Kazimierz Schiele

---

Życiorys

Kazimierz Schiele, urodzony w 1892 roku, to postać szczególnie zasłużona dla polskiego taternictwa oraz narciarstwa. Ukończył Politechnikę Wiedeńską w 1917 roku, osiągając jednocześnie sukcesy w górach. Już od 1905 roku aktywnie uprawiał taternictwo, a na swoim koncie ma przejścia wielu nowych dróg. W ciągu swojej kariery towarzyszyli mu zazwyczaj członkowie rodziny oraz znani przewodnicy górscy, tacy jak Klemens Bachleda, Wojciech Tylka Suleja czy Jędrzej Marusarz Jarząbek.

Jego niezaprzeczalnym osiągnięciem było pierwsze wejście na północno-zachodnią ścianę Małej Buczynowej Turni w 1911 roku, którą zdobył w towarzystwie brata oraz Aleksandra Znamięckiego. Schiele związał się z Sekcją Turystyczną Towarzystwa Tatrzańskiego w 1908 roku oraz jej następcą – Klubem Wysokogórskim, jak również Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym.

Od 1910 roku rozpoczął swoją pasję narciarską, z sukcesami startując w Alpach i Karpatach. Jego kariera narciarska trwała przez 25 lat, gdzie zdobył wiele nagród w zawodach. Ciekawym osiągnięciem było przebycie w 1926 roku, wspólnie z Henrykiem Bednarskim, pętli prowadzącej z Zakopanego przez Halę Goryczkową, Kasprowy Wierch, Zawory, Wrota Chałubińskiego, Morskie Oko, Opalone, Dolinę Pięciu Stawów Polskich oraz Zawrat.

Wśród jego uczniów znaleźli się znakomici narciarze, w tym Bronisław Czech. Schiele angażował się w popularyzację narciarstwa w Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz w Polskim Związku Narciarskim, gdzie zdobył honorowe członkostwo Sekcji Narciarskiej PTT oraz tytuł honorowego instruktora PZN.

Po zakończeniu I wojny światowej, Kazimierz Schiele służył w Kompanii Wysokogórskiej w Zakopanem, a przez blisko 20 lat pełnił funkcję prezesa Sekcji Narciarskiej PTT, jednocześnie pracując jako instruktor i sędzia zawodów narciarskich. Razem z bratem prowadził firmę wytwórczą nart – Bracia Schiele i Spółka. Przed wybuchem II wojny światowej wspierał zaopatrzenie schronisk na Równi Starorobociańskiej oraz Hali Pysznej, a także oznakowywał trasy narciarskie w Tatrach.

Niestety, tragiczny wypadek z narciarzem na Kasprowym Wierchu w 1949 roku sprawił, że stał się inwalidą. Mimo tego kontynuował pracę w swoim zakładzie, który po wojnie został upaństwowiony. Kazimierz Schiele miał syna Tadeusza Schielego oraz córkę Danutę Schiele-Semadeni.

Po zakończeniu żywota, został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem w sektorze F3-2-22, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii taternictwa i narciarstwa polskiego.

---

Oceń: Kazimierz Schiele

---