Hotel Europejski, który obecnie funkcjonuje jako Raffles Europejski Warsaw, to jedna z najbardziej prestiżowych placówek hotelowych w Warszawie. Jego historia sięga lat 1855–1877, kiedy to był budowany etapami według wizji architektów Henryka oraz Leandra Marconich. Atutem tego miejsca jest nie tylko jego bogata historia, ale także status, jaki niegdyś posiadał – uważany był za najbardziej luksusowy hotel w stolicy.
Po długiej przerwie wznowił działalność w 2018 roku, przekształcony w ramach renomowanej sieci Raffles, co dodatkowo potwierdza jego wyjątkową pozycję w świecie hotelarstwa.
Historia
Historia tego miejsca sięga połowy XVII wieku, kiedy to w miejscu dzisiejszego hotelu znajdował się dwór należący do Jana Oborskiego, ówczesnego starosty sochaczewskiego. W XVIII wieku na tym terenie stał barokowy pałac Ogińskich. Wczesny XIX wiek przyniósł zmianę właściciela – bogaty stolarz z Warszawy, Ferdynand Gerlach, zdecydował się na przemianę nieruchomości w hotel.
Budynek został zaprojektowany przez Henryka Marconiego i powstał na gruzach wcześniejszego hotelu Gerlacha. Część obiektu blisko ulic Ossolińskich, Karaszewicza-Tokarzewskiego oraz placu Piłsudskiego wznoszono w latach 1855–1857, a fragment od strony ulicy Ossolińskich i Krakowskiego Przedmieścia ukończono w latach 1857–1859. Całość budowy zakończono w latach 1876–1877. Hotel Europejski stał się nie tylko miejscem noclegowym, ale również pierwszą siedzibą Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz popularną lokalizacją cukierni Lourse’a, która funkcjonowała w latach 1871–1944.
Na parterze budynku znajdowały się sklepy oraz restauracja, co czyniło to miejsce jeszcze bardziej atrakcją. W czasie powstania styczniowego, szesnastego października 1863 roku, w pobliżu hotelu miał miejsce tragiczny incydent, kiedy to stracono czeladnika cukierniczego, Emiliana Chodakowskiego, za zaangażowanie w zamach na agenta carskiego, Bertolda Hermaniego.
Hotel Europejski, znany jako pierwszy nowoczesny obiekt tego typu w Warszawie, w 1877 roku zyskał winda osobową jako pierwszy w mieście. W końcu XIX wieku obiekt był już na tyle renomowany, że uważano go za najwykwintniejszy hotel w stolicy. W lutym 1918 w hotelu tragicznie zakończył życie major Ludwik Eydziatowicz, oficer Legionów Polskich, a dwa lata później, w 1920 roku, wśród jego murów otwarto księgarnię Trzaska, Evert i Michalski. W szczytowym okresie, w 1938 roku, hotel oferował aż 250 pokoi.
Po zniszczeniach II wojny światowej, dawni właściciele przystąpili do odbudowy budynku, otwierając na nowo restaurację i rozpoczynając prace remontowe. W 1948 roku hotel został przejęty przez Ministerstwo Obrony Narodowej, które dokończyło odbudowę, przekształcając budynek w Akademię Wojskowo-Polityczną im. Feliksa Dzierżyńskiego, funkcjonującą w latach 1951–1954. W latach 1957–1961 obiekt przeszedł ponowną adaptację na hotel, zarządzany przez grupę hotelową Orbis. W 1965 roku odbył się tu koncert The Golden Gate Quartet.
Próby renowacji budynku podjęto w 1989 roku, jednak zakończyły się one niepowodzeniem, a w 1991 roku spadkobiercy dawnych właścicieli zaczęli dążyć do odzyskania hotelu. W 1993 roku reaktywowano przedwojenną spółkę akcyjną Hotel Europejski, a minister gospodarki przestrzennej stwierdził nieważność wcześniejszego orzeczenia prezydenta Warszawy z 1948 roku dotyczącego odmowy przyznania własności czasowej spółce. W kwietniu 2005 roku zawarto porozumienie z firmą Accor-Orbis, a we wrześniu budynek przekazano spółce Hotel Europejski.
W latach 2009–2014 obiekt stał się siedzibą Radia Wnet. W 2012 roku do grona właścicieli dołączyła szwajcarska milionerka Vera Michalski-Hoffmann, obejmując większościowe udziały w spółce. W latach 2013–2018, podczas przeprowadzanych prac remontowych, za zgodą stołecznego konserwatora zabytków, nadbudowano budynek, tworząc dwie nowe kondygnacje z dodatkową powierzchnią biurową o wielkości około 7 tysięcy metrów kwadratowych. Projekt ten wzbudził kontrowersje.
