Zofia Mysłakowska, znana także pod panieńskim nazwiskiem Braun, przyszła na świat 24 listopada 1896 roku w Warszawie. Jej życie trwało do 14 sierpnia 1957 roku, kiedy to zmarła w Krakowie. Była niezwykle utalentowaną osobą, o szerokim zakresie działalności w polskim świecie sztuki.
Jej kariera obejmowała aktorstwo teatralne i filmowe, w którym zdobyła znaczącą popularność wśród widowni. Poza tym realizowała się również jako reżyser teatralny oraz dyrektor teatru, co świadczy o jej wszechstronnych zdolnościach artystycznych i przywódczych.
Życiorys
Zofia Mysłakowska pochodziła z rodziny o silnych tradycjach teatralnych. Jej matka, Matylda Braunowa, oraz siostra Janina Janecka także były aktorkami, co miało istotny wpływ na jej rozwój artystyczny. W młodym wieku rozpoczęła naukę aktorstwa pod czujnym okiem Romany Popiel. Debiut na scenie miał miejsce, gdy miała zaledwie 14 lat, a pierwsze kroki stawiała na deskach warszawskiego Teatru Letniego.
Po tym wydarzeniu, Zofia kontynuowała swoją karierę w Teatrze Małym w Warszawie w roku 1911, a następnie grała w Teatrze Polskim w Kijowie w latach 1911-1912. Kolejne lata spędziła w Krakowie, gdzie w latach 1912–1914 dołączyła do zespołu Teatru im. Juliusza Słowackiego.
Po powrocie do Warszawy w 1915 roku, Zofia brała udział w przedstawieniach różnych teatrów, takich jak Artystyczny (1915-1916), Rozmaitości (1918), Letni oraz Praski (1919). W latach 1915-1924 była związana z warszawskim zespołem Teatru Reduta. W 1916 roku Zofia wzięła ślub z Zygmuntem Mysłakowskim, po którym zaczęła występować pod jego nazwiskiem.
W okresie 1925–1928 przeniosła się z zespołem Reduty do Wilna, a po pewnym czasie powróciła do Warszawy. Tam występowała w Teatrze Ateneum (1928-1931) oraz znowu do 1939 roku w Teatrze Reduta, gdzie Juliusz Osterwa w swoich listach odnosił się do niej jako do jednej z „Redutowców kapitulnych”.
Podczas II wojny światowej, Zofia Mysłakowska zmuszona była do pracy w Warszawie jako kelnerka w restauracji „Arina” przy ul. Mazowieckiej 5. Po zakończeniu wojny, w jesieni 1945 roku przeniosła się do Krakowa, gdzie wspólnie z Izabelą Kunicką oraz Marią Billiżanką założyła Teatr Wesoła Gromadka, skierowany do dzieci i młodzieży. Zespół ten przekształcono w 1948 roku w Teatr Młodego Widza, gdzie Zofia pracowała aż do swojej śmierci, pełniąc funkcje reżysera i dyrektora.
W 1925-1928 Zofia Mysłakowska aktywnie uczestniczyła w życiu teatralnym, a po zakończeniu kariery scenicznej zyskała miejscem spoczynku Cmentarz Salwatorski w Krakowie (kwatera SC13-1-38).
Filmografia
Filmografia Zofii Mysłakowskiej obejmuje szereg znaczących produkcji, które wpisały się w polską kinematografię. Oto lista jej najważniejszych filmów:
- Biała trucizna (1932),
- Jasne łany (1947),
- Nawrót (1947),
- Czarci żleb (1949),
- Szkice węglem (1956).
Przypisy
- Wyszukiwarka Grobonet Kraków Salwator [online].
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Kinga Ciesielska | Kuba Jabłoński | Stefania Betcherowa | Maryla Weinles-Chaykin | Helena Górska | Barbara Klicka | Piotr Miks | Karol Szołowski | Małgorzata Sikorska-Miszczuk | Karolina Straus | Władysław Waghalter | Jeremi Sikorski | Jan Wiśniewski (malarz) | Stanisław Kamocki | Magdalena Krysztoforska-Beucher | Joanna Kiliszek | Bolesław Leśmian | Michał Milczarek | Lala Górska | Jan SunderlandOceń: Zofia Mysłakowska