Małgorzata Sikorska-Miszczuk

---

Życiorys

Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz studia Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskała również dyplom na Wyższej Szkole Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi.

Debiutując w 2006 roku, autorka zaskoczyła publiczność słynnym dramatem „Śmierć Człowieka-Wiewiórki”, który został wyreżyserowany przez Marcina Liberę. Prace oparte na jej tekstach można oglądać zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami.

Na przestrzeni lat jej dzieła inscenizowali znani reżyserzy, w tym Jan Klata, Marcin Liber, Paweł Łysak, Michał Zadara, Borys Lankosz, Andrzej Chyra, Piotr Kruszczyński, Iwona Siekierzyńska, Natalia Korczakowska, Wawrzyniec Kostrzewski, Anna Trojanowska, Tomasz Man, Maria Spiss, Dorota Ignatjew, Paul Bargetto, Ewa Ignaczak oraz Martyna Majewska.

Jej sztuki zostały przetłumaczone na wiele języków, w tym angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, szwedzki, serbski, słoweński, chorwacki, czeski, słowacki, rosyjski, rumuński, ukraiński oraz turecki.

Otrzymała wiele nagród, takich jak Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna za „Popiełuszko” w 2012 roku, Nagrodę Grand Prix oraz Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu Teatroteka Fest za „Walizkę” w 2017 roku, a także Maskę Malty na Festivalu Malta w 2021 roku za operę „Czarodziejska góra”.

Była stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji CEC Artslink (USA, 2009), Instytutu im. Adama Mickiewicza (2010), Fundacji Stiftung Genshagen oraz Instytutu Kultury Willa Decjusza (2022).

Od czerwca 2022 roku jest członkiem Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Prowadziła warsztaty dramatopisarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2010), jak również zajęcia w ramach Laboratorium „Projektowanie Kultury” w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie oraz w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (2016).

W Teatrze Powszechnym w Warszawie współpracowała z Arturem Pałygą, prowadząc Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych w latach 2014–2015, a w Teatrze Starym w Krakowie współorganizowała warsztaty dramatopisarskie dla kobiet pod nazwą „Nasz głos” (2019). Jej działalność obejmowała również liczne Master Class za granicą, m.in. w Rumunii, Ukrainie i USA. Obecnie prowadzi Warsztat Pisania Dramatu w Instytucie Badań Literackich PAN od 2023 roku.

Ma na koncie zasiadanie w jury konkursów dramatopisarskich, takich jak Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Konkurs „Klasyka Żywa” oraz Konkurs im. Szymona Szurmieja na Dramat Współczesny o Tematyce Żydowskiej. Od 2022 roku pełni rolę przewodniczącej Kapituły Konkursu o Nagrodę Dramaturgiczną im. Tadeusza Różewicza w Teatrze Miejskim w Gliwicach.

W latach 2020–2021 zajmowała stanowisko kierowniczki literackiej w Studiu Munka Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Jej utwory były publikowane w miesięczniku teatralnym „Dialog”, a także w antologiach zarówno polskich, jak i zagranicznych. W 2019 roku za sprawą wydawnictwa Księgarnia Akademicka ukazała się antologia jej dramatów pod tytułem „Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych”, z czego trzy dotyczą tematów żydowskich.

Ma dwóch synów i obecnie mieszka w Warszawie.

Twórczość

Utwory dramatyczne

Małgorzata Sikorska-Miszczuk jest autorką licznych dzieł dramatycznych, które zdobyły uznanie w polskim teatrze. Wśród jej najważniejszych utworów znajdują się:

