Władysław Szenajch

Medycyna i zdrowie

Władysław Szenajch, znany również jako Schoeneich, to postać o bogatym dorobku i znaczącym wpływie na polską medycynę. Urodził się 13 maja 1879 roku w Warszawie, co stało się punktem wyjścia jego późniejszych osiągnięć w dziedzinie zdrowia publicznego.

W ciągu swojego życia, które zakończyło się 23 października 1964 roku, Szenajch zyskał uznanie jako pediatra oraz filozof medycyny. Jego praca nie ograniczała się jedynie do aspektów klinicznych; był również aktywnym społecznikem i organizatorem systemu służby zdrowia.

Rodzina

Władysław Szenajch urodził się jako syn Edwarda Schoenich i Emilii Wanke, której przodkowie wywodzili się z Holandii. Jego rodzina miała wyjątkowe powiązania, w tym starszego brata Aleksandra Schoeneicha, który pełnił funkcję pastora luterańskiego w Lublinie w latach 1861-1939.

Władysław zawarł związek małżeński z Eugenią Pianko, ewangeliczką reformowaną, będącą siostrą Gabrieli Pianko. Z tego małżeństwa pochodził syn Aleksander Szenajch, który zasłynął jako lekkoatleta oraz olimpijczyk. Oprócz syna, małżonkowie mieli także córkę imieniem Maria, urodzoną w 1906 roku, która po zakończeniu II Wojny Światowej osiedliła się we Włoszech.

W 1915 roku Władysław postanowił zmienić pisownię swojego nazwiska na Szenajch. Był również aktywnym członkiem Kolegium Kościelnego warszawskiej parafii luterańskiej Św. Trójcy, co podkreśla jego związki z lokalną społecznością i religią.

Życiorys

Władysław Szenajch to znacząca postać w historii polskiej medycyny, który swoją edukację rozpoczął w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum w 1898 roku. Następnie kontynuował naukę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a także odbywał studia za granicą.

W roku 1906 objął stanowisko ordynatora w szpitalu dziecięcym Anny-Marii w Łodzi, a od 1913 roku był naczelnym lekarzem tej placówki. Przez kolejne lata, aż do 1953 roku, pełnił funkcję ordynatora w warszawskim Szpitalu im. Karola i Marii. W 1922 roku zdobył tytuł docenta pediatrii, by w 1929 roku zostać profesorem Uniwersytetu Warszawskiego.

Szenajch związał się również z Ministerstwem Zdrowia Publicznego, Opieki Społecznej i Ochrony Pracy, gdzie od 1917 roku był referentem, a później naczelnikiem wydziału odpowiedzialnego za opiekę nad dzieckiem i matką. W 1918 roku, w ramach prowizorium rządowego Władysława Wróblewskiego, kierował tym ministerstwem. Do sierpnia 1919 roku pełnił także funkcję dyrektora departamentu opieki nad dziećmi i młodzieżą.

Wspólnie z Janem Brudzińskim, Szenajch był pionierem w tworzeniu placówek opieki nad dziećmi. Jego aktywność obejmowała również członkostwo w Polskim Towarzystwie Pediatrycznym, Towarzystwie Medycyny Społecznej, Polskim Towarzystwie Szpitalnictwa oraz Izbie Lekarskiej. Po drugiej wojnie światowej, w 1951 roku, został profesorem Akademii Medycznej w Warszawie.

Władysław Szenajch spoczął na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie, w kwaterze 4-2-13, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej pediatrii i medycynie społecznej.

Książki i ważniejsze prace

Władysław Szenajch, ceniony specjalista w dziedzinie pediatrii, opublikował około 70 prac dotyczących różnych aspektów chorób dziecięcych oraz kwestii związanych z opieką nad najmłodszymi i ich śmiertelnością. Poniżej przedstawiamy kilka z jego kluczowych osiągnięć:

  • porównawcza statystyka urodzeń i śmiertelności wśród ludności ubogiej chrześcijańskiej i żydowskiej w Warszawie i Łodzi, publikacja z 1916 roku,
  • zasady organizacji opieki nad dziećmi, opublikowane w 1927 roku,
  • monografia szpitala dla dzieci im. Karola i Marii, tom 2, wydana w 1926 oraz w 1937 roku,
  • przysięga i przykazanie Hipokratesowe, opublikowane w 1931 roku,
  • rady dla matek dotyczące karmienia i pielęgnacji niemowląt,
  • Myśli Lekarza, wydane w 1958 roku.

Członkostwo w organizacjach

Władysław Szenajch, ważąca postać w polskiej medycynie, odznaczał się licznymi osiągnięciami w obszarze organizacyjnym. Był aktywnym członkiem wielu istotnych instytucji i organizacji, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój medycyny i pomocy dla dzieci.

  • członkiem prezydium i dyrekcji Centralnej Komisji Pomocy dla Dzieci,
  • członkiem zarządu Komisji Ratowania Dzieci,
  • przedstawicielem wydziału lekarskiego Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Radzie Fundacji Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa,
  • od 1936 roku pełnił funkcję prezesa zarządu tej fundacji,
  • współzałożycielem i wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej,
  • założycielem i prezesem Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa,
  • współzałożycielem oraz prezesem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego,
  • od 1927 roku dożywotnio pełnił rolę stałego sekretarza Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego,
  • od 1931 roku był prezesem Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej. Jako przedstawiciel tego gremium, został wybrany do składu Naczelnej Izby Lekarskiej V kadencji w latach 1935-1939.

Wszystkie te działania ilustrują jego pasję i oddanie w dążeniu do poprawy warunków życia dzieci oraz rozwoju medycyny w Polsce.

Odznaczenia

Władysław Szenajch otrzymał szereg wybitnych odznaczeń, które podkreślają jego zasługi i osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę wyróżnień:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 1953,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 2 maja 1922,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznawany trzykrotnie, w tym po raz trzeci w 1952.

Przypisy

  1. http://sbc.org.pl/Content/242142/iii600805-2008-04-0001.pdf
  2. M.P. z 1953 r. nr 117, poz. 1515
  3. M.P. z 1952 r. nr 52, poz. 775.
  4. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.
  5. Z Naczelnej Izby Lekarskiej (kadencja V. 1935-1939). „Lekarz Polski”. Nr 7-8, s. 182, 1935.
  6. a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 719–720.
  7. śp. Władysław Szenajch

Oceń: Władysław Szenajch

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:8