Maurycy Mitte

---

Życie

Ukończył gimnazjum w 1863 roku oraz Wydział Fizyczno-Matematyczny Szkoły Głównej w Warszawie w 1868. Dyplom magistra matematyki otrzymał w 1870 roku. W tym okresie przez krótki czas pracował w Zarządzie Warszawskiego Okręgu Komunikacji. Następnie podjął studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera górnika w 1874 roku.

Po odbyciu rocznej praktyki w zakładach górniczych na Uralu i Kaukazie, został wykładowcą oraz profesorem w Petersburskim Instytucie Górniczym, gdzie działał w latach 1875-1895. Uczył zajęć z rysunku technicznego oraz budowy maszyn. Jednocześnie prowadził badania hydrogeologiczne w Polesiu oraz na Białorusi, uczestnicząc w projekcie kierowanym przez płk. Józefa Żylińskiego. Opracował mapę geologiczną części Białorusi, a jego prace były publikowane w polskich i rosyjskich czasopismach dotyczących geologii, silników spalinowych oraz inżektorów parowych.

W 1895 roku Maurycy Mitte zrezygnował z pracy w Petersburskim Instytucie Górniczym i osiedlił się w Warszawie. Włączył się w działania mające na celu założenie średniej szkoły technicznej, które były prowadzone przez Hipolita Wawelberga oraz Stanisława Rotwanda, rozpoczynając współpracę w tym zakresie, która trwała od 1892 roku. Jako profesor w renomowanej uczelni rosyjskiej otrzymał w 1895 roku koncesję na prowadzenie prywatnej szkoły technicznej. W latach 1895-1900 sprawował stanowisko pierwszego dyrektora oraz organizatora Średniej Szkoły Mechaniczno-Technicznej noszącej jego imię, która później zyskała nazwę Szkoły Mechaniczno-Technicznej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda.

Podczas swojej kadencji w tej placówce, był także wykładowcą geometrii wykreślnej. Szkoła, którą zarządzał, otrzymała budynki przy ul. Mokotowskiej 4/6, będąc ich właścicielem. Posiadała dwa wydziały: Mechaniczny i Budowlany. Prowadził programy nauczania, które trwały 4 lata, co sprawiło, że od 1897 roku można było ją w rzeczywistości uznać za prywatną wyższą szkołę techniczną. Mimo wysokiej jakości nauczania, nigdy nie udało mu się uzyskać statusu szkoły publicznej, co mogło wynikać z faktu, że zatrudniał głównie polskich nauczycieli. W latach 1897-1898 aktywnie wspierał również starania dotyczące utworzenia Instytutu Politechnicznego w Warszawie.

Po zakończeniu swojej kariery edukacyjnej, Maurycy Mitte zmarł i został pochowany w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach (katera K, rząd 6, miejsce 14-15).

Prace Maurycego Mittego

• Motor naftowy systemu Otto „Przegląd Techniczny” 1889,

Życie prywatne

Urodziny Maurycego Mitta wiązały się z rodziną o wyraźnych korzeniach urzędniczych. Jego ojciec, Teodor Mitte, pełnił funkcję urzędnika w Królestwie Polskim, a jego matką była Aniela z Pętkowskich. W związku z tym, Maurycy dorastał w środowisku, które miało wpływ na jego późniejsze życie.

W życiu osobistym związał się z Bronisławą Laurą Szpadkowską, z którą wziął ślub. Para doczekała się trzech córek, a każda z nich miała swoje unikalne życie i losy. Najstarsza Zofia Joanna (1888–1910) oraz Wanda (1888–1903) odeszły młodo, co musiało mieć dla rodziny bolesne znaczenie.

Najmłodsza córka, Maria (1897-1985), zamężna za Kazimierza Wipszyckiego (1900-1971), pozostawiła po sobie ślady w historii rodziny.

Literatura

W dziejach polskiej literatury Maurycy Mitte jest postacią niezwykle interesującą, której życie i twórczość pozostają w centrum zainteresowania badaczy. W swoim dziele Jerzy Zimny przedstawia szeroki obraz tego pisarza, ukazując go jako znaczącego przedstawiciela epoki, w której żył. Informationen na temat jego działalności oraz wpływ jego twórczości na literaturę polską można znaleźć w „Polskim Słowniku Biograficznym”.

– Jerzy Zimny, Mitte Maurycy (1845-1900), Polski Słownik Biograficzny, t. 21, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1976, s. 386-387

---

Oceń: Maurycy Mitte

---