• Klatka dla jednej kobiety/Psychoterapia dla psów i kobiet, 2004,
• Śmierć Człowieka-Wiewiórki, 2006,
• Szajba, 2007,
• Katarzyna Medycejska, 2007,
• Burmistrz, 2008,
• Człowiek z Polski w czekoladzie, 2009,
• Fantastyczna podróż operatora Śliwińskiego do byłego pegeeru w Gazie, 2009,
• Walizka, 2009,
• Madonna, 2009,
• Popiełuszko. Czarna msza, 2009,
• Koniec świata, 2010,
• Mesjasz. Bruno Schulz, 2010,
• Żelazna kurtyna, 2011,
• Zaginiona Czechosłowacja, 2011,
• III Furie, 2011 (współautorstwo z Sylwii Chutnik, na podstawie powieści „Dzidzia” oraz „Egzekutor” Stefana Dąmbskiego),
• Takaja, 2013,
• Europa, 2013 (sztuka wielojęzyczna, współautorstwo Lutz Hübner, Tena Štivičić i Steve Waters),
• Kraj, którego obywatelom uciekły serca, zostawiając listy, 2013,
• Kobro, 2014,
• Album Karla Hoeckera, 2015,
• California, 2016,
• Kuroń. Pasja według św. Jacka, 2017,
• Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności (inspirowana filmem Popiół i diament Andrzeja Wajdy i powieścią Jerzego Andrzejewskiego), 2018,
• Top Ten Dreams, 2020,
• Pisarz, 2021,
• Alicja w Krainie Snów, 2022 (współautorstwo z Wawrzyńcem Kostrzewskim),
• Brylant, 2022,
• Dziennik szału i chciwości, 2022,
• Oczy tej małej (spektakl dyplomowy studentów Wydziału Aktorskiego Szkoły Filmowej w Łodzi), 2023 (współautorstwo z Wawrzyńcem Kostrzewskim).

Utwory dramatyczne dla dzieci

Kolejnym obszarem twórczości Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk są utwory dramatyczne skierowane do dzieci. Do znanych sztuk dla najmłodszych należą:

• Nigdy nie budź czarownicy, 2004,
• Niezwykła podróż Pana Wieszaka, 2011,
• Yemaya. Królowa Mórz, 2016,
• Motyl, 2019,
• Dziadek do orzechów, 2020,
• Andersen kosmiczny agent, 2021.

Libretta operowe

W swoim dorobku artystycznym Małgorzata Sikorska-Miszczuk ma także libretta operowe, w tym:

• Czarodziejska góra (na motywach powieści Tomasza Manna), 2015,
• Yemaya. Królowa Mórz, 2018,
• Człowiek z Manufaktury, 2019,
• Czarne lustro, 2019,
• Dzieciaki 2022. Niesamowita Solaris i Łukasiewicz, 2020,
• Noc kruków, 2022.

Inne

Artystka zajmuje się również innymi formami twórczości. Przykładem może być:

• Spowiedź masochisty (przekład sztuki Romana Sikory wspólnie z Elżbietą Zimną, autorstwo piosenek i wybranych fragmentów), 2013.

Realizacje sceniczne

Opera

Poniżej przedstawiamy kilka istotnych realizacji operowych, które mają ogromne znaczenie w twórczości Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk. Wśród nich znajduje się projekt Czarodziejska góra, oparty na znanej powieści T. Manna, skomponowany przez Paweł Mykietyn, z reżyserią Andrzeja Chyry oraz scenografią Mirosława Bałka. Premiera miała miejsce podczas Malta Festivalu w Poznaniu w 2015 roku.

Kolejnym znaczącym osiągnięciem jest opera Człowiek z Manufaktury, z muzyką skomponowaną przez Rafała Janiaka i reżyserią Waldemara Zawodzińskiego, wystawiona w Teatrze Wielkim w Łodzi w 2019 roku.

W 2019 roku również odbyła się premiera Yemaya. Królowa Mórz, której muzykę stworzył Zygmunt Krauze, w reżyserii Hanny Marasz, zorganizowanej przez Operę Wrocławską.

Warto wyróżnić także dzieło Czarne lustro z muzyką Wojciecha Stępnia, które miało miejsce w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w 2019 roku.

Nie można pominąć premiery online Dzieciaki 2022. Niesamowita Solaris i Łukasiewicz, skomponowanej przez Miłosza Bembinowa, która miała miejsce w 2020 roku w Miejskiej Szkole Artystycznej im. K.R. Domagały w Mińsku Mazowieckim.

Noc kruków, z muzyką Zygmunta Krauze i reżyserią Waldemara Raźniaka, została zrealizowana w Polskiej Operze Królewskiej – Teatrze Królewskim w Warszawie w 2022 roku.

