Zuzanna Araszkiewicz

---

Życiorys

Ukończenie studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego miało miejsce w 1946 roku. Następnie Zuzanna Araszkiewicz zdobyła I specjalizację w 1953 roku, II specjalizację w 1959 roku, a doktorat obroniła w 1965 roku. Habilitacja zaznaczyła się w jej karierze naukowej w 1976 roku.

Po zakończeniu studiów rozpoczęła pracę jako lekarz stażysta w Klinice Gastrologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1949–1953 pełniła rolę asystenta-wolontariusza w I Klinice Chorób Wewnętrznych. Od 1953 roku była związana z Instytutem Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie, gdzie wspinała się po szczeblach kariery – najpierw jako asystent, później starszy asystent i adiunkt, aż w końcu uzyskała tytuł docenta w 1978 roku.

Równocześnie była zaangażowana w pracę w Lecznicy Ministerstwa Zdrowia w Warszawie w latach 1952–1957 oraz w Przychodni Przyklinicznej Instytutu Gruźlicy, gdzie pracowała od 1967 roku. W strefie edukacji wykładała w Studium Doskonalenia Lekarzy w Warszawie w latach 1953–1961, a także współpracowała z Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego od 1975 do 1981 i II Wydziałem Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie począwszy od 1983 roku.

W 1972 roku przebywała na stażu naukowym w Centre du Métabolisme Phosphocalique w Paryżu, co wzbogaciło jej wiedzę i doświadczenie w zakresie metabolizmu. Jej badania koncentrowały się głównie na metabolizmie wapnia, a także na zaburzeniach związanych z chorobami nerek i tarczycy, szczególnie w kontekście unieruchomienia i wpływu leków przeciwprątkowych oraz cytostatycznych na organizm. W swojej karierze była autorką lub współautorką 51 prac naukowych; w bazie US National Library of Medicine, National Institutes of Health, znaleźć można referencje do 47 z nich, opublikowanych w latach 1960-1992.

W latach 80. aktywnie wspierała działalność opozycji demokratycznej w PRL, udostępniając swoje mieszkanie oraz samochód na rzecz tych działań. W 1982 roku, podczas stanu wojennego, odegrała kluczową rolę w przeniesieniu Elżbiety Regulskiej z obozu internowania w Gołdapi do szpitala, gdzie była jej lekarzem, działając na podstawie nieprawdziwej diagnozy.

Życie prywatne

Zuzanna Dieuleveut-Kaulek była osobą, która miała niezwykle interesujące życie rodzinne. Urodziła się jako jedno z dwojga dzieci Jeana Luciena Dieuleveut-Kauleka (1871–1941), nauczyciela języka francuskiego Romaina Gary’ego. Gary wspomina o Zuzannie w swojej słynnej książce Obietnica poranka (La promesse de l’aube), która ukazała się w 1960 roku, a w wersji polskiej w 1964.

Jej matką była Łucja Piskorska (1886–1935), która była córką Wacława Piskorskiego. Zuzanna miała także rodzeństwo, w tym Leonarda Piskorskiego oraz Tomasza Piskorskiego.

W późniejszym życiu, Zuzanna połączyła swoje losy ze Stanisławem Araszkiewiczem, który był posłem przed wojną oraz wiceministrem po wojnie. Para doczekała się syna, Andrzeja, który przyszedł na świat w 1947 roku.

Po jej śmierci, Zuzanna spoczęła w Alei Zasłużonych, razem z mężem, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze 32A-tuje-16.

---

Oceń: Zuzanna Araszkiewicz

---