Aleksander Schoeneich


Aleksander Schoeneich, urodzony 9 lutego 1861 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskim luterańskim duchowieństwie. Jego życie zakończyło się 8 maja 1939 roku w Lublinie, gdzie pozostawił po sobie niezatarte ślady w historii lokalnych społeczności religijnych.

W okresie od 1902 do 1937 roku Schoeneich pełnił funkcję superintendent diecezji warszawskiej, a następnie, od 1937 do 1939 roku, diecezji lubelskiej oraz wołyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Jego zaangażowanie w rozwój Kościoła i wsparcie dla wiernych przyczyniły się do umocnienia tożsamości luterańskiej w kraju.

Życiorys

Był synem Edwarda Schoeneicha i Emilii z domu Wanke. Pod wpływem ks. Leopolda Otto, proboszcza parafii Św. Trójcy w Warszawie, zajął się studiami z zakresu teologii ewangelickiej, filozofii oraz religioznawstwa na uniwersytecie w Dorpacie, obecnie znanym jako Tartu w Estonii. Jego praca dyplomowa, która analizowała biblijno-teologiczne aspekty nauki Pawła o Komunii Świętej, została uhonorowana złotym medalem.

W lutym 1886 roku objął stanowisko wikariusza w parafii Św. Trójcy w Warszawie, a równocześnie pełnił funkcję kapelana garnizonu wojsk carskich, gdzie zajmował się posługą duszpasterską wobec Łotyszy i Estończyków. Dodatkowo był administratorem parafii w Starej Iwicznej.

Na dzień 17 czerwca 1888 roku został wybrany na proboszcza parafii ewangelicko-augsburskiej w Lublinie, gdzie z upływem lat pełnił tę funkcję przez przeszło pięć dekad, aż do momentu swojej śmierci. Równolegle do pracy duszpasterskiej angażował się również w pisarstwo, będąc autorem ponad 300 artykułów, oraz w działalność redakcyjną, gdzie w latach 1898–1935 współredagował czasopismo Zwiastun Ewangeliczny.

W 1902 roku został superintendentem diecezji warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, a od roku 1937 piastował rolę superintendentem diecezji lubelskiej i wołyńskiej tejże instytucji. Jego zaangażowanie w życie społeczne było widoczne, będąc członkiem Rady Miasta Lublina w latach 1916–1918, a także uczestniczył w pracach Komisji Plebiscytowej na Rzecz Polski na Mazurach. Działał w takich organizacjach jak Towarzystwo Krajoznawcze, Polski Czerwony Krzyż, Kasa Mianowskiego, Polska Macierz Szkolna, Towarzystwo dla Poznawania Polskiej Reformacji, Liga Morska oraz Państwowa Liga Powietrzna.

W 1931 roku otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, co zostało zainicjowane przez Radę Wydziału Teologii Ewangelickiej.

Pochowany zostało w części ewangelickiej cmentarza przy ulicy Lipowej w Lublinie, w kwaterze 3-1-16.

Wybrane publikacje

Przedstawiamy wybrane publikacje autorstwa Aleksandra Schoeneicha, które ukazują jego wkład w myśl teologiczną oraz literaturę chrześcijańską.

  • Do Boga. Modlitwy dla chrześcijan ewangelików, Warszawa 1938, Warszawa 1954,
  • Konfesja Augsburska czyli Wyznanie wiary przedstawione cesarzowi Karolowi V na sejmie w Augsburgu, Warszawa: W. Mietke, 1930,
  • Krótka historia kościoła chrześcijańskiego w życiorysach z osobnym działem historii reformacji w Polsce, Warszawa: W. Mietke, 1925, Lublin 1936.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Aleksandra Schoeneicha można wymienić szereg wyróżnień i odznaczeń, które świadczą o jego zasługach i poświęceniu. Oto niektóre z nich:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Odznaka honorowa „Za walkę o szkołę polską”.

Przypisy

  1. Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Lublinie. [dostęp 22.08.2020 r.]
  2. Schoeneich, Aleksander (1861-1939).. bn.org.pl. [dostęp 26.04.2015 r.]
  3. Adrian Uljasz: Ks. dr Aleksander Schoeneich (1861-1939). www.jednota.pl. [dostęp 26.04.2015 r.]

Oceń: Aleksander Schoeneich

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:15