Teatr (najważniejsze realizacje)

W obszarze teatru Małgorzata Sikorska-Miszczuk ma na swoim koncie wiele znakomitych realizacji. Przykładem jest spektakl Śmierć Człowieka-Wiewiórki w reżyserii Marcina Libera, który odbył się w Studio Melon w Warszawie w 2006 roku.

W 2007 roku prezentowany był ten sam tytuł w reżyserii Natalii Korczakowskiej, wystawiony w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze.

Kolejny spektakl, Szajba, w reżyserii Anny Trojanowskiej, odbył się w Laboratorium Dramatu w Warszawie w 2007 roku.

Na podstawie sztuki Katarzyna Medycejska został wystawiony spektakl Bóg/Honor/Ojczyzna, reż. Marcin Liber, pokazany podczas Festiwalu „Miasto” Teatru w Legnicy w tym samym roku.

W 2009 roku spektakl Szajba w reżyserii Jana Klaty zrealizowano w Teatrze Polskim we Wrocławiu.

Również w tym samym roku miał miejsce spektakl Popiełuszko. Czarna msza w reżyserii Pawła Łysaka, wystawiony w Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy.

Warto zaznaczyć znaczącą rolę Walizki w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego, wystawionej w Teatrze Polskim w Poznaniu w 2009 roku.

Spektakl Bruno Schulz: Mesjasz, w reżyserii Michała Zadary, odbył się w Teatrze Schauspielhaus Wien w Wiedniu w 2010 roku.

W 2011 roku zrealizowano Walizkę w reżyserii Doroty Ignatjew w Teatrze Żydowskim im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie.

W tym samym okresie zrealizowano spektakl Zaginiona Czechosłowacja, reżyseria Maria Spiss, w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

W 2011 roku odbyła się także premiera III Furii, reżyserowanej przez Marcina Libera, w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

Monodram Takaja, w wykonaniu Anny Skubik, zreżyserowany przez Edwarda Kalisza i Mariusza Wójtowicza, zakończył się sukcesem w Wrocławskim Teatrze Lalek w 2013 roku.

Spektakl Europa, będący wynikiem współpracy z różnymi teatrami, takimi jak Staatsschauspiel Dresden, Zagreb Young Theatre oraz Birmingham Repertory Theatre, zrealizowano w 2013 roku, w tym także w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.

Inne ważne realizacje to Kobro, reżyseria Iwona Siekierzyńska w Teatrze Nowym w Łodzi w 2014 roku oraz Album Karla Hoeckera, reżyseria Paul Bargetto, realizowany także w Londynie, Niemczech, Belgii i Chinach.

Również w 2017 roku miała miejsce prezentacja spektaklu Kuroń. Pasja według św. Jacka, w reżyserii Pawła Łysaka w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

W 2017 roku odbyła się premiera La muerte del hombre ardilla, w reżyserii Abrahama Vallejo w Meksyku oraz Burmistrz, reż. Ewa Ignaczak, Teatr Gdynia Główna.

W Gnieźnie zrealizowano Szajba w reżyserii Marcina Libera w 2018 roku, a także Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy.

W 2020 roku Top Ten Dreams odbyło się w Burgtheater w Wiedniu, a w 2022 roku Alicja w Krainie Snów, w reżyserii Wawrzyniec Kostrzewskiego, była pokazywana w Teatrze Ateneum w Warszawie.

Teatr dla dzieci (najważniejsze realizacje)

W obszarze teatru dla dzieci, Małgorzata Sikorska-Miszczuk również zrealizowała wiele interesujących projektów. Do najważniejszych z nich należy Niezwykła podróż Pana Wieszaka, w reżyserii Iwo Vedrala, która miała miejsce w Studio Lutosławskiego w 2009 roku.

W 2011 roku prezentowane było przedstawienie Niezwykła podróż Pana Wieszaka, w reżyserii Anny Sokołowskiej oraz Sławomira Rokity, z muzyką Marcina Błażewicza, w Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Wrocławski Teatr Lalek zrealizował spektakl Yemaya. Królowa Mórz w reżyserii Martyny Majewskiej w 2016 roku, zaś w 2019 roku Motyl, pod kierunkiem Marcina Libera.

