Stanisława Nowicka (1905–1990)


Stanisława Nowicka, znana również pod różnymi pseudonimami, w tym jako Sylwia Nowicka, Stanisława Sowińska oraz Stacha Nowicka, urodziła się 8 marca 1905 roku w Warszawie.

Tego dnia w stolicy Polski przyszła na świat osoba, która na trwałe wpisała się w historię polskiej kultury jako wybitna śpiewaczka i tancerka kabaretowa.

Jej życie zakończyło się 24 października 1990 roku w Yorktown, niedaleko Nowego Jorku, gdzie spędziła ostatnie lata swojego życia, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w sercach swoich wielbicieli.

Życiorys

Stanisława Nowicka, uzdolniona artystka, była osobą o niezwykle bogatym dorobku. Rozpoczęła swoją karierę w 1915 roku, ucząc się wTeatrze Wielkim w Warszawie, gdzie zadebiutowała. Rok później, w 1916, miała zaszczyt tańczyć z legendarną Polą Negri w teatrze „Casino” w Łodzi. W 1920 roku zadebiutowała jako piosenkarka, występując u boku Karola Hanusza.

W 1927 roku podjęła pracę w „Nowym Perskim Oku”, kontynuując karierę w kabarecie Morskie Oko, a następnie w kabarecie „Wesołe Oko”. Z powodzeniem zaczęła nagrywać dla wytwórni płytowej Syrena Rekord w 1929 roku, gdzie zyskała popularność dzięki utworowi „Tango milonga”, skomponowanemu przez Jerzego Petersburskiego. W swoim repertuarze miała także znane tanga, takie jak „I tak mi ciebie żal”, „Nie odchodź ode mnie” oraz „Za dawno za dobrze się znamy”. W 1930 roku wystąpiła w rewii Uśmiech Warszawy, prezentując piosenkę „Chodź na Pragę”. Warto również wspomnieć, że zagrała rolę aktorską i wokalną w przedwojennym filmie Rycerze mroku z 1932 roku.

W podróż za ocean rozpoczęła pod koniec 1934 roku. W Stanach Zjednoczonych pracowała jako tłumacz, interesowała się parapsychologią, a także napisała książkę o Houdinim i prowadziła salon wróżb. Poza tym była zdolną malarką, organizując salon artystyczny oraz angażując się w działalność Amerykańskiego Towarzystwa Teozoficznego w Chicago. Mieszkała w Nowym Jorku, a także w Yorktown, w stanie Nowy Jork, w domu przy Gomer Street. Do swoich zdolności parapsychologicznych wykorzystała do opieki nad Janem Lechoniem.

Niestety, w 1985 roku dotknął ją paraliż, co spowodowało, że ostatnie lata życia spędziła na wózku inwalidzkim. Jej pamięć i osiągnięcia artystyczne uhonorowano na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, gdzie znajduje się symboliczny grób aktorki (kwatera 51K-2-1/2).


Oceń: Stanisława Nowicka (1905–1990)

Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:7