Maciej Kubicki, urodzony w 1758 roku, to postać, która wyróżnia się w historii Polski jako inżynier i uczestnik ważnych wydarzeń narodowych. Jego działalność miała miejsce w czasie, kiedy kraj zmagał się z wieloma wyzwaniami politycznymi i społecznymi.
Warto zaznaczyć, że był on czynnym uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej, co świadczy o jego zaangażowaniu w walkę o niepodległość. Ponadto, Maciej Kubicki pełnił funkcję oficera inżynierów w Księstwie Warszawskim, co podkreśla jego umiejętności inżynieryjne oraz znaczenie, jakie miał w ramach ówczesnej administracji.
Jako członek masonerii, Kubicki był także częścią elitarnych kręgów intelektualnych, które miały na celu promowanie idei oświecenia i postępu społecznego. Jego życie i działalność pozostają fascynującym tematem do badań i refleksji nad wpływem jednostek na historię.
Życiorys
Maciej Kubicki, urodzony w 1758 roku, w rodzinie warszawskich mieszczan, prowadził bogate życie pełne ciekawych zwrotów akcji. W latach 1783–1787 studiował we Włoszech razem ze swoim bratem Jakubem. W 1789 roku, pod koniec października, zasilili szeregi korpusu inżynierów koronnych, gdzie, posiadając już wykształcenie cywilne, uzyskał stopień podporucznika.
W trakcie swojej kariery zajmował się edukacją, prowadząc zajęcia z kartografii oraz szkoląc swoich podwładnych w zakresie robót ziemnych. W 1790 roku, zarówno on, jak i jego brat, zostali nobilitowani, co dodatkowo uświetniło ich status społeczny, a także otrzymali herb Kolumna Skrzydlata. W tym samym roku przewidziano go na profesora fortifikacji, co zaowocowało wysłaniem go na trzyletnie studia za granicą.
Maciej był także zaangażowany w działalność warszawskiego sprzysiężenia wojskowego. W jego kwaterze ustalono datę wybuchu insurekcji warszawskiej. Jako jeden z sygnatariuszy aktu powstania, należy do Rady Wojennej, a w końcu kwietnia 1794 roku został przydzielony do Wydziału Potrzeb Rady Zastępczej Tymczasowej. W maju 1794 roku wziął również udział w Komisji, mającej badać postawę oficerów gwardii pieszej w trakcie insurekcji.
W czerwcu 1794 roku otrzymał przydział do korpusu gen. Karola Sierakowskiego, gdzie zyskał uznanie za swoje odznaczenia w bitwie pod Terespolem. Po tych wydarzeniach powrócił do Warszawy, gdzie pracował przy fortyfikacji Pragi, ponownie angażując się w obronę miasta.
W 1807 roku, ponownie podjęto prace nad fortyfikacjami Pragi. Dwa lata później, w 1810 roku, pełnił funkcję dowódcy batalionu saperów w stopniu majora oraz był ostatnim komendantem twierdzy Serock. W styczniu 1813 roku zakończył swoją służbę wojskową, po czym nie ma dalszych informacji dotyczących jego losów. Warto dodać, że wraz z bratem Jakubem, byli członkami loży masońskiej „Świątynia Izis”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Kazimierz Kolbiński | Stefan Szyller (architekt) | Konstanty Jan Kurman | Aleksander Miszke | Stefan Kuryłowicz | Kazimierz Piechotka | Stefan Kudelski | Tadeusz Schuch | Romuald Gutt | Szczepan Baum | Anna Czapska | Wacław Ostrowski | Nina Jankowska | Bruno Zborowski | Stefan Sztolcman | Andrzej Czyżewski (architekt) | Tadeusz Wenda | Michał Czosnowski | Edward Świrkowski | Sławomir CzajkowskiOceń: Maciej Kubicki (inżynier)