Innym wydarzeniem, które przyciągnęło uwagę, był Dziadek do orzechów, w reżyserii Ewy Piotrowskiej, wystawiony w Teatrze Baj w Warszawie w 2020 roku.

Andersen kosmiczny agent, także w reżyserii Ewy Piotrowskiej, odbył się w Białostockim Teatrze Lalek w Białymstoku w 2021 roku.

Teatr dla dzieci – adaptacje

Warto również odnotować adaptacje, jakie miały miejsce w teatrze dla dzieci. Kamienica została zrealizowana podczas współpracy z autorką adaptowanej powieści, Roksaną Jędrzejewską-Wróbel, w reżyserii Ewy Piotrowskiej, a premiera miała miejsce w Teatrze Miniatura w Gdańsku w 2013 roku.

Młynek do kawy, powstały na podstawie dzieła K. I. Gałczyńskiego, został zrealizowany w Vilnius Puppet Theatre „Lėlė” w Wilnie w 2021 roku.

Dramaturgia

Opera

W dorobku Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk znajduje się wiele znakomitych realizacji operowych. W 2013 roku w Operze Bałtyckiej w Gdańsku odbyła się premiera spektaklu „Gracze”, którego muzykę skomponował Dymitr Szostakowicz, a reżyserią zajął się Andrzej Chyra.

Kolejnym istotnym tytułem był „Umarłe miasto” Ericha Wolfganga Korngolda, który wystawiono w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie w 2017 roku, a jego reżyserem był Mariusz Treliński.

W 2018 roku Małgorzata Sikorska-Miszczuk również miała przyjemność pracować nad „Ognistym aniołem” skomponowanym przez Siergieja Prokofiewa oraz „Carmen” Georgesa Bizeta, oba w reżyserii Mariusza Trelińskiego i Andrzeja Chyry, realizowane w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie.

Teatr

W repertuarze teatralnym, Sikorska-Miszczuk brała udział w produkcjach pod dyrekcją Marcina Libera. W Krakowie, w Teatrze Łaźnia Nowa, odbyła się premiera spektaklu „ID” w 2008 roku. Również tego samego roku, na warszawskim Placu Krasińskich, zrealizowano multimedialne widowisko „Herbert – rekonstrukcja poety”.

Kolejną interesującą produkcją było „Oratorium – piekło nasze”, którego muzykę skomponowała Aleksandra Gryka, a reżyserią ponownie zajął się Marcin Liber, wystawiane w Pałacyku Cukrowników w Warszawie w 2010 roku. W tym samym roku, Małgorzata miała również okazję pracować nad „III Furiami” oraz „Makbetem”, które wystawiono w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy oraz Teatrze Współczesnym w Szczecinie w 2011 roku.

Radio

Słuchowiska radiowe

W świecie radiowym Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk można znaleźć wiele interesujących i różnorodnych słuchowisk, które zdobyły uznanie zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Odznaczają się one nie tylko bogatą dramaturgią, ale również doskonałą reżyserią.

Przykładem może być „Śmierć Człowieka-Wiewiórki”, w której reżyserii stanął Jan Klata i która została wyprodukowana przez Teatr Radia TOK FM w 2008 roku. To dzieło nastraja do głębszych refleksji i ma znaczący przekaz.

Rok później, w tym samym teatrze, powstało słuchowisko „Walizka”, które wyreżyserowała Julia Wernio. Jej talent zaowocował również w 2009 roku, kiedy zrealizowała kolejne słuchowisko o tytule „Ko–cham”.

W 2009 roku zrealizowano „Niezwykłą podróż Pana Wieszaka”, będącą musicalem dla dzieci, pod reżyserią Iwo Vedrala w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego. Dwa lata później nastąpiła kolejna odsłona tego projektu w reżyserii Anny Sokołowskiej oraz Sławomira Rokity, przy współpracy z Marcinem Błażewiczem w Sali Koncertowej Radia Kraków.

