Antoni Justat

---

Życiorys

Antoni Justat ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej w 1927 roku. Już od 1926 roku pracował jako asystent w Katedrze Chemii Fizycznej, prowadzonej przez profesora Wojciecha Świętosławskiego. W okresie międzywojennym, od 1927 do 1939 roku, zatrudniony był w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie stworzył innowacyjną metodę produkcji sody oraz salmiaku. Opracowana przez niego technologia stała się fundamentem budowy instalacji do produkcji sody amoniakalnej, znanej jako „metoda chorzowska”, która została uruchomiona w skali przemysłowej w 1931 roku.

W trakcie II wojny światowej Justat mieszkał w Warszawie, gdzie prowadził własną działalność gospodarczą, oferując artykuły chemiczne. Po wojnie związał się z Centrala Zaopatrzenia Przemysłu Chemicznego, gdzie piastował na początku stanowisko inspektora technicznego, a następnie objął funkcję pełniącego obowiązki dyrektora technicznego do 30 września 1939 roku. W latach 1945–1952 pełnił rolę dyrektora w Zjednoczeniu Nawozów Sztucznych w Gliwicach, a później zajął się pracą w Instytucie Chemii Nieorganicznej w tym samym mieście. W latach 1951–1952 był także wykładowcą technologii związków azotowych w WSI w Gliwicach.

W 1952 roku objął stanowisko kierownika Katedry Technologii Nieorganicznej na Politechnice Łódzkiej, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę 30 września 1968 roku. W wyniku uchwały Rady Państwa z dnia 22 kwietnia 1967 roku, otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk technicznych, a od 1 maja 1967 roku pełnił obowiązki profesora nadzwyczajnego w Katedrze Technologii Chemicznej Nieorganicznej PŁ.

Tematy badawcze Justata obejmowały katalizę fluidalną, wykorzystanie odpadowego chlorku wapnia oraz zastosowanie jonitów w oczyszczaniu wody i ścieków. Jego osiągnięcia naukowe obejmowały liczne opracowania dla przemysłu oraz 25 publikacji i referatów, w tym podręcznik akademicki. Opiekował się wieloma doktorantami, a trzech z nich uzyskało stopień doktora w zakresie technologii chemicznej oraz technologii wody.

W latach 1953–1954 pełnił również funkcję prodziekana Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej. Justat był jednocześnie współorganizatorem i kierownikiem studiów stacjonarno-zaocznych dla wszystkich wydziałów uczelni, jak również współorganizatorem Filii Politechniki Łódzkiej w Płocku. Aktywnie działał w Polskim Towarzystwie Chemicznym, gdzie był prezesem Oddziału Łódzkiego, członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk Chemicznych PAN.

Antoni Justat został odznaczony Krzyżem Walecznych (1922) oraz Medalem Interalliae (1922). Po zakończeniu swojego życia został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze nr 315a-3-11.

---

Oceń: Antoni Justat

---