Helena Morsztynkiewiczowa

Inżynieria i technologie

Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa, urodzona w 1894 roku, jest znaną postacią w polskiej architekturze i urbanistyce. Jej życie zakończyło się 2 lipca 1983 roku w Warszawie.

Była jedną z pionierów w dziedzinie planowania przestrzennego w Polsce, wnosząc znaczący wkład w rozwój architektury na przełomie XX wieku.

Życiorys

W okresie I wojny światowej Helena Morsztynkiewiczowa była aktywna w Polskiej Organizacji Wojskowej. Po zakończeniu konfliktu, w 1928 roku, uzyskała dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Jej kariera zawodowa skoncentrowana była na projektowaniu planów zagospodarowania przestrzennego wielu polskich miast, takich jak m.in. Busko-Zdrój, Falenica, Otwock, Zakopane, a także osiedla Oksywie w Gdyni. Wśród jej realizacji znajdowały się również plany dla warszawskiego Pola Mokotowskiego, Młocin, Żerania oraz Żoliborza.

Od 1935 roku Morsztynkiewiczowa pełniła funkcję rzeczoznawcy w Komisji Urbanizacyjnej Związku Miast Polskich. W 1937 roku, podczas Polskiego Kongresu Mieszkaniowego, zaprezentowała w imieniu grupy architektów postępowe pomysły dotyczące budownictwa społecznego oraz dostępnych mieszkań. Propozycje te postulowały, by państwo polskie pełniło rolę regulatora cen gruntów, które miały być przeznaczone pod zabudowę oraz zakupu nieruchomości na cele ogólnomiejskie. Oprócz działalności projektowej, pełniła także rolę redaktora „Biuletynu Urbanistycznego”.

W trakcie II wojny światowej, Morsztynkiewiczowa pracowała w pracowni „U” w Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, gdzie była częścią zespołu pod przewodnictwem Zygmunta Skibniewskiego, który zajmował się planowaniem zagospodarowania północnych obszarów lewobrzeżnej Warszawy. Po wojnie, od 1945 roku, zatrudniona była w Biurze Odbudowy Stolicy.

Jako wybitna specjalistka w swojej dziedzinie, była również członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich. Zmarła, a jej ciała spoczywają na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 236-2-5).

Odznaczenia

Helena Morsztynkiewiczowa została uhonorowana wieloma odznaczeniami, które świadczą o jej zaangażowaniu i wkładzie w rozwój kraju. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Niepodległości, nadany w 1930 roku,
  • Złota Odznaka „Odbudowa Warszawy”, przyznana w 1947 roku,
  • Srebrna Odznaka „Odbudowa Warszawy”, otrzymana w 1950 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany dwukrotnie, w latach 1954 i 1956,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Brązowy Krzyż Zasługi,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej.

Przypisy

  1. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 455. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 121, 137. ISBN 978-83-280-3725-0.
  3. 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.
  4. Cmentarz Stare Powązki: EMILIA HRYNIEWIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 20.01.2020 r.]

Oceń: Helena Morsztynkiewiczowa

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:13