„Burmistrz” to kolejne słuchowisko, które po raz pierwszy wyemitowano w 2011 roku, za którego reżyserię odpowiadał Michał Kotański. Rok 2014 przyniósł znane dzieło „Szeherezada”, w reżyserii M. Schlegelové oraz dramatyzacji R. Venclovej, która powstała w Czeskim Radio.

W tym samym roku zrealizowano również słuchowisko „Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć”, wyreżyserowane przez Artura Tyszkiewicza w Teatrze Polskiego Radia.

Inny interesujący projekt to „Implozja”, zrealizowane w 2015 roku przez Pawła Łysaka, we współpracy z Teatrem Powszechnym. Słuchowisko to zaprezentowano podczas festiwalu Otwarta Ząbkowska w Warszawie i transmitowano na antenie radiowej, co zwiększyło jego dostępność dla szerszej publiczności. Warto nadmienić, że miało ono miejsce na ulicy Ząbkowskiej.

W 2022 roku słuchowisko „Mesjasz. Bruno Schulz”, w reżyserii Tomasza Mana, zyskało uznanie na Programie III Polskiego Radia, a wersję w reżyserii Jerzego Machowskiego zaprezentowano w Teatrze Papahema oraz Polskim Radiu Białystok.

Telewizja i film

Scenariusze telewizyjne i filmowe

Małgorzata Sikorska-Miszczuk to utalentowana autorka, która stworzyła wiele znakomitych scenariuszy. Wśród jej osiągnięć należy wymienić polską wersję kultowego serialu „Ulica Sezamkowa”, dla którego napisała aż 50 scenariuszy. Film animowany Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń, reżyserowany przez Leszka Gałysza w 2002 roku, również powstał na podstawie jej pracy, obejmując scenariusz oraz dialogi.

W latach 2005-2009, Małgorzata była odpowiedzialna za adaptację oraz dialogi w popularnym serialu fabularnym Niania, który powstał pod reżyserią Jerzego Bogajewicza. Kolejnym jej projektem był serial Usta Usta, emitowany w latach 2010-2011, w którym współpracowała z takimi reżyserami jak Michał Gazda, Łukasz Jaworski oraz Bartłomiej Ignaciuk.

W 2018 roku ukończyła scenariusz do krótkiego filmu fabularnego Kobro/Strzemiński. Opowieść fantastyczna, w reżyserii Borysa Lankosza. Interesującym projektem jest również film U Pana Boga w Królowym Moście, który powstał w 2023 roku, a jego współautorem jest Jacek Bromski. Serial na podstawie tego samego tytułu jest aktualnie w produkcji.

Spektakle telewizyjne

Małgorzata Sikorska-Miszczuk również odnosi sukcesy w dziedzinie spektakli telewizyjnych. ID, reżyserowane przez Marcina Liber, z 2010 roku, to projekt, w którym ma swoje zasługi zarówno jako autorka scenariusza, jak i twórczyni słów piosenek. Kolejny spektakl, III Furie z 2012 roku, powstał również pod kierunkiem Marcina Liber, a Małgorzata odpowiadała za współautorstwo scenariusza oraz opiekę dramaturgiczną.

W 2013 roku, w reżyserii Wawrzynca Kostrzewskiego, zrealizowano Walizkę, która jest ekranizacją sztuki autorstwa Małgorzaty. Również Motyl, reżyserowany przez Michała Grzybowskiego, w 2020 roku, to kolejny przykład ekranizacji jej dzieła.

W 2020 roku powstał spektakl Yemaya. Królowa Mórz, który został zrealizowany na podstawie libretta jej autorstwa przez reżyserkę Hannę Marasz.

Konsultacje scenariuszowe

Małgorzata prowadzi również konsultacje scenariuszowe. W filmie fabularnym Chleb i sól, reżyserowanym przez Damiana Kocura w 2022 roku, miała swój wkład jako konsultantka. Kolejny film, Victoria, w 2022 roku, pod kierunkiem Karoliny Porcari, również wzbogaciła swoją wiedzą.

