Stanisław Rohn, który przyszedł na świat 4 listopada 1845 roku w Warszawie, był wybitnym polskim inżynierem. Jego praca i osiągnięcia miały znaczący wpływ na rozwój inżynierii w Polsce. Zmarł 5 stycznia 1896 roku w Petersburgu, pozostawiając po sobie trwały ślad w tej dziedzinie.
Życiorys
Stanisław Rohn to postać niezwykle ważna w historii inżynierii w Polsce. Studiował matematykę na Szkole Głównej w Warszawie, a następnie podjął studia z zakresu inżynierii za granicą. Jego kariera zawodowa nabrała tempa, gdy w latach 1873–1874 uczestniczył w kluczowym projekcie budowy mostu na Wiśle w pobliżu Warszawy.
Wkrótce po tym wydarzeniu, założył firmę specjalizującą się w robót kesonowych wykorzystywanych przy zagęszczonym powietrzu. Rohn był odpowiedzialny za budowę wielu mostów, które wciąż są ważnym elementem infrastruktury w Polsce, w tym mosty na Narwi, Bugu, Prypeci oraz Horyniu. Jego osiągnięcia nie ograniczały się jedynie do mostów; prowadził także budowę linii tramwajowych w Warszawie oraz realizował projekty związane z systemami kanalizacyjnymi w stolicy.
Życie Stanisława Rohna culminuje w jego ostatniej siedzibie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 38-1-17/18), gdzie jego wkład w rozwój infrastruktury sprzed lat jest zapamiętywany i doceniany przez kolejne pokolenia.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW ROHN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 23.12.2019 r.]
- a b c S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Zdzisław Rauszer | Jerzy Dowkontt | Janusz Włodarczyk | Tomasz Wiśniewski (inżynier) | Andrzej Kiciński | Aleksandra Wasilkowska | Jacek Cydzik | Aleksander Schiele | Jan Władysław Graefe | Henryk Mierzejewski | Franciszek Lilpop | Stanisław Odrowąż-Wysocki | Ksawery Skarzyński | Andrzej Tomaszewski (architekt) | Mieczysław Dębski | Krystyna Chojnowska-Liskiewicz | Józef Handzelewicz | Zasław Malicki | Kazimierz Schiele | Antoni ŚwiąteckiOceń: Stanisław Rohn