Ulica Panieńska w Warszawie

Ulice i place

Ulica Panieńska to ciekawa ulica, która znajduje się w dzielnicy Praga-Północ stolicy Polski, Warszawie. Obszar ten jest znany z bogatej historii oraz charakterystycznych zabytków.

Wzdłuż ulicy można zauważyć liczne atrakcje, które przyciągają turystów oraz mieszkańców, co czyni ją interesującym miejscem do odwiedzania.

Historia

Nazwa ulicy, która dziś znamy jako Panieńska, po raz pierwszy została wspomniana w dokumentach z 1792 roku. Odnosi się do drewnianego klasztoru sióstr bernardynek, który funkcjonował w tej części Pragi w latach 1666–1808.

W 1868 roku, w budynku zlokalizowanym pomiędzy ulicami Panieńską a Zygmuntowską, zrealizowano przekształcenie terenu, który wcześniej służył jako lazaret wojskowy, w Szpital Najświętszej Marii Panny na Pradze, obecnie znany jako Szpital Praski. Po kilku latach rozbudowy, szpital zajął znaczny obszar między ulicami: Olszową, Sierakowskiego, Jasińskiego oraz samą Panieńską.

W latach 1921–1934 na rogu kamienicy przy Szerokiej 5 (aktualnie ks. I. Kłopotowskiego) mieściło się IV Miejskie Gimnazjum Męskie imienia generała Jakuba Jasińskiego, które później zostało przeniesione do budynku na ulicy Skaryszewskiej 8.

Okres po II wojnie światowej przyniósł poważne zniszczenia dla zabudowy ulicy. Między wrześniem 1944 roku a styczniem 1945 roku, bombardowania niemieckie spowodowały znaczne straty.

Latem 1964 roku położonymi między ulicami Okrzei, Panieńską oraz Wybrzeżem Szczecińskim przystąpiono do budowy osiedla Panieńska, które stworzyli architekci Teresa Tyszyńska oraz Gabriel Rekwirowicz. To nowoczesne osiedle składa się z pięciu wysokich budynków oraz trzech tzw. plombowych z przestrzeniami usługowymi na parterze.

W latach 1997-1999 na rogu ulic Okrzei i Panieńskiej (pod adresem Okrzei 1a) powstał nowoczesny budynek biurowy o nazwie Dominanta Praska, wpisujący się w styl neomodernistyczny.

Na zakończenie, warto wspomnieć, że na rogu ulic Panieńskiej i Jasińskiego, przy ogrodzeniu Szpitala Praskiego, zachował się niemiecki schron obserwacyjno-wartowniczy z czasów II wojny światowej, stanowiący cenny zabytek tamtego okresu.

Przypisy

  1. Jarosława Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN, 2015 r., s. 181. ISBN 978-83-940941-0-2.
  2. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łodź: Księży Młyn, 2009 r., s. 125. ISBN 978-83-61253-51-8.
  3. Marek Solarczyk: Wpływ instytucji Kościoła Katolickiego na dzieje prawobrzeżnej Warszawy do 1945 r. [w:] Świątynie prawego brzegu. Kościół katolicki w dziejach prawobrzeżnej Warszawy. Warszawa: Muzeum Warszawskiej Pragi i Wydawnictwo Duszpasterstwa Rolników, 2009 r., s. 17, 21. ISBN 978-83-7401-236-2.
  4. Michał Pilich: Warszawska Praga. Warszawa: Fundacja „Centrum Europy”, 2005 r., s. 34. ISBN 83-923305-7-9.
  5. Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999 r., s. 77. ISBN 83-906889-2-1.
  6. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998 r., s. 158. ISBN 83-86619-97X.
  7. Jacek Olecki: Wojenne tajemnice Warszawy i Mazowsza. Część I. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2006 r., s. 82. ISBN 83-7339-036-7.
  8. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975 r., s. 198.
  9. a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994 r., s. 611. ISBN 83-01-08836-2.

Oceń: Ulica Panieńska w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:16