W 2023 roku Małgorzata była konsulatką w Chcesz pokoju, szykuj się do wojny, reżyserskim debiucie Agnieszki Elbanowskiej. Na 2024 rok zaplanowano premierę Śmierć frajera, krótkometrażowego filmu fabularnego, do którego również przygotowała konsultacje scenariuszowe.

Książki i publikacje

Małgorzata Sikorska-Miszczuk to autorka znana z licznych dzieł, które przyczyniają się do polskiej literatury oraz dramaturgii. Wśród jej książek oraz publikacji znaleźć można wiele interesujących tytułów, które zasługują na szczegółowe omówienie.

Na początek warto wspomnieć o jej niektórych książkach. Wśród nich znajduje się:

• „Wiórek i tajemnica trzech kapeluszy”, wyd. Wola Park Sp. z o.o., Warszawa 2005 (literatura dziecięca),
• „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” w: „Dialog” 2007 nr 5 s. 18–40 (skrócony); w „Czerwonej dekadzie. Dramat współczesny”, wyd. Panga Pank, Kraków 2011 s. 127–167 (pełny tekst); w „New Europe – Plays From the Continent”, Nowy Jork 2010 (antologia sztuk europejskich),
• „Katarzyna Medycejska” w: „Dialog” 2008 nr 3 s. 42–69,
• „Walizka” w: „Dialog” 2008 nr 9 s. 5–21; przedr. w: „Dialog. Najlepsze z Najlepszych. Dramatopisarki dekady”, Warszawa 2012 s. 60–76,
• „Fantastyczna podróż operatora Śliwińskiego do byłego pegeeru w Gazie”, w: „Dialog” 2009 nr 5 s. 92–94,
• „Zaginiona Czechosłowacja”, w: „Dialog” 2009 nr 10 s. 16–34,
• „Żelazna kurtyna” w: „Opowiadanie historii. Dramat współczesny”, wyd. Panga Pank, Kraków 2009 s. 53–97,
• „Burmistrz” w: „Notatnik Teatralny” 2009 nr 56–57 s. 292–320; „Wolna Wola. Dramaty Teatru na Woli”, M. Sikorska-Miszczuk, P. Grabowski, M. Walczak, wyd. Teatr na Woli, Warszawa 2009 s. 29–79; (Cz. 2) „Dialog” 2011 nr 12 s. 182–195,
• „Mesjasz: Bruno Schulz” w: „Dialog” 2011 nr 7–8 s. 16–48,
• „Popiełuszko” w: „Dialog” 2012 nr 6 s. 5–31,
• „Popiełuszko” w: „Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia pod redakcją Jacka Kopcińskiego”, wyd. Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa 2013, s. 717–779,
• „Europa”, w: L. Hübner, M. Sikorska-Miszczuk, T. Štivičić, S. Waters [red.:] Caroline Jester, Bloomsbury Publishing, Londyn Nowy Jork 2013 (wyd. zawiera skrypt dialogu w jęz. niemieckim, chorwackim, polskim i angielskim oraz angielski przekład całości),
• „Spowiedź masochisty” (przekład sztuki Romana Sikory wspólnie z Elżbietą Zimną, autorstwo piosenek i wybranych fragmentów) w: „Dialog” 2013 nr 7–8, s. 116–155,
• „Kobro” w: „Dialog” 2014 nr 11 s. 49–93,
• „III Furie” w: „Transfer! Teksty dla teatru. Antologia pod redakcją Joanny Krakowskiej”, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2015, s. 65–107,
• „Kuroń. Pasja według Świętego Jacka” w: „Dialog” 2016 nr 11 s. 5–39,
• „Siedem nieprzyjemnych sztuk teatralnych, w tym trzy o Żydach” (seria: Nasze dramaty), Małgorzata Sikorska-Miszczuk, wyd. Księgarnia Akademicka, Warszawa 2019,
• „Motyl” w: „Dialog” 2019 nr 7–8,
• „Pisarz” w: „Dialog” 2021 nr 4 s. 43–69,
• „Brylant”, publikacja na stronie www Instytutu Teatralnego: https://www.instytut-teatralny.pl/2022/10/10/dramatopisanie-cz-ii-sztuki-malgorzaty-sikorskiej-miszczuk-i-artura-palygi-czekaja-na-zgloszenia-teatrow/ 2022.

