Marcin Weinfeld, urodzony 28 sierpnia 1884 roku w Warszawie, to postać, która wywarła znaczący wpływ na architekturę polską. Jego życie zakończyło się w tym samym mieście, gdzie przyszedł na świat, 8 listopada 1965 roku.
Był architektem pochodzenia żydowskiego, co nadaje jego twórczości szczególny kontekst w historii Polski. Weinfeld zostawił po sobie ślad w wielu projektach i realizacjach, które manifestują jego umiejętności i wizję urbanistyczną.
Życiorys
Marcin Weinfeld był wybitnym absolwentem, który uzyskał swoje wykształcenie na politechnice w Dreźnie oraz na Politechnice Warszawskiej, gdzie zakończył naukę z dyplomem w 1911 roku. W okresie od 1912 do 1939 roku kierował własnym biurem projektów, w którym realizował liczne innowacyjne przedsięwzięcia. Niestety, w 1940 roku został aresztowany i przewieziony do obozu w Dachau, gdzie przebywał aż do zakończenia drugiej wojny światowej. Jego wnuczka relacjonuje, że przybył do obozu jako więzień polityczny, co przyczyniło się do jego przetrwania w ekstremalnych warunkach tamtego okresu.
Po wojnie, w 1946 roku, objął stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Odbudowy, a później został głównym architektem w Komitecie Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. Był również aktywnym członkiem Oddziału Warszawskiego SARP oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich, gdzie przyczynił się do rozwoju architektury i urbanistyki w Polsce.
Marcin Weinfeld spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 59-IV-24, gdzie upamiętniona jest jego twórczość oraz trudne losy życiowe.
Najważniejsze realizacje
Marcin Weinfeld jest znanym architektem, którego prace mają znaczący wpływ na współczesną architekturę Warszawy. Wśród jego najważniejszych realizacji można wyróżnić:
- gmach Towarzystwa Ubezpieczeń Prudential, wykonany we współpracy z Stefanem Bryłą,
- biurowiec Głównego Urzędu Kontroli Prasy i Wydawnictw, który znajdował się przy ul. Mysiej 3, niestety już nie istnieje,
- budynki mieszkalne przy ul. Klonowej 4, czyli willa Czesława Wehra, jak również przy ul. Koszykowej 8 oraz Grójeckiej 43, gdzie projektował z Kazimierzem Saskim,
- willa Neumannów, zlokalizowana przy ul. Sułkowickiej 5, wcześniej przy ul. Belwederskiej 18a,
- Mauzoleum Żydów Bojowników o Niepodległość Polski na cmentarzu żydowskim na Woli w Warszawie,
- Willa Gawrońskich,
- willa Piaski, zbudowana w Konstancinie-Jeziornie,
- niezrealizowany projekt synagogi przy ul. Dzielnej 7,
- oraz synagoga Wajnberga w Otwocku przy ul. Reymonta, która została zburzona w 1941 roku.
Życie prywatne
Marcin Weinfeld był mężem Maryli Beth, której rodzina miała żydowskie korzenie. Maryla była córką Dawida Betta, który pełnił rolę wykładowcy na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Odznaczenia i wyróżnienia
W życiorysie Marcina Weinfelda znajduje się kilka znaczących wyróżnień. Przede wszystkim, w 1955 roku otrzymał medal upamiętniający 10-lecie Polski Ludowej. Jest to odznaczenie, które miało na celu uhonorowanie wkładu obywateli w budowanie nowoczesnego państwa.
W 1963 roku Marcin Weinfeld został także uznany za członka honorowego Towarzystwa Urbanistów Polskich, co podkreśla jego znaczenie w dziedzinie urbanistyki oraz wpływ na rozwój przestrzenny polskich miast.
Przypisy
- a b c In memoriam – Pamięci Architektów Polskich – Marcin Weinfeld [online], archimemory.pl [dostęp 08.09.2022 r.]
- „Współwięźniowie, zakonnicy franciszkanie i kapucyni go nie zdekonspirowali” – dodaje Maryla Musidłowska. Zob. MarekM. Kozbal MarekM., Trzecie życie niebotyku [online] [dostęp 01.05.2022 r.]
- Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego.
- Polski styl narodowy, Eleonora Bergman, Rzeczpospolita 01.12.2008 r.
- Informacja prasowa z dn. 02.04.2009 r.. [w:] Wojewódzki Mazowiecki Konserwator Zabytków [on-line]. 03.04.2009 r. [dostęp 22.05.2016 r.]
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918-1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 56, 114. ISBN 83-60350-00-0.
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 42. ISBN 83-60350-00-0.
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 68. ISBN 83-908950-8-0.
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 104. ISBN 83-908950-8-0.
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 252. ISBN 83-908950-8-0.
- Cmentarz Powązkowski w Warszawie, JerzyJ. Waldorff, Warszawa: KAW, 1984, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313. Brak numerów stron w książce
- Marcin Martin Weinfeld sejm-wielki.pl.
- Dan Hirschberg: Drzewo Genealogiczne rodziny Bett ics.uci.edu.
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 734.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Józef Balicki | Bolesław Orgelbrand | Mieczysław Pożaryski | Jan Słyk | Jerzy Trybulski | Hanna Szmalenberg | Stanisław Henryk Rymaszewski | Edward Eber | Tadeusz Cholewicki | Marian Cichy | Stanisław Żaryn (architekt) | Leon Karasiński | Antoni Garnuszewski | Jerzy Piskorz-Nałęcki | Jan Mizerski | Józef Hiż | Marek Maniecki | Piotr Brukalski | Andrzej Glass | Maurycy MitteOceń: Marcin Weinfeld