Karol Kozłowski (architekt)

---

Życiorys

Karol Kozłowski urodził się jako syn Aleksandra oraz Karoliny z domu Szilling. W latach 1861–1866 kształcił się w liceum w Douai, zlokalizowanym we Francji. Po powrocie do Warszawy podjął studia z zakresu architektury, a jego nauczycielami byli m.in. Julian Ankiewicz. Uzyskał tytuł budowniczego I klasy.

Własną karierę architektoniczną rozpoczął w latach 80. XIX wieku. Specjalizował się przede wszystkim w projektowaniu obiektów użyteczności publicznej, głównie w stylu eklektycznym, gdzie splatał elementy renesansowe z barokową stylistyką. W latach 90. XIX wieku był aktywnym członkiem Spółki Artystycznej Malarzy, Rzeźbiarzy i Budowniczych, znanej jako „Salon Artystyczny”. Oprócz architektury jego pasje obejmowały również malarstwo i muzykę.

Kozłowski skomponował marsza oraz mazura na orkiestrę, a także walca, który został zaprezentowany w Filharmonii. Po zakończeniu życia artysta znalazł swój spoczynek na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 73-4-19/20.

Życie prywatne

Karol Kozłowski, wybitny architekt, miał związek małżeński z Cecylią, pochodzącą z rodziny Czajkowskich. Z tego małżeństwa narodziło się trzech synów, w tym Zygmunt oraz Bolesław, który niestety zmarł w dzieciństwie w roku 1878. Oprócz nich, rodzina mogła cieszyć się obecnością Mieczysława.

Wybrane projekty i realizacje

Karol Kozłowski, jako architekt, pozostawił po sobie szereg interesujących projektów oraz realizacji, które do dzisiaj fascynują miłośników architektury. Wśród nich możemy wyróżnić:

• zakład kąpielowy przy źródłach żelazistych w Nałęczowie, zrealizowany w 1870 roku,
• muzeum pszczelarstwa oraz muzeum rybactwa w Warszawie z 1880 roku – projekt, który niestety nie został zrealizowany,
• pałacyk dla H. Zabiełły usytuowany w Łabunowie pod Kownem, ukończony w 1882 roku,
• teatr w Ciechocinku, zbudowany w 1884 roku – również niezrealizowany,
• przebudowa pałacu Brühla w Warszawie na potrzeby centralnego urzędu telegraficznego Królestwa Polskiego, która miała miejsce w latach 1885–1887,
• gmach Teatru przy ulicy Namiestnikowskiej w Lublinie, zrealizowany w 1886 roku,
• kaplica grobowa Karola Scheiblera z 1889 roku, która również nie została zrealizowana,
• teatr w Mińsku Litewskim, którego zakończenie datuje się na 1890 rok,
• kościół w Częstochowie, zaprojektowany w 1892 roku, a także i on pozostał na etapie projektu,
• kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sosnowcu, zrealizowany w 1893 roku, oraz jego plebania z 1901 roku,
• Kasa Oszczędnościowa z 1894 roku, która niestety nie została zrealizowana,
• teatr Bristol w Warszawie, zaprojektowany w 1899 roku – również do dziś nie zbudowany,
• przebudowa kościoła na Jasnej Górze w 1901 roku, która nie doczekała się realizacji,
• dom przy ulicy Nowogrodzkiej 46 w Warszawie, ukończony w 1909 roku,
• gmach Filharmonii Narodowej przy ulicy Jasnej, również z 1909 roku,
• budynek rotundy przy ulicy Oboźnej na Dynasach, zrealizowany w 1896 roku dla obrazu „Panorama Tatr”,
• budynek rotundy przy ulicy Karowej 18 w Warszawie, zaprojektowany dla obrazu Jana Styki „Golgota” w 1896 roku,
• kamienice czynszowe, m.in. przy ulicy Nowogrodzkiej 46 oraz Wilczej 22,
• dwór w Burcu,
• kościół w Miastkowie,
• przebudowa kościoła parafialnego w Żelechowie.

Upamiętnienie

W kruchcie bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu znajduje się ważny symbol pamięci. Zostało tam wmurowane kamienne epitafium, które zostało ufundowane przez żonę oraz syna Karola Kozłowskiego w jego cześć.

---

Oceń: Karol Kozłowski (architekt)

---