Hotel wznowił swoją działalność w maju 2018 roku pod marką luksusowej sieci Raffles, jako Raffles Europejski Warsaw, co przyciągnęło wiele uwagi. Nowo urządzono także przestrzeń biurową i coworkingową na ostatnim piętrze, a w obiekcie zagościły butiki renomowanych marek, takich jak Patek Philippe, Hermès i Brunello Cucinelli.
Hotel siedzibą przedstawicielstw dyplomatycznych
Hotel Europejski w Warszawie ma długą i bogatą historię, w której pełnił rolę siedziby wielu przedstawicielstw dyplomatycznych. Wśród nich możemy wymienić między innymi:
- Francuską Misję Wojskową od 1919 roku,
- Belgię w latach 1919-1925,
- Finlandię w latach 1922-1923,
- Estonię od 1923 roku,
- Serbię również od 1923 roku,
- Norwegię w roku 1924,
- Chile w latach 1924-1925 oraz 1965,
- Argentynę w 1925 roku,
- Hiszpanię w latach 1928-1938,
- Brazylę w okresie 1932-1937,
- Litwę w 1938 roku,
- Maroko od 1962 do 1963 roku.
Te różnorodne misje, reprezentujące wiele narodowości, uwydatniają ważną rolę, jaką hotel ten odgrywał w międzynarodowych relacjach oraz dyplomacji.
Przypisy
- Piotr Miączyński. Luksus i szpan po polsku. „Gazeta Wyborcza (dodatek Mój Biznes)”, 22.10.2024 r.
- Michał Wojtczuk. Hotelowa gorączka w Warszawie. „Gazeta Stołeczna”, 04.06.2018 r.
- Michał Wojtczuk. Najbardziej luksusowy prawie gotowy. „Gazeta Stołeczna”, 19.04.2017 r.
- Michał Wojtczuk, Hotel Europejski będzie najbardziej luksusowy w Polsce, Gazeta Wyborcza, 20.09.2012 r.
- Biznes kosztem sentymentu. „Rzeczpospolita (dodatek Życie Mazowsza)”, 31.01.2018 r.
- WeWork z kolejną lokalizacją w Warszawie – oficjalne otwarcie w Hotelu Europejskim. mamstartup.pl, 01.07.2019 r. [dostęp 02.07.2019 r.]
- Gene Gutowski: Od Holocaustu do Hollywood. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2004, s. 357-359.
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 903.
- Ewa Klekot (red.): Dane warszawskie. Warszawa: Muzeum Warszawy.
- Ilustrowany przewodnik po Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Ciekawe Miejsca.net, 2012, s. VII.
- Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 200.
- Ryszard Kołodziejczyk, Rocznik Warszawski 1960, t.1, "Warszawska Żandarmeria Narodowa w Powstaniu Styczniowym", s. 164.
- Wiadomości bieżące. Nagły zgon. „Kurjer Warszawski”, 15.02.1918 r.
- Śmierć majora Eydziatowicza. „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, 20.02.1918 r.
- Kurjer Warszawski, „Kurjer Warszawski 1871 nr 221”, 07.10.1871 r.
- Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 76.
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 264.
- Stanisław Szenic: Najstarszy szlak Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1955, s. 210.
- a b Jadwiga Waydel Dmochowska: Jeszcze o dawnej Warszawie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1960, s. 94.
- dla dwóch pierwszych faz budowy, Andrzej Rottermund: Hotel Europejski, PWN Warszawa 1972.
- dla ostatniej trzeciej fazy budowy, Andrzej Rottermund: Hotel Europejski, PWN Warszawa 1972.
- Spółka założona w 1921 przez rodziny Czetwertyńskich i Przezdzieckich; zob. Andrzej Rottermund: Hotel Europejski, PWN Warszawa 1972.
- Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1937.
Pozostałe obiekty w kategorii "Hotele":
Hotel Polonia Palace | InterContinental Warszawa | Hotel Warszawa w Warszawie | Radisson Blu Sobieski Hotel | Radisson Collection Hotel Warsaw | Novotel Warszawa Centrum | Gmach hotelu Nowa Praga w Warszawie | Pawilon rekreacyjny dawnego internatu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych | Centrum LIM | Hotel MDM | Zajazd Dziekanka w Warszawie | Hotel Bristol | Hilton Warsaw City | The Westin Warsaw | Dom Chłopa | Hotel Mercure Warszawa Grand | Hotel Metropol w Warszawie | Sofitel Warsaw Victoria | Sheraton Grand Warsaw | Nobu Hotel WarsawOceń: Hotel Europejski w Warszawie