Ulica Puławska w Warszawie

Ulice i place

Ulica Puławska to istotna arteria komunikacyjna w stolicy Polski, Warszawie. Jej historyczny bieg zaczyna się w dzielnicy Mokotów, prowadząc przez dynamicznie rozwijający się Ursynów, a kończy na granicy administracyjnej miasta, gdzie kontynuuje swoją trasę jako ulica Puławska w Piasecznie.

Ta ulica jest druga najdłuższą ulicą w Warszawie zaraz po Wale Miedzeszyńskim, osiągając długość 12,25 km w granicach administracyjnych miasta. Jej warszawska numeracja kończy się w sąsiedztwie skrzyżowania z ul. Kuropatwy. Co więcej, po przekroczeniu granic Warszawy, ulica ta kontynuuje swój bieg przez Mysiadło, zmieniając przy tym numerację, i staje się główną arterią w Piasecznie.

Ulica Puławska to nie tylko kluczowa trasa transportowa, ale także miejsce z bogatą historią i infrastrukturą, które zasługuje na zbadanie i poznanie.

Historia

Nazwa Puławska wywodzi się z historycznej nazwy miasta Puławy, jako że ulica ta niegdyś była główną drogą prowadzącą do tego miasta oraz do Lublina. W przeszłości, gdy Puławy funkcjonowały pod nazwą Nowa Aleksandria, wspomniana ulica nosiła miano Nowoaleksandryjska. Dopiero w październiku 1916 roku otrzymała swoją obecną nazwę.

W latach 1880–1881, pod numerem 13/15, w okolicy obecnej ulicy Goworka, powstała zajezdnia tramwajowa „Mokotów”. Ta istotna placówka została zamknięta w 1955 roku, a wozy tramwajowe przeniesiono do nowej zajezdni znajdującej się przy ul. J.P. Woronicza 27.

W 1898 roku rozpoczęła działalność kolejka grójecka, której trasa przebiegała równolegle do ulicy Puławskiej.

W czasach okupacji niemieckiej, na skutek różnych okoliczności, ulicy nadano niemiecką nazwę Feldherrnallee. Od wczesnych lat 70. XX wieku aż do grudnia 1985 roku, ulica była częścią drogi państwowej nr 121.

W 1983 roku wprowadzono również komunikację trolejbusową na trasie z Dworcza Południowego do Piaseczna, która jednak została rozwiązana w 1995 roku.

Od 1985 roku do 2000 roku, odcinek tej ulicy z skrzyżowania z al. Niepodległości oraz al. Wilanowską aż do granicy miasta był oznaczony jako droga krajowa nr 723. Mimo reformy sieci drogowej, część łącząca al. Niepodległości z al. Wilanowską straciła status drogi krajowej dopiero 1 stycznia 2004 roku.

30 września 2022 roku, na odcinku od granicy miasta do ul. rtm. Pileckiego, wprowadzono około 10-kilometrowe buspasy w obu kierunkach.

Przebieg

Ulica Puławska w Warszawie jest jedną z tych ulic, której numeracja jest nietypowa w porównaniu do tradycyjnych norm. Zmieniający się bieg ulicy w stosunku do Wisły, która przepływa w pobliżu, sprawia, że numeracja jest zgodna z jej przebiegiem, mimo iż pozornie wydaje się łamać standardy. Ulica ta rozpoczyna się na placu Unii Lubelskiej, skąd odchodzi w kierunku południowo-zachodnim.

Pierwsze fragmenty Puławskiej znajdują się w Śródmieściu Południowym, a następnie ulica biegnie wprost na południe, przerywając krajobraz Mokotowa oraz zachodnią część Ursynowa, aż do granicy z Piasecznem. Ciekawostką jest, że numeracja biegu zaczyna się właśnie od placu Unii Lubelskiej, kończąc na administracyjnej granicy Warszawy.

