Ludwik Antoni Paszkiewicz to postać, która z pewnością zapisała się w historii polskiej medycyny. Urodził się 1 czerwca 1878 roku w stolicy kraju, Warszawie. Jako lekarz anatomopatolog, który z pasją oddawał się swojej specjalizacji, znacząco przyczynił się do rozwoju tej dziedziny nauki w Polsce.
Jego życiorys jest przykładem zaangażowania i profesjonalizmu w pracy medycznej. Zmarł 12 lipca 1967 roku w tym samym mieście, w którym rozpoczął swoją drogę zawodową, pozostawiając po sobie ważne osiągnięcia oraz niezatarte ślady w pamięci współczesnych mu medyków.
Życiorys
Ludwik Antoni Paszkiewicz był synem Ludwika. Jego edukacja odbyła się zarówno w Warszawie, jak i w Berlinie. Pełnił funkcję w Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu. W 1924 roku objął katedrę z zakresu anatomii patologicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a później w Akademii Medycznej aż do 1961 roku.
Podczas lat okupacyjnych był zaangażowany w tajne nauczanie medycyny. Uczył w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego, którą prowadził Jan Zaorski. Szkoła ta była alternatywną formą kształcenia w ramach konspiracyjnego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, Paszkiewicz został członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. W 1952 roku przystąpił jako członek rzeczywisty do Polskiej Akademii Nauk (PAN). W latach 1946-1956 był jednym z organizatorów i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Anatomopatologicznego. Funkcję kierownika Zakładu Patologii Doświadczalnej PAN pełnił w okresie 1954-1962. Jako jeden z inicjatorów, także redagował Polski Tygodnik Lekarski.
W swojej pracy naukowej koncentrował się na badaniach dotyczących nowotworów oraz układu siateczkowo-śródbłonkowego. Do jego publikacji należą m.in.: „Anatomia patologiczna” (1927), „O utrwalaniu i przechowywaniu preparatów anatomicznych z utrzymaniem ich barwy naturalnej”, „W sprawach doświadczonego wywoływania nowotworów przez drażnienie smołą pogazową”. Był jednym z pierwszych polskich lekarzy, który opisał „Technikę sekcji zwłok”, ilustrując ją 297 rysunkami.
Zmarł i został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 32 wprost-5-33).
Odznaczenia
Ludwik Antoni Paszkiewicz, znany za swoje znaczące osiągnięcia, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń. Wśród nich możemy wymienić:
- Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany 30 maja 1953, za wybitne zasługi naukowe i dydaktyczne w dziedzinie medycyny,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczony 22 lipca 1951, za wybitną działalność naukową w dziedzinie medycyny,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923.
Przypisy
- Paszkiewicz, Ludwik, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 09.10.2021 r.]
- Stanisław Chodynicki, Paweł Radziejewski: Tajne nauczanie w czasie II wojny światowej i białostoccy lekarze. umb.edu.pl. [dostęp 18.12.2018 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: ANNA PASZKIEWICZOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 03.03.2018 r.]
- Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222.
- Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.
- M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 7214.
- M.P. z 1951 r. nr 75, poz. 1024.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Zbigniew Dworak | Krystyn Strzelecki | Zygmunt Kuligowski | Akiwa Uryson | Jan Nielubowicz | Stanisław Wszelaki | Stefan Bagiński (1892–1969) | Józef Handelsman | Władysław Szenajch | Zofia Majewska (neurolog) | Zygmunt Kramsztyk | Aleksander Zamenhof | Stanisław Kapuściński | Wojciech Rowiński | Stefan Kruś | Andrzej Włodarczyk | Jerzy Szapiro | Maksymilian Biro | Wacław Sitkowski | Leopold BerlinerblauOceń: Ludwik Antoni Paszkiewicz