Mieczysław Dębski

---

Życiorys

Mieczysław Dębski przyszedł na świat 10 października 1881 roku w Warszawie, w rodzinie Mieczysława Dębskiego (1840–1916) i Pauliny z Rykowskich (1858–1923). Już w młodości, będąc uczniem gimnazjum, w styczniu 1900 roku został osadzony w Cytadeli Warszawskiej za działalność w nielegalnych kółkach uczniowskich oraz przemyt literatury niepodległościowej.

Następnie, w 1904 roku, ukończył Państwowy Instytut Rolniczy w Gembloux w Belgii, a po powrocie do kraju, studiował na wyższych kursach administracyjnych przy Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku był współorganizatorem i członkiem zarządu Polskiego Związku Ludowego (PZL), a także redagował tajny biuletyn „Głos Gromadzki”. W latach 1905–1906 aktywnie uczestniczył w ruchu rewolucyjnym, importując broń dla bojówek PPS i PZL.

Po upadku rewolucji Mieczysław Dębski pracował w majątku Rycice w powiecie przasnyskim, a później wyemigrował do Brazylii, gdzie zarządzał interesami leśnymi. Następnie administrował Ordynacją Opiniogórską w północnej Rosji. Po wybuchu I wojny światowej objął przewodnictwo sekcji żywnościowej Komitetu Obywatelskiego m.st. Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej pełnił funkcję dyrektora towarzystwa „Zakup” w stolicy, a także brał aktywny udział w rozbrajaniu sił niemieckich w Warszawie.

W 1919 roku został szefem sekcji gospodarczej w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich, a w trakcie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego, gdzie służył jako kanonier w 201 pułku artylerii polowej. Po zakończeniu wojny, w okresie II Rzeczypospolitej, związał się z kontrolą państwową. Od 1921 roku pełnił funkcję urzędnika do zleceń przy prezesie Najwyższej Izby Kontroli, później został naczelnikiem wydziału, a od 1925 roku pełnił rolę dyrektora Departamentu I NIK, który odpowiadał za kontrolę ministerstw, takich jak Skarbu, Poczt i Telegrafów oraz Rolnictwa i Reform Rolniczych, a także Monopolu Państwowego i Mennicy Państwowej.

W 1927 roku przewodniczył Komisji do Walki z Nadużyciami przy Prezesie Rady Ministrów. Działał również społecznie w organizacji „Strzelec”, a od 1934 roku był prezesem okręgu stołecznego LOPP. O jego działalności powstał Pamiętnik Mieczysława Dębskiego, który dokumentuje jego pracę z lat 20. i 30. XX wieku.

Mieczysław Dębski zmarł 16 grudnia 1950 roku w Brwinowie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 178-1-4,5).

Ordery i odznaczenia

W dorobku Mieczysława Dębskiego znajdują się liczne odznaczenia i medale, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla kraju.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938),
• Krzyż Niepodległości z Mieczami (9 listopada 1932),
• Krzyż Walecznych.

---

Oceń: Mieczysław Dębski

---