Ulica Stanisława Noakowskiego w Warszawie

---

Historia

Ulica Noakowskiego w Warszawie posiada bogatą historię. Historycznie, ulica ta była częścią ulicy Polnej, która zaczęła się kształtować około 1770 roku, biegnąc wzdłuż wału miejskiego, znanego również jako okopy Lubomirskiego. Włączona w znaczący projekt urbanistyczny, czyli osi stanisławowskiej, szybko stała się jedną z istotnych ulic odchodzących od gwiaździstego placu Politechniki.

Po przesunięciu wału w około 1825 roku, ulica zyskała nowy charakter, stając się zwykłą drogą otoczoną ogrodami i polami uprawnymi. W latach 1899–1901 zbudowano kampus Politechniki Warszawskiej po stronie zachodniej, gdzie powstały takie budowle jak Gmach Główny oraz Gmach Chemii. Natomiast strona wschodnia przed wojną została zabudowana nowoczesnymi kamienicami, które w większości przetrwały II wojnę światową.

W roku 1930 północny fragment ulicy Polnej uzyskał status odrębnej ulicy. Nazwa, nawiązująca do profesora Politechniki Stanisława Noakowskiego, została nadana według niektórych źródeł około 1930 roku, chociaż według innych miało to miejsce dopiero w październiku 1938 roku. Parzysta, wschodnia strona tej ulicy była przez długi czas utrzymywana przez Polaków aż do chwili kapitulacji powstania warszawskiego.

W całym swym przebiegu ulica Noakowskiego jest jednokierunkowa, co oznacza, że ruch kołowy odbywa się wyłącznie w kierunku południowym. W 2012 roku, wzdłuż całej ulicy wybudowano również ścieżkę rowerową, co znacznie ułatwia poruszanie się po tej części miasta.

Ważniejsze obiekty

Wzdłuż ulicy Stanisława Noakowskiego w Warszawie znajdują się liczne, istotne obiekty, które przyciągają uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów.

• Gmach Główny Politechniki Warszawskiej,
• Kreślarnia Politechniki Warszawskiej (Koszykowa 75 róg Noakowskiego),
• Gmach Chemii (nr 3),
• Kamienica Rubinlichta (nr 4).

Inne informacje

27 września 1939 roku w kamienicy oznaczonej numerem 12 odbyła się istotna decyzja, dotycząca przejścia Związku Harcerstwa Polskiego do konspiracji oraz utworzenia Szarych Szeregów. Fakt ten upamiętnia tablica zamontowana na fasadzie budynku.

W kamienicy nr 16 w latach 1939–1940 mieszkał Janusz Kusociński, a wydarzenia związane z jego życiem stały się częścią historii tego miejsca, zwłaszcza, że został aresztowany przez Niemców. Na budynku również wisi tablica pamiątkowa, która przypomina o tych trudnych czasach.

Dodatkowo, w podwórzu oraz w lokalach kamienicy przy ul. Noakowskiego 12 nakręcono sceny do popularnego filmu Lejdis, co pokazuje, jak historie związane z tym miejscem przenikają się z kulturą.

W otoczeniu kamienic przy ul. Noakowskiego 10, Robert Gliński nakręcił film zatytułowany Niedzielne igraszki, dodając tym samym kolejną warstwę do lokalnej tradycji filmowej i artystycznej tego obszaru.

---

Oceń: Ulica Stanisława Noakowskiego w Warszawie

---