Ulica Williama Heerleina Lindleya w Warszawie

Ulice i place

W Warszawie znajduje się wiele interesujących ulic, jednak ulica Williama Heerleina Lindleya wyróżnia się wśród nich. Zlokalizowana jest w historycznej dzielnicy Ochota, która ma bogatą przeszłość oraz unikalny charakter.

Ta część stolicy charakteryzuje się różnorodnością architektoniczną i ciekawą atmosferą, co sprawia, że spacerowanie tymi ulicami to przyjemność. Ulica Lindleya jest niewielka, a jej otoczenie sprzyja zarówno mieszkańcom, jak i turystom pragnącym odkrywać uroki Warszawy.

Opis

Ulica, która obecnie nosi imię Williama Heerleina Lindleya, została zaprojektowana przed rokiem 1842 jako kontynuacja ulicy Żelaznej, rozciągająca się od Alej Jerozolimskich ku południowi, a początkowo kończyła się na ul. Nowogrodzkiej. W latach 1852−1856 wykonano gruntowną drożność do ul. Nowowiejskiej, która przekształciła się w uregulowaną ulicę po zasypaniu znajdujących się tam glinianek przed 1875 rokiem. Nastąpiły zmiany, gdy ulicę Żelazną skrócono po budowie Zespołu Stacji Filtrów, co skutkowało likwidacją odcinka pomiędzy ul. Nowowiejską a Koszykową. W 1893 roku, w wyniku utworzenia placu Starynkiewicza, ulica znalazła się w jego wschodniej części.

W okresie 1897−1901, na obszarze dawnego folwarku świętokrzyskiego, pomiędzy ulicami: Nowogrodzką, Żelazną, a także nowymi Oczki (ówcześnie Wspólną) oraz Chałubińskiego (Teodora), zrealizowano budowę kompleksu Szpitala Dzieciątka Jezus, który został przeniesiony z placu Wareckiego. Przy ul. Żelaznej postawiono frontowy budynek administracyjny z ambulatorium. Równocześnie wzdłuż jego skrzydeł dla potrzeb szpitala zbudowano dwa małe obiekty sakralne, między innymi kościół Dzieciątka Jezus oraz cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, dodatkowo obelisk upamiętniający przyszpitalny cmentarz, przeniesiony z placu Wareckiego, został ustawiony w 1901 roku przy ulicy Lindleya.

W 1905 roku, po wschodniej stronie ulicy, powstał skwer Alfonsa Grotowskiego. Ciekawym faktem jest, że w 1927 roku cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy została rozebrana. Dwa lata później, w 1933 roku, nowo nazwanemu odcinkowi ulicy Żelaznej, rozciągającemu się na południe od Al. Jerozolimskich, nadano imię Williama Heerleina Lindleya, inżyniera odpowiedzialnego za budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w Warszawie. Wówczas postanowiono zachować dotychczasową numerację ul. Żelaznej przy nowo powstałej ulicy.

W okolicach roku 1930 pod numerem 14 zrealizowano budynek Okręgowej Izby Skarbowej. Niestety, podczas wrześniowej obrony Warszawy w 1939 roku, budynek administracyjny Szpitala Dzieciątka Jezus został zniszczony w wyniku pożaru i częściowego zburzenia. Kościół także ucierpiał na skutek bombardowań. W trakcie powstania warszawskiego w 1944 roku miała miejsce katastrofa dwóch kamienic usytuowanych na rogu Al. Jerozolimskich.

Na skwerze Grotowskiego, w sierpniu 1946 roku, miało miejsce pożegnanie 107 młodych Jugosłowian, którzy ochotniczo przyczynili się do odbudowy Warszawy. Dla upamiętnienia ich trudów, na rogu ulic Lindleya i Koszykowej odsłonięto głaz z wyrytym napisem. W 1956 roku na miejscu zniszczonego budynku administracyjnego zakończono budowę gmachu Kliniki Ortopedycznej Szpitala Dzieciątka Jezus, opracowanego przez Władysława Borawskiego, który znacznie powiększył się, rozciągając aż w kierunku ul. Oczki, zajmując teren, na którym ostatecznie zburzono cerkiew.

Ważniejsze obiekty

W obrębie ulicy Williama Heerleina Lindleya w Warszawie znajduje się kilka istotnych punktów, które przyciągają uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów. Najważniejsze z nich to:

Każdy z tych obiektów ma wyjątkowe znaczenie kulturowe oraz historyczne, które wzbogacają kontekst tej ważnej warszawskiej lokalizacji.

Przypisy

  1. Paweł Przeciszewski: Warszawa. Prawosławie i rosyjskie dziedzictwo. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egros, 2011, s. 116. ISBN 978-83-89986-73-3.
  2. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 83. ISBN 83-88372-24-6.
  3. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 82. ISBN 83-88372-24-6.
  4. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 80. ISBN 83-88372-24-6.
  5. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 65. ISBN 83-88372-24-6.
  6. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 61. ISBN 83-88372-24-6.
  7. Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 364. ISBN 83-06-00089-7.
  8. Piotr Paszkiewicz: Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie 1815–1915. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1991, s. 107. ISBN 83-900047-7-1.
  9. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 220.
  10. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 219.
  11. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 340. ISBN 83-86619-97X.
  12. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 425. ISBN 83-01-08836-2.
  13. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 160. ISBN 83-912463-4-5.
  14. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie kalendarz ilustrowany 1959”, s. 33, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.

Oceń: Ulica Williama Heerleina Lindleya w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:7