porównywało Rembowskiego do innych znakomitych postaci, takich jak Jerzy Dobrowolski, Adolf Dymsza, oraz Kazimierz Rudzki, co podkreśla jego wyjątkowy status w świecie muzyki i sztuki. Ich wspaniałe osiągnięcia stanowią tło, na którym Rembowski jawi się jako zjawiskowa postać.

Upamiętnienie

W 98. odcinku programu telewizyjnego pt. „Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej”, który był emitowany na stacji TVP1, szczególną uwagę poświęcono twórczości Stefana Rembowskiego. Program ten został wyreżyserowany przez Ryszarda Wolańskiego, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w polskiej kulturze muzycznej.

---

Oceń: Stefan Rembowski

---