Kazimierz Marian Kolbiński był wybitną postacią w dziedzinie elektryczności oraz edukacji technicznej w Polsce. Urodził się 21 listopada 1901 roku w Warszawie, gdzie również spędził ostatnie lata swojego życia, aż do 10 września 1989 roku, kiedy to zmarł.
W trakcie swojej kariery akademickiej Kolbiński pełnił szereg znaczących ról na Politechnice Warszawskiej. Był nie tylko profesorem, ale także dziekanem Wydziału Elektrycznego, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój edukacji technicznej w Polsce. Dodatkowo, sprawował funkcję prorektora, co świadczy o jego dużym wpływie na kierunek działań tej instytucji.
Poza działalnością akademicką, Kolbiński był także aktywnym członkiem społeczności profesjonalnej, pełniąc funkcję prezesa Stowarzyszenia Elektryków Polskich, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w branży elektrycznej w kraju. Jego wkład w rozwój technologii i edukacji technicznej pozostaje niezatarte w świadomości kolejnych pokoleń inżynierów.
Życiorys
Kazimierz Kolbiński przyszedł na świat 21 listopada 1901 roku w Warszawie, w rodzinie Augustyna, który był urzędnikiem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, oraz Franciszki z Czajkowskich.
W 1931 roku uzyskał tytuł inżyniera elektryka na Politechnice Warszawskiej, co zaowocowało jego rozwijającą się karierą zawodową. W roku 1934, jako podporucznik rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, mając przydział do batalionu elektrotechnicznego w Nowym Dworze Mazowieckim. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy ze starszeństwem 19 marca 1939, zajmując 51. lokatę w korpusie oficerów saperów.
W latach 1938–1944 pracował w Elektrowni Warszawskiej. Jego działalność w czasie II wojny światowej była niezwykle istotna, bowiem walczył w Powstaniu Warszawskim jako oficer Armii Krajowej w Zgrupowaniu „Elektrownia”. W czerwcu 1945 roku objął stanowisko dyrektora naczelnego Fabryki Kabli w Bydgoszczy, a dwa lata później, 15 sierpnia 1947 roku, został dyrektorem Biura Badawczo-Konstrukcyjnego (BBK) w Krakowie, które znajdowało się przy Zjednoczeniu Przemysłu Kabli i Przewodów.
Równocześnie pełnił funkcję zastępcy dyrektora ekonomicznego w Centralnym Zarządzie Przemysłu Elektrotechnicznego w Warszawie oraz naczelnika Wydziału Zagranicznego. W 1951 roku, jako dyrektor techniczny, zorganizował Centralne Biuro Konstrukcji Kablowych w fabryce kabli w Ożarowie, przenosząc tam BBK z Krakowa. W 1954 roku osiedlił się na stałe w Warszawie, koncentrując się całkowicie na pracy naukowej na Politechnice Warszawskiej.
Od 1935 roku był członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP). W 1949 roku objął stanowisko przewodniczącego Polskiego Komitetu Elektrycznego, a w 1950 roku przewodniczył Komisji Prądów Silnych w Centralnej Komisji Szkolnictwa Elektrycznego. W latach 1950–1951 sprawował urząd prezesa Oddziału Warszawskiego SEP. W kolejnych latach zasiadał w zarządzie, wielokrotnie wybierając się na stanowisko prezesa SEP.
Jako pisarz i badacz, był autorem oraz współautorem dwóch skryptów i trzech książek dotyczących kabli, przewodów oraz materiałoznawstwa elektrotechnicznego. Był również współinicjatorem i przewodniczącym Komitetu oraz Zespołu Redakcyjnego „Historii Elektryki Polskiej”, pięciotomowej monografii wydanej przez Wydawnictwa Naukowo-Techniczne w latach 1972–1977. W swoim dorobku posiadał ponad 20 artykułów prasowych, z których wiele dotyczyło spraw i działań Stowarzyszenia Elektryków Polskich.
Kazimierz Kolbiński zmarł 10 września 1989 roku w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 47, rząd I, grób 7/8).
Tytuły i stanowiska
Kazimierz Kolbiński zdobył szereg znaczących tytułów i pełnił rozwinięte funkcje w swoim zawodowym życiu.
- w 1955 roku uzyskał tytuł naukowy docenta,
- w 1958 roku awansował na profesora nadzwyczajnego,
- w latach 1956–1960 był dziekanem Wydziału Elektrycznego,
- w 1956 roku objął stanowisko kierownika Zakładu Kabli i Przewodów,
- w 1962 roku został kierownikiem Katedry Materiałoznawstwa Elektrycznego,
- w latach 1959–1962 pełnił obowiązki prorektora ds. nauki,
- w 1962 roku awansował na prorektora ds. ogólnych.
Wybrane publikacje
Oto zestawienie wybranych publikacji autorstwa Kazimierza Kolbińskiego, które wniosły znaczący wkład w dziedzinę elektroenergetyki oraz materiałoznawstwa:
- Kazimierz Kolbiński: Kable elektroenergetyczne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Techniczne, 1957, s. 272, (pol.),
- Kazimierz Kolbiński, Jerzy Słowikowski: Materiałoznawstwo elektrotechniczne. Warszawa: Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, 1975, s. 210, (pol.).
Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia
Kazimierz Kolbiński został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami i odznaczeniami, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w rozwój i działalność w Polsce.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1956 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, przyznany mu w 1948 roku,
- Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP),
- Złota Odznaka Honorowa Naczelnej Organizaacji Technicznej (NOT).
Przypisy
- Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 738.
- Cmentarz Stare Powązki: KOLBIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 06.04.2020 r.]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 169, 688.
- Artykuł na stronie SEP pod redakcją Jacka Nowickiego
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Stefan Szyller (architekt) | Konstanty Jan Kurman | Aleksander Miszke | Stefan Kuryłowicz | Kazimierz Piechotka | Stefan Kudelski | Tadeusz Schuch | Romuald Gutt | Szczepan Baum | Adolf Schuch | Maciej Kubicki (inżynier) | Anna Czapska | Wacław Ostrowski | Nina Jankowska | Bruno Zborowski | Stefan Sztolcman | Andrzej Czyżewski (architekt) | Tadeusz Wenda | Michał Czosnowski | Edward ŚwirkowskiOceń: Kazimierz Kolbiński