Zasław Malicki

---

Życiorys

Urodzony w 1935 roku, Zasław Malicki podjął kształcenie na Politechnice Warszawskiej, gdzie ukończył studia na Wydziale Architektury. Już w trakcie edukacji zdobywał cenne doświadczenie, pracując w renomowanych pracowniach architektonicznych prowadzonych przez Romualda Gutta, Stanisława Brukalskiego, Szymona Syrkusa oraz Bohdana Lacherta.

Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął świeżą karierę architektoniczną, pracując w atelier Juliusza Żakowskiego, gdzie przyczynił się do realizacji projektów dla Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu. Jego talent oraz wizjonerskie podejście zaowocowały stworzeniem Stacji Morskiej w Gdyni, znanej powszechnie jako „Oceanarium”, a także nowoczesnego garażu na Dynasach w Warszawie, który niestety został zniszczony w wyniku działań wojennych. Współpracował również z Stanisławem Zamecznikiem, projektując osiedla w stylu dworskim na warszawskim Służewie.

W czasie II wojny światowej, Zasław uczestniczył w podziemnej inicjatywie architektów, którzy pracowali nad koncepcjami odbudowy stolicy po zakończeniu działań wojennych. W skład grupy wchodziły takie osobistości jak Helena i Szymon Syrkusowie, Barbara Brukalska, Marian Spychalski, Jan Olaf Chmielewski, Roman Piotrowski, Tadeusz Tołwiński oraz Helena Morsztynkiewiczowa.

Po wojnie jego kariera przyspieszyła, a Malicki zajął się projektowaniem osiedli mieszkalnych, takich jak WSM Mokotów w Warszawie, „Koszutka” w Katowicach, „Tatary” w Lublinie oraz „Skarpa” w Ostrowcu Świętokrzyskim. W latach 1946–1948 był członkiem PPS, a po 1948 roku stał się częścią PZPR.

W latach 1954–1956 przebywał w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, gdzie jego prace obejmowały urbanistykę miasta Ch’ŏngjin oraz projektowanie jednej z dzielnic Pjongjangu. Po powrocie do kraju, otrzymał zaszczytne stanowisko generalnego projektanta osiedla „Rakowiec” w Warszawie. Wspólnie z Oskarem Hansenem, Zofią Hansen i Marianem Szymanowskim zaprojektował osiedle, które miało pomieścić około 15 tysięcy mieszkańców, usytuowane w dzielnicy Ochota, graniczącej z ulicami Pruszkowską, Księcia Trojdena, Adolfa Pawińskiego oraz Al. Żwirki i Wigury. W centralnej części osiedla zaprojektował strefę zieleni parkowej z oczkiem wodnym, która zyskała nazwę „Park im. Zasława Malickiego” na cześć projektanta.

W 1974 roku Malicki przeszedł na emeryturę, a jego praca została doceniona odznaką „Milionera” za zrealizowanie w Warszawie dwukrotnie większej liczby metrów sześciennych budownictwa. Pełnił funkcję członka ZG SARP w latach 1948–1951 oraz wiceprezesa tej organizacji w latach 1957–1959 i 1967–1969.

W okresie PRL-u otrzymał szereg odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy I klasy (1949), Medal Zwycięstwa i Wolności oraz Medal Budowniczego KRLD. Malicki był także współautorem Małego słownika terminów plastycznych. Jego życie zakończyło się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 318-5-1.

---

Oceń: Zasław Malicki

---