Wzdłuż prawie całej długości, ulica ta dysponuje trzema pasami ruchu w obu kierunkach, z różnicowaniem ich liczby w rejonach większych skrzyżowań (od dwóch do pięciu). Z charakterystyczną dwujezdniową budową oraz pasem rozdzielającym, Puławska jest istotnym szlakiem komunikacyjnym, który w godzinach szczytu ulega częstym zatorom. Niestety, długie proste odcinki drogi sprzyjają katastrofom drogowym, stanowiącym efekt nadmiernej prędkości kierowców.

Na odcinku od placu Unii Lubelskiej do ul. Waryńskiego, jezdnia w kierunku południowym oferuje jedynie jeden pas, który służy jako dojazd do miejsc parkingowych przy byłym Supersamie. Koniec tego odcinka przypada na ul. Waryńskiego, gdzie nie zachodzi połączenie dalszej trasy ulicy Puławskiej w stronę południową. Między pasami przewidziano torowisko tramwajowe, co dodatkowo komplikuje ruch.

W dalszej części, aż do skrzyżowania z aleją Wilanowską, Puławska utrzymuje po trzy pasy ruchu w każdą stronę, a także wydzielone torowisko tramwajowe. Ten odcinek charakteryzuje się częstymi skrzyżowaniami z sygnalizacją świetlną, co niestety skutkuje spowolnieniem ruchu oraz prowadzi do tworzenia się korków. Dodatkowymi przyczynami zatorów są ruchliwe odcinki ulic Rakowiecka – Goworka oraz Odyńca – Dolna, które wpływają na wąską część Puławskiej.

Między skrzyżowaniem z aleją Wilanowską a bezkolizyjnym skrzyżowaniem z ulicami Rzymowskiego i Doliną Służewiecką, Puławska obsługuje dwie odrębne jezdnie w każdą stronę z torowiskiem tramwajowym po zachodniej stronie. Trasa tramwajowa w tej części kończy się na pętli Wyścigi.

Od skrzyżowania z aleją Lotników i ulicą Wałbrzyską do skrzyżowania z ulicami Poleczki i Pileckiego znajduje się najdłuższy, przekraczający dwa kilometry odcinek bez sygnalizacji świetlnej.

W latach 2013–2021, od Rzymowskiego/Doliny Służewieckiej aż do węzła Puławska z Południową Obwodnicą Warszawy, Puławska była częścią drogi krajowej nr 2 oraz europejskiej trasy E30. Ponadto, od węzła POW do granicy miasta, Puławska staje się częścią drogi krajowej nr 79, co czyni ją istotnym szlakiem do obszarów podmiejskich. W rezultacie, liczne skrzyżowania jednopoziomowe prowadzą do ograniczenia przepustowości, co w godzinach szczytu skutkuje znacznymi opóźnieniami w ruchu.

Ważniejsze obiekty

Ulica Puławska w Warszawie kryje w sobie wiele interesujących miejsc i zabytków, które zasługują na uwagę. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

Przypisy

  1. Joanna Ferlian: Niebawem ruszy przebudowa ul. Puławskiej. 18.05.2021 r.
  2. Buspas na Puławskiej gotowy!, [w:] ztm.waw.pl [online], 03.10.2022 r. [dostęp 06.10.2022 r.]
  3. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
  4. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2008, s. 36. ISBN 978-83-923702-0-8.
  5. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2008, s. 51. ISBN 978-83-923702-0-8.
  6. Encyklopedia Warszawy. Suplement '96. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 43. ISBN 83-01-12057-6.
  7. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 712. ISBN 83-01-08836-2.
  8. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 343. ISBN 83-01-08836-2.
  9. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 901. ISBN 83-01-08836-2.
  10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych (Dz.U. z 2002 r. nr 215, poz. 1819).
  11. Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16).
  12. Zarządzenie nr 6 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 9 maja 2000 r. w sprawie nowych numerów dróg krajowych [online], Rzeczpospolita, 04.07.2000 r.
  13. Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979. ISBN 83-7000-017-7.
  14. Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. dziesiąte, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1971.
  15. Adam Szczypiorski: Od Piotra Drzewickiego do Stefana Starzyńskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1968, s. 65.

Oceń: Ulica Puławska w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:17