Najważniejsze przekłady

• ang.: „New Europe. Plays from the continent”. [oprac.:] B. Marranca, M. Semil, Nowy Jork 2009,
• franc.: „Walizka Pantofelnika / La valise de Pantofelnik”. Nouvelles Scènes Polonais [przeł.:] Kinga Joucaviel, Presses Universitaires Du Midi 2009,
• czes.: „Čtyři polské hry”, [przeł.:] Barbora Gregorová, Jiří Vondráček, Lukáš Jiřička, Na konári, Praha 2010 (Smrt Člověka-Veverky/Śmierć Człowieka-Wiewiórki 2006),
• rum.: „Psihoterapolitica. Antologie de teatru polonez contemporan”, Bukareszt 2011,
• rum.: „Festivalul Internațional de Teatru de la Sibiu. Antologia anului 2013”, [red.:] Ioana Malau, Nemira, Rumunia 2013,
• ukr.: w: „Spovìd’ pìslâ zlamu. Antologìâ sučasnoï pol’s’koï dramaturgìï”, [przeł.:] O. Bojčenko, A. Bondar, O. Ìrvanec’, Kijów 2013,
• ang.: „(A)pollonia. Twenty-first-century Polish drama and texts for the stage”, [red.:] Krystyna Duniec, Joanna Klass i Joanna Krakowska, Seagull Books, Londyn Nowy Jork Kalkuta 2014,
• niem.: „…anfangen zu erzählen”. Neues Polnisches Theater. Eine Auswahl, [przeł.:] Andreas Volk, Liliana Niesielska, Polnisches Institut Wien 2015 (Der Koffer/Walizka 2008),
• bułg.: w: „Naslednici (Antologiâ na nova polska dramaturgiâ)”, Sofia 2015,
• słoweń.: „Kovček” [przeł.] D. Dominkuš, w: Sodobna poljska drama, Maribor 2015 (Kovček/ Walizka),
• ros.: „Antologiâ sovremennoj pol’skoj dramaturgii 2. Antologia współczesnego dramatu polskiego”, Moskwa 2015,
• ang.: „Loose Screws. Nine New Plays from Poland”, [red.:] Dominika Laster, Seagull Books, Londyn Nowy Jork Kalkuta 2015 (The Death of the Squirrel-Man /Śmierć Człowieka-Wiewiórki 2000),
• niem.: „Personen. Neue Theaterstücke aus Polen” [red.:] J. Krakowska, A. Volk we współpracy z Polskim Instytutem Düsseldorf, Berlin 2016,
• węgier.: „Polkák. Uj lengyel drámák”, [red., tłum. i posł.:] P. Pászt, [wstęp:] I. Lőkös, Pozsony, Dunaszerdahely 2017,
• franc.: „Człowiek z Manufaktury / L’Homme de Manufacture. Nouvelles Scènes Polonais”, [przeł.:] Kinga Joucaviel, Presses Universitaires Du Midi 2019,
• ang.: „The Suitcase” PAJ – A Journal of Performance and Art, Vol. 33, No. 1 (styczeń 2011), [przeł.:] Artur Zapałowski, MIT Press, s. 93–117.

Nagrody i nominacje

Małgorzata Sikorska-Miszczuk zdobyła uznanie w różnych dziedzinach sztuki, a jej prace są nagradzane w licznych konkursach. Poniżej przedstawiamy zestawienie nagród i nominacji, które reflektują jej talent oraz osiągnięcia w literaturze i teatrze.

