Rena Rolska

---

Życiorys

Rena Rolska rozpoczęła swoją karierę artystyczną w 1955 roku, kiedy to po raz pierwszy wystąpiła jako solistka Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia, pod kierownictwem Jana Cajmera, w czasie audycji „Zgaduj zgadula” odbywającej się w Hali Gwardii w Warszawie.

W przeciągu lat 1956–1960 można było podziwiać jej występy w kabarecie architektów pod nazwą Pineska. W 1961 roku jej interpretacja utworu „Piosenka prawdę Ci powie”, którego autorem był Marek Sart przy muzyce Kazimierza Korda, zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie na najlepszą polską piosenkę. To właśnie ten sam utwór przyniósł jej również wyróżnienie podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie w tym samym roku.

W 1963 roku, w ramach I Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, zyskała kolejne wyróżnienie jako wykonawczyni. Od tego czasu występowała wielokrotnie na festiwalach w Opolu, biorąc udział w koncertach takich jak Mikrofon i ekran oraz Premiery Opola. Rolska miała także zaszczyt często występować z własnymi recitalami w Związku Radzieckim, a ponadto uczestniczyła w wielu galowych koncertach polskiego środowiska artystycznego. Jej talent doceniany był również poza granicami kraju, bowiem występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Belgii, Austrii, Mongolii oraz w innych krajach tzw. demokracji ludowej.

Artystka współtworzyła kabaret Dreszczowiec, gdzie brała udział w występach z Marianem Jonkajtysem, R. Polakiem oraz Wojciechem Młynarskim. Jej twórczość miała także miejsce w telewizyjnych recitalach oraz w audycji radiowej „Podwieczorek przy mikrofonie”, gdzie odgrywała rolę uczennicy w scenkach Rolska do tablicy stworzonych przez Zenona Wiktorczyka, J. Baranowskiego i R. Sadowskiego.

W latach 1971–1978 Rena Rolska była związana z Teatrem Syrena w Warszawie. Scena ta stała się dla niej ważnym miejscem artystycznej ekspresji. Z kolei w 1981 roku, podczas występu w Sali kongresowej w Warszawie, zakończyła swoją karierę estradową. Po tym wydarzeniu skupiła się na metaloplastyce oraz inkrustacji w drewnie, ukazując swoje artystyczne umiejętności w zupełnie innej dziedzinie. W latach 2004-2010 pełniła funkcję przewodniczącej warszawskiego Koła Artystów Estrady.

Kiedy spojrzymy na jej osiągnięcia, warto wspomnieć, że Rena Rolska dwukrotnie zdobyła Złoty Mikrofon, a także otrzymała nagrodę od Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej. Co więcej, miała zaszczyt zostać zaproszona do USA przez impresario Henryka Michalskiego.

Życie prywatne

Dama o interesującym życiorysie, była dwukrotnie zamężna. Jej pierwsze małżeństwo, które odbyło się w 1953 roku, zakończyło się rozwodem. Następnie, w 1965 roku, poślubiła aktora Mariana Jonkajtysa. Z tego związku urodził się ich syn Grzegorz, który przyszedł na świat w 1972 roku.

5 września 2024 roku została pochowana w rodzinnym grobie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze B36-4-29.

Piosenki

Rena Rolska przez lata kariery artystycznej stworzyła wiele niezapomnianych utworów, które trwale wpisały się w historię polskiej muzyki. Oto lista niektórych z jej najpopularniejszych piosenek:

