Plac Unii Lubelskiej w Warszawie


Plac Unii Lubelskiej to historyczny punkt w stolicy Polski, położony w malowniczej dzielnicy Śródmieście Warszawy.

Jest to miejsce, które zachwyca zarówno mieszkańców, jak i turystów, swoją architekturą oraz bogatą historią. Plac odgrywa ważną rolę w życiu miasta, stanowiąc ważny węzeł komunikacyjny oraz przestrzeń, w której odbywają się różne wydarzenia kulturalne.

Położenie

Plac Unii Lubelskiej usytuowany jest na osi ważnej arterii komunikacyjnej, która łączy Śródmieście z Mokotowem. Ten centralny punkt staje się miejscem, do którego zbiegają się liczne ulice, tworząc sieć komunikacyjną.

Od północy do placu prowadzą:

Wschodnią część placu obsługuje ul. Bagatela.

Od strony południowej plac otwiera się na ul. Puławska oraz Klonową, a z zachodu przylega do ulicy Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

Nazwa

Pierwsze wzmianki o obszarze, na którym obecnie znajduje się plac, wskazują, że w przeszłości nosił on miano ronda Mokotowskiego, ponieważ znajdował się na granicy terenów wsi Mokotów.

W około 1875 roku, zmienił się jego charakter, a plac zaczął być nazywany Keksholmskim. Ta nowa nazwa nawiązywała do koszar Lejb-Gwardyjskiego Keksholmskiego Pułku, które znajdowały się w niedalekiej okolicy.

W lipcu 1919 roku, w związku z obchodami 350. rocznicy zawarcia unii lubelskiej, plac otrzymał swoją obecną nazwę, która do dziś pozostaje w użyciu.

Historia

Plac Unii Lubelskiej ma bogatą historię, sięgającą XIX wieku, którą warto poznać. Powstał przed 1770 rokiem jako okrągły plac, stanowiący jedną z głównych osi koncepcyjnych tzw. założenia ujazdowskiego. Szybko otoczono go okopami Lubomirskiego od południowego zachodu i południa, co nadało mu nieco militarnego charakteru.

W okresie 1816-1818, na jego południowej części, zrealizowano neoklasycystyczne rogatki Mokotowskie, zaprojektowane przez utalentowanego architekta Jakuba Kubickiego. Wkrótce po tym, w 1881 roku, plac zyskał nowy wymiar komunikacyjny – zainaugurowano pierwszą linię tramwajową konną, która prowadziła do Muranowa. Kolejna linia, tramwaj elektryczny, rozpoczęła kursowanie tam w 1908 roku, co znacznie ułatwiło transport w tej okolicy.

Rok 1892 przyniósł kolejne zmiany – przy placu zainstalowano stację wąskotorowej kolejki dojazdowej, znanej jako kolejka wilanowska, a w 1898 roku wybudowano sąsiadującą stację kolejki grójeckiej, która dodatkowo podniosła znaczenie tego miejsca. Poza tym, na początku XX wieku, plac zaczął się zabudowywać większymi kamienicami, w tym imponującą kamienicą Kacperskich (1909-1913) między ul. Polną i ul. Marszałkowską.

Ważnym momentem w historii placu było odsłonięcie pomnika Lotnika, wykonania Edwarda Wittinga w 1932 roku, który niestety został zniszczony w 1944 roku. Jego kopia znalazła nowe miejsce na skrzyżowaniu ulicy Żwirki i Wigury z Wawelską w 1967 roku.

W 1935 roku stacja kolejki grójeckiej została przeniesiona w kierunku południowym, a w 1938 roku doszło do przeniesienia na Dworzec Południowy. W 1936 roku wzniesiono budynek Komendy Straży Ogniowej pod adresem ul. Polna 1, który przez lata pełnił funkcje służbowe. W 2016 roku stał się siedzibą Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej, po przeniesieniu poprzedniej struktury na ul. Domaniewskiej 40.

W latach 1940-1944 plac Unii Lubelskiej był wykorzystywany przez Niemców, zaś w 1944 uzyskał status węzła komunikacyjnego podczas powstania warszawskiego, gdzie toczyły się walki reprezentantów dywizjonu „Jeleń”. Mimo krótkotrwałego zajęcia przez powstańców, straty były ogromne, zarówno w ludziach, jak i w infrastrukturze.

Po wojnie, w 1946 roku zainaugurowano linię trolejbusową, a w październiku 1948 roku otwarto pierwszy salon Klubu Międzynarodowej Prasy i Książki, oferujący bogaty zbiór czasopism. W 1962 roku miejsce to zyskało nowoczesny pawilon „Supersam”, który ostatecznie ustąpił miejsca nowoczesnemu centrum biurowo-handlowemu Plac Unii, zrealizowanemu w latach 2010-2013.

Rewitalizacja placu stała się kluczowym projektem urbanistycznym, zakończonym w 1964 roku, kiedy to zmieniono układ komunikacyjny, kierując ruch tramwajowy przez jego środek. W 1999 roku, w 430. rocznicę zawarcia unii lubelskiej, w pamięci mieszkańców umieszczono tablicę upamiętniającą te historyczne wydarzenia na ścianie kamienicy przy ul. Bagatela 15.

Ważniejsze obiekty

W sercu Warszawy znajdują się niezwykle istotne obiekty, które przyciągają uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Oto kilka z nich:

Przypisy

  1. Redakcja /R./ Strażacki.pl, Nowa siedziba KW PSP Warszawa oficjalnie otwarta! [online], Strazacki.pl, 10.10.2016 r. [dostęp 19.04.2024 r.]
  2. Dane kontaktowe - Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie - Portal Gov.pl [online], [dostęp 19.04.2024 r.]
  3. Dane adresowe - Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej m. st. Warszawy - Portal Gov.pl [online], [dostęp 19.04.2024 r.]
  4. Grzegorz Mika: Od wielkich idei do wielkiej płyty. Burzliwe dzieje warszawskiej architektury. Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2017, s. 194–195. ISBN 978-83-63842-67-3.
  5. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 369. ISBN 83-86619-97X.
  6. Jarosław Zieliński: Plac Unii i okolice. Warszawa: EKBIN Studio PR, 2013, s. 39–40. ISBN 978-83-929745-4-3.
  7. Hanna Faryna-Paszkiewicz. Pierwsza wąskotorówka. „Skarpa Warszawska”. 9 (66), s. 10, wrzesień 2014.
  8. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 69. ISBN 978-83-61253-51-8.
  9. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 371. ISBN 978-83-07-03239-9.
  10. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom I. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 6. ISBN 83-907574-00.
  11. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 27-28. ISBN 83-907574-00.
  12. Stanisław Niewiadowski: Warszawa jakiej nie ma. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 183. ISBN 83-06-01615-7.
  13. Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta, Tom I. Śródmieście Południowe. Warszawa: Wydawnictwo VEDA, 2004, s. 110. ISBN 83-85584-45-5.
  14. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 232.
  15. Julian Bystrzanowski, Konrad Dutkowski: Wszystko o Warszawie. Informator. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1975, s. 163.
  16. Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 178.
  17. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w., Warszawa: Argraf, 2004, s. 30. ISBN 83-912463-4-5.
  18. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 30, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
  19. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 47, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
  20. Stanisław Konarski. Generał Sokrates Starynkiewicz, prezydent Warszawy. „Rocznik Warszawski”. XXXI, s. 227, 2002.
  21. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 913. ISBN 83-01-08836-2.
  22. Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 208.

Oceń: Plac Unii Lubelskiej w Warszawie

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:25