Antoni Julian Motz


Antoni Julian Motz, urodzony 23 lutego 1904 roku w Warszawie, był wybitnym polskim lekarzem oraz aktywnym działaczem w ramach Komendy Obrońców Polski. Jego życie, pełne poświęcenia i zaangażowania, zakończyło się tragicznie 17 września 1940 roku w Palmirach.

Motz zasłynął nie tylko jako medyk, ale również jako osoba, która miała znaczący wpływ na działania obronne w trudnych czasach historycznych.

Życiorys

Antoni Julian Motz był synem Antoniego oraz Zofii z Kiedrzyńskich. Ukończył w 1921 roku Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. W trakcie wojny polsko-rosyjskiej w 1920 roku służył w 9 Dywizjonie Artylerii Konnej, co pokazuje jego zaangażowanie w obronę kraju. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1923-1926, zdobywając solidne podstawy wiedzy medycznej.

Po zakończeniu studiów, rozpoczął pracę jako adiunkt w szpitalu Dzieciątka Jezus oraz jako pracownik Pogotowia Ratunkowego. W latach 30. stał się współwłaścicielem kliniki lekarskiej noszącej nazwę “5555”. Jego działalność zawodowa była istotna w kontekście miejskiej służby zdrowia.

W okresie II wojny światowej, w czasie okupacji niemieckiej, Motz pracował w II Oddziale Chirurgicznym Szpitala Dzieciątka Jezus. Był również aktywnym organizatorem służby zdrowia w ramach ZWZ. Jego zaangażowanie w tajne nauczanie na Uniwersytecie Warszawskim, zwłaszcza w obszarze nauk medycznych, świadczyło o jego determinacji w przekazywaniu wiedzy mimo trudnych warunków.

Niestety, jego działalność doprowadziła do aresztowania przez Gestapo, kiedy to ukrywał i leczył rannego oficera. Po aresztowaniu trafił do alei Szucha, a następnie, od 26 czerwca 1940 roku, przebywał na Pawiaku. Zginął w zbiorowej egzekucji w Palmirach, co zakończyło jego tragiczną i heroiczną historię życia.

Przypisy

  1. notka biograficzna na stronie korporacji akademickiej Aquilonia
  2. lista więźniów Pawiaka
  3. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985 r., s. 431.

Oceń: Antoni Julian Motz

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:22