Tadeusz Schuch

---

Życiorys

Tadeusz Schuch był osobą o nieprzeciętnych osiągnięciach. Pochodził z rodziny o bogatych tradycjach, gdyż jego ojcem był Jan Schuch, zastępca komendanta Policji Państwowej w Warszawie, a matka, Janina z Iwickich, również miała istotny wpływ na jego życie. Pasję do żeglowania odkrył w wieku dwunastu lat, gdy to rozpoczął swoją przygodę na Wiśle, korzystając z łodzi, którą samodzielnie zbudował. Jego zamiłowanie do sportów wodnych trwało przez całe życie. Pływał na innej łodzi, również skonstruowanej przez siebie, w towarzystwie najbliższych – żony, syna oraz wnuków.

W zakresie wykształcenia, Schuch ukończył warszawskie Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w 1930 roku, a następnie kontynuował naukę na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył dyplom inżyniera budownictwa lądowego w 1938 roku. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie, a podczas obrony Warszawy w 1939 r. był dowódcą 104. plutonu artylerii przeciwlotniczej. Walcząc z okupantem, wykazał się ogromnym bohaterstwem.

W okresie niemieckiej okupacji zorganizował Dywizjon Motorowy Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej, który stacjonował przy ul. Widok. W trudnych czasach powstania w getcie warszawskim aktywnie przemycał broń oraz leki dla Żydowskiej Organizacji Bojowej, co odsłania jego odwagę i determinację w walce o wolność. Uczestniczył też w powstaniu warszawskim na Starym Mieście, gdzie walczył w ramach Grupy „Północ”. W trakcie tych zmagań został ranny, a po zakończeniu działań wojennych opuścił Warszawę wraz z cywilami.

Po wojnie hiszpańskiej Tadeusz Schuch koncentrował się na pracy inżynierskiej. Jako projektant w Biurze Odbudowy Stolicy zajmował się między innymi projektowaniem tras i węzłów drogowych. W drugiej połowie lat czterdziestych XX wieku piastował funkcję dyrektora Warszawskiej Dyrekcji Odbudowy, a później przeszedł do Biura Projektów Metra, gdzie kierował pracami nad metrem głębokim. W 1955 roku pełnił rolę zastępcy pełnomocnika rządu, biorąc czynny udział w budowie warszawskiego Stadionu Dziesięciolecia.

Swoje umiejętności inżynierskie wykorzystał w wielu projektach, m.in.:

• szybką Kolej Miejską Młociny-Natolin,
• skrzyżowanie ul. Marszałkowskiej i Alei Jerozolimskich (konkurs architektoniczny),
• lewy brzeg Wisły pomiędzy Wilanowem a Warką,
• budowę mostów na Wiśle,
• układy komunikacyjne w Poznaniu, Wrocławiu i Pruszkowie,
• inicjatywy dotyczące ośrodków żeglarstwa w Warszawie oraz na Jeziorze Zegrzyńskim.

W 1937 roku był w jednym z członków Yacht Klubu Polski, gdzie przeszedł przez wszystkie szczeble organizacji. W 1958 roku, rok po reaktywacji klubu, objął stanowisko komandora. Ponadto przez siedemnaście lat zasiadał na czołowej pozycji w komisji rewizyjnej Polskiego Związku Żeglarskiego. Niestety, zmarł nagle w Tatrach, na Hali Gąsienicowej, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A 36, rząd 5, grób 29).

Odznaczenia

W swoim dorobku Tadeusz Schuch zdobył szereg prestiżowych odznaczeń, które potwierdzają jego zasługi i odwagę. Otrzymał Krzyż Virtuti Militari V klasy, co jest jednym z najwyższych wyróżnień wojskowych w Polsce, przyznawanym za męstwo w czasie walki.

Poza tym, w jego kolekcji znajdują się następujące odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Armii Krajowej, a także dwukrotnie Krzyż Walecznych, który jest przyznawany za szczególne osiągnięcia w działaniach zbrojnych. Ponadto, schuch miał zaszczyt otrzymać Krzyż Kawalerski oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, co również świadczy o jego znaczącej roli w historii. Na deser, uhonorowano go Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”, co podkreśla jego wkład w rozwój stolicy.

Życie prywatne

Jego żona nosiła imię Romana, pochodziła z rodziny Dzięgielewskich. Para doczekała się syna Andrzeja, który zrealizował swoją karierę jako inżynier architekt, a obecnie jest profesorem na Wyższej Szkole Architektury w Paryżu.

---

Oceń: Tadeusz Schuch

---