• 2002 – III nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Cz. Janczarskiego za opowiadanie Przyjaciel wieszaka,
• 2002 – Poznańskie Srebrne Koziołki za pełnometrażowy film animowany Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń,
• 2006 – Wyróżnienie podczas Konkursu „ulrike” TR Warszawa za tekst sztuki Śmierć Człowieka-Wiewiórki,
• 2007 – Wyróżnienie w ramach XIII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiD za Śmierć Człowieka-Wiewiórki,
• 2008 – Nagroda Główna i Nagroda Publiczności w ogólnopolskim konkursie dramaturgicznym „Metafory Rzeczywistości”, organizowanym przez Teatr Polski w Poznaniu za sztukę Walizka,
• 2009 – Nagroda Grand Prix na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie za słuchowisko radiowe Walizka (reż. Julia Wernio),
• 2009 – Nagroda Główna w kategorii „tekst sztuki teatralnej” na XV Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za sztukę Walizka,
• 2009 – I nagroda w Konkursie Teatru im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu na dramat inspirowany „Zemstą” Aleksandra Fredry za sztukę Madonna,
• 2009 – II Nagroda oraz Nagroda Dziennikarzy na Festiwalu R@aport w Gdyni za sztukę Szajba,
• 2010 – Nominacja do finału Konkursu Dramaturgicznego R@port w Gdyni za sztukę Burmistrz,
• 2011 – Finalistka Międzynarodowego Konkursu Dramaturgicznego Stueckemarkt w Berlinie (organizowanego w ramach Theatertreffen Berliner Festspiele 2011) za sztukę Burmistrz,
• 2012 – Nagroda im. K. Krzanowskiego na XLVII Przeglądzie Teatralnym Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie dla autorek sztuki III Furie (reż. M. Liber),
• 2012 – Nagroda Prix Bohemia (Czechy) za słuchowisko na podstawie tekstu Walizka,
• 2012 – Utwór Mesjasz: Bruno Schulz został uznany przez European Theatre Convention za jedną z najlepszych współczesnych sztuk europejskich,
• 2012 – Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna za sztukę Popiełuszko. Czarna Msza,
• 2013 – Nagroda im. Ferdinanda Wańka dedykowana Vaclavowi Havlowi w konkursie na jednoaktówkę (zorganizowanym przez czeskie pismo teatralne „Svet a divadlo”) za sztukę Kraj, którego obywatelom uciekły serca, zostawiając listy,
• 2013 – II nagroda w Konkursie Programu II Polskiego Radia i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za słuchowisko Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć,
• 2014 – Nadzwyczajna Złota Maska w sezonie 2014/2015 za spektakl Kobro,
• 2014 – Nagroda Plaster Kultury w kategorii Spektakl Roku 2014 za spektakl Kobro,
• 2015 – Nagroda Grand Prix na XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie za realizację spektaklu Teatru TV Walizka (reż. Wawrzyniec Kostrzewski),
• 2015 – Nagroda za najlepszy tekst dramatyczny na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie za sztukę Walizka,
• 2015 – Nominacja do finału konkursu radiowego Prix Europa w Berlinie za słuchowisko Twój liść nazywa się Europa, ale to za mało, żeby żyć,
• 2016 – Nagroda za najlepszy tekst dramatyczny w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiDN za sztukę Burmistrz,
• 2017 – Nagroda Grand Prix i Nagroda Dziennikarzy na Festiwalu Teatroteka Fest za sztukę Walizka,
• 2017 – Nagroda Prix Godot we Francji (Caen 2017) za sztukę Walizka,
• 2019 – Nominacja do Wrocławskiej Nagrody Teatralnej za sztukę Motyl,
• 2019 – Nominacja do Nagrody Emocje Radia Wrocław Kultura za sztukę Popiół i diament. Zagadka nieśmiertelności,
• 2020 – Nadzwyczajna Złota Maska za operę Człowiek z Manufaktury,
• 2020 – Nagroda PRCH Awards – Wydarzenie Roku 2020 za operę Człowiek z Manufaktury,
• 2020 – III nagroda w konkursie ZAiKS „Pod pretekstem” za sztukę Pisarz,
• 2021 – Nominacja do litewskiej nagrody Złote Krzyże Sceny za sztukę Młynek do kawy,
• 2021 – Maska Malty na Festivalu Malta za operę Czarodziejska góra,
• 2023 – Nagroda Dramaturgiczna „Strefy Kontaktu” Wrocławskiego Teatru Współczesnego i Miasta Wrocław za sztukę Dziennik szału i chciwości,
• 2023 – Nominacja do Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej za sztukę Brylant.

---

Oceń: Małgorzata Sikorska-Miszczuk

---