Ulica Polna w Warszawie

Ulice i place

Ulica Polna to interesująca ulica znajdująca się w sercu Śródmieścia Warszawy. Jej położenie sprawia, że jest jednym z kluczowych miejsc tej tętniącej życiem dzielnicy. Śródmieście to obszar bogaty w historię, kulturę i architekturę, co czyni go niezwykle atrakcyjnym dla mieszkańców oraz turystów.

Warto zwrócić uwagę na otaczającą ją infrastrukturę oraz bliskość do innych ciekawych miejsc w Warszawie. Ulica Polna nie tylko łączy różne części miasta, ale również stanowi ważny punkt, w którym historia spotyka się z nowoczesnością.

Przebieg

Ulica Polna w Warszawie rozciąga się od placu Unii Lubelskiej w kierunku północnym aż do placu Politechniki. Na swoim przebiegu, ulica ma kilka istotnych skrzyżowań, zauważanych w kontaktach z innymi ulicami oraz placami:

Warto zauważyć, że ze względu na zmiany urbanistyczne oraz komunikacyjne, które miały miejsce po zakończeniu II wojny światowej, obecnie ulica nie stanowi jednego nieprzerwanego ciągu. U jej przebiegu odnajdujemy przecięcia z Trasą Łazienkowską oraz ulicą Waryńskiego. W szczególności, północny odcinek drogi jest w pewnym zakresie jednokierunkowy, co oznacza, że ruch od miejsca skrzyżowania z ulicą Jaworzyńską możliwy jest jedynie w stronę ronda Jazdy Polskiej.

Historia

Ulica Polna ma bogatą historię, która sięga XVIII wieku. Została stworzona jako droga prowadząca wzdłuż wału Lubomirskiego, który został usypany w 1770 roku. W 1875 roku wał ten został całkowicie zniwelowany, a ulicy nadano nową regulację oraz nazwę, która odzwierciedla topografię tej okolicy i jej bliskość do Pola Mokotowskiego.

Granice dawnej zabudowy miasta są do dzisiaj doskonale visible; z jednej strony można dostrzec wielkomiejskie kamienice, a z drugiej – nowocześniejszą, bardziej swobodną zabudowę. Interesującym momentem w historii tej ulicy było powstanie w 1887 roku toru wyścigów konnych, który zajmował teren byłego placu ćwiczeń rosyjskiej kawalerii. Przed II wojną światową tor ten przeniósł się na Służewiec (Tor wyścigów konnych Służewiec).

W początkach XX wieku, wschodnia pierzeja ulicy została zabudowana nowoczesnymi kamienicami, a nowe obiekty powstawały także w okresie międzywojennym. Około 1892 roku, na działce w rejonie ulic Polnej i Marszałkowskiej, wzniesiono budowę fabryki dywanów Towarzystwa Akcyjnego Markus Baender i S-ka, która od 1908 roku funkcjonowała jako Warszawska Fabryka Dywanów. W latach 1927–1929, z części budynku głównego fabryki, zrealizowano nowoczesny projekt Domu Prasy, zaprojektowany przez Maksymiliana Goldberga oraz Hipolita Rutkowskiego.

W 1925 roku pod numerem 30, na ulicy Polnej, pojawił się budynek w kształcie rotundy, stworzony przez Juliusza Nagórskiego, w którym mieściła się znana cukiernia oraz kawiarnia Lardellego. W roku 1930 północny fragment ulicy został wyodrębniony jako ulica Noakowskiego.

W 1944 roku, niestety, część zabudowy ulicy została zniszczona. W 1953 roku przy ul. Polnej zorganizowano bazar, gdzie można było kupić między innymi owoce, warzywa, nabiał oraz drób. Co istotne, na bazarze sprzedawano również towary wysokiej jakości, które były trudno dostępne w sklepach. W latach 60. na części tego terenu wzniesiono nowy obiekt Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, a pozostałą część ogrodzono i uporządkowano, urządzając miejsce dla sprzedawców.

W wyniku przebudowy po wojnie ulica przeszła znaczne zmiany. Ideą tej zmiany było przebicie ulicy Waryńskiego, a później Trasy Łazienkowskiej, co doprowadziło do podzielenia ulicy na dwie odrębne części. Wschodnia strona ulicy zachowała znaczną część przedwojennej zabudowy, podczas gdy na zachodniej stronie rozpoczęły się inwestycje, w tym budowy dla Politechniki Warszawskiej.

Ważniejsze obiekty

Na ulicy Polnej w Warszawie znajduje się wiele znaczących obiektów, które przyciągają uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Wśród nich wyróżniają się:

Przypisy

  1. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 173. ISBN 978-83-62189-08-3.
  2. Olgierd Budrewicz: Olgierda Budrewicza słownik warszawski. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2011, s. 32. ISBN 978-83-7576-119-1.
  3. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918-1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 53. ISBN 83-60350-00-0.
  4. Jarosław Zieliński: Alas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 10 Mackiewicza-Mazowiecka. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2004, s. 179. ISBN 83-88372-28-9.
  5. Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 181.
  6. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 137.
  7. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 165.
  8. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 655. ISBN 83-01-08836-2.
  9. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 50. ISBN 83-01-08836-2.
  10. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 50. ISBN 83-01-08836-2.
  11. JerzyJ. Kasprzycki JerzyJ., Korzenie miasta: warszawskie pożegnania 1, Warszawa: Wydawn. Veda, 1996, s. 209-210, ISBN 83-85584-45-5 [dostęp 30.11.2016 r.]

Oceń: Ulica Polna w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:15