• Bal u Zizi (muzyka: K. Wieczorek, tekst: Zbigniew Stawecki, 1965),
• Błękitna laguna (muzyka: Romuald Żyliński, tekst: Igor Sikirycki, 1958),
• Deszcz (muzyka: Władysław Szpilman, tekst: Konstanty Ildefons Gałczyński, 1961),
• Dobre były czasy przyjacielu (romans, tekst: Adam Kreczmar, 1971),
• Dwudziestu trzech (muzyka: Ryszard Sielicki, tekst: Andrzej Bianusz, 1967),
• Dziś jest kto inny (muzyka: Stefan Rembowski, tekst: Andrzej Bianusz, 1964),
• Ej, Piotr (muzyka: Ryszard Sielicki, tekst: Andrzej Bianusz, 1965),
• Esteta (muzyka: Jerzy Derfel, tekst: Marian Jonkajtys, 1967),
• Gdy w ogrodzie botanicznym (muzyka: Artur Gold, tekst: Andrzej Włast – przedwojenny, 1959),
• Gość z zaświatów (muzyka: Janusz Bogacki, tekst: Maciej Zembaty, 1967),
• Jesienna rozłąka (muzyka: Jerzy Gert, tekst: Bronisław Brok, 1961),
• Jeszcze poczekajmy (muzyka: Jerzy Wasowski, tekst: Bronisław Brok, 1961),
• Most ze światła (muzyka: Marek Sart, tekst: Tadeusz Śliwiak, 1970),
• Na Francuskiej (muzyka: R. Sielicki, tekst: B. Choiński i J. Gałkowski, 1960),
• Na szczęście (muzyka: Romuald Żyliński, tekst: Edward Fiszer, 1965),
• Nasza miłość ma kolor jesieni (muzyka: Edward Czerny, tekst: Andrzej Tylczyński, Zbigniew Zapert, 1961),
• Nie oczekuję dziś nikogo (muzyka: W. Derwid – pseudonim Witolda Lutosławskiego, tekst: Zbigniew Kaszkur, Zbigniew Zapert, 1959),
• Nie wolno mi (muzyka: Nicola Salerno, tekst: N. Pilchowska, 1964),
• Niech pan mnie weźmie (muzyka i tekst: Zdzisław Gozdawa i Wacław Stępień, 1972; … ze sobą do domu),
• Nieśmiały pierwszy śnieg (muzyka: Wiesław Machan, tekst: Janusz Odrowąż, 1960),
• Oczy czarne (muzyka: ludowa rosyjska, tekst: Ryszard Marek Groński, 1971),
• Oddaj mi każdy dzień (muzyka: Władysław Szpilman, tekst: Kazimierz Winkler, 1960),
• Pewien uśmiech (muzyka: Ryszard Sielicki, tekst: Janusz Odrowąż, 1957),
• Piosenka prawdę ci powie (muzyka: Marek Sart, tekst: Karol Kord, 1961) – 1. nagroda na Konkursie Piosenki Polskiej w 1961,
• Pocałuj mnie choć jeden raz (muzyka: Romuald Żyliński, tekst: Roman Sadowski, 1964),
• Rausz (muzyka: V. Villoldo, tekst: Zbigniew Stawecki, 1965),
• Rozejdźmy się w przyjaźni (muzyka: Stefan Musiałowski, tekst: Irena Grygolunas, 1958),
• Serce na śniegu (muzyka: Arno Babadżanian, tekst polski: Zbigniew Stawecki),
• Sam mi mówiłeś (muzyka: Jerzy Petersburski, tekst: Marian Hemar – przedwojenny, 1959),
• Samotne oczekiwanie (muzyka: Marian Radzik, tekst: Bolesław Żabko-Potopowicz, 1963),
• To niby takie proste (muzyka: Wiktor Kolankowski, tekst: Włodzimierz Patuszyński, 1960),
• Trzy listy (muzyka: Leon Boruński, tekst: Jerzy Jurandot – przedwojenny, 1959),
• W taki dzień (muzyka: Jerzy Geisler, tekst: Antoni Kamiński, 1962),
• Właśnie dlatego (muzyka: Marek Sart, tekst: Andrzej Tylczyński, 1965),
• Wszystko co mam (muzyka: Adam Markiewicz i Stefan Rembowski, tekst: Krystyna Wolińska, 1961),
• Za ostatnich rubli pięć (muzyka: M. Makarow, tekst: Marian Jonkajtys, 1971),
• Zapomnij o mnie (muzyka: Henryk Wars, tekst: Andrzej Włast – przedwojenny, 1965),
• Zatańczmy tango (muzyka: Henryk Wars, tekst: Andrzej Włast, przedwojenna) – śpiewana od 1965,
• Zawsze będzie czegoś ci brak (muzyka: Jan Markowski, tekst: W. Stępień, O. Ozierowski – przedwojenny, 1959),
• Złoty pierścionek (muzyka: Jerzy Wasowski, tekst: Roman Sadowski) – śpiewana od 1959.

Odznaczenia

Rena Rolska jest osobą, której wkład w kulturę został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami. W 1979 roku została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi, co jest wyrazem uznania dla jej zasług na polu kultury i sztuki.

W późniejszych latach, jej pasja i zaangażowanie znalazły odzwierciedlenie w przyznaniu trzech medali: Brązowego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2005 roku, Srebrnego Medalu w 2015 roku oraz Złotego Medalu w 2022 roku. Te nagrody podkreślają jej długotrwałe zaangażowanie i wpływ na rozwój polskiej kultury.

---

Oceń: Rena Rolska

---