Jerzy Piskorz-Nałęcki

---

Życiorys

Jerzy Piskorz-Nałęcki, po ukończeniu w 1947 roku gimnazjum w Warszawie, a następnie w 1950 roku Państwowego Liceum Budownictwa Okrętowego „Conradinum” w Gdańsku, rozpoczął naukę na studiach w Instytucie Inżynierów Floty Morskiej w Odessie. Znalazł się tu na Wydziale Budowy Okrętów, który ukończył z wyróżnieniem w 1956 roku, zdobywając tytuł inżyniera. Warto dodać, że w 1966 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej.

Praca zawodowa Jerzego Piskorza-Nałęckiego rozpoczęła się w maju 1956 roku w Stoczni Szczecińskiej, gdzie zajął stanowisko mistrza na Wydziale Obróbki Kadłubów. Jego kariera ewoluowała w kierunku technologii, konstrukcji, aż w końcu do rangi głównego projektanta, a następnie Dyrektora Technicznego. Przez 18 lat pełnił funkcję Generalnego Projektanta i Kierownika Biura Projektowo-Konstrukcyjnego Stoczni.

W jego osobistym dorobku projektowym znajdziemy wiele istotnych jednostek, takich jak:

• drobnicowiec typu „Kolejarz” o nośności 14250 DWT,
• masowiec typu „Zagłębie Dąbrowskie” – 15600 DWT,
• masowiec typu „Azteca” – 26000 DWT,
• drobnicowiec typu „Bailundo” – 16100 DWT,
• chemikaliowiec typu „Bow Fortune” – 28000 DWT, który jako jeden z najnowocześniejszych na świecie w swoim czasie został ogłoszony przez pismo „Machine Engineering/Log” statkiem roku 1975, a Jerzy Piskorz-Nałęcki zdobył Nagrodę Państwową II stopnia,
• MS Bieszczady – szesnastotysięcznik (1968),
• w oparciu o jego projekty Stocznia zbudowała 34 statki dla armatorów z Polski, Czech, Słowacji, Meksyku, Portugalii i Norwegii.

W 1982 roku założył swoje prywatne biuro projektowe „Marine Consultants”, gdzie opracowano projekt masowca „Ziemia Górnośląska” – 26 000 DWT. Na jego podstawie zbudowano trzy jednostki tego typu w stoczni „Pendik” w Stambule, w Turcji, dla Polskiej Żeglugi Morskiej. Jerzy Piskorz-Nałęcki stworzył także projekty dwu systemów wydobywania konkrecji polimetalowych z dna Pacyfiku z głębokości 4000 m oraz projekt statku z pomocniczym napędem rotorowym.

W latach 1991–1995 prowadził własną firmę „Marmet” w Szczecinie, która specjalizowała się w projektowaniu i budowie statków. Na tym etapie współpracował z Stocznią Szczecińską oraz stoczniami niemieckimi, dostarczając im sekcje kadłubów oraz wysyłając zespoły pracowników do ich montażu. Od 1993 roku pełnił rolę właściciela i projektanta firmy projektowo-konsultingowej „Marcon”, gdzie opracowano projekt statku szkolno-badawczego „Nawigator XXI”, zbudowanego w 1997 roku przez Gdańską Stocznię „Remontową” dla Akademii Morskiej w Szczecinie.

Jerzy Piskorz-Nałęcki był nie tylko inżynierem, ale także wykładowcą. W latach 1976–1991 prowadził zajęcia z projektowania okrętów, a następnie, w latach 1994–1995, wykładał w Akademii Morskiej w Szczecinie. Jego działalność naukowa zaowocowała publikacjami, takimi jak książka „Niezatapialność statków” (Wydawnictwo Morskie 1976) oraz skrypt „Projektowanie statków morskich” (Wydawnictwo Politechniki Szczecińskiej 1981–1982). Posiadał 35 patentów krajowych i zagranicznych oraz liczne publikacje w fachowych czasopismach i referaty na krajowych oraz międzynarodowych konferencjach.

Jerzy Piskorz-Nałęcki to również autor książek „Potopy” (2005) oraz „Prawdziwa historia Arki Noego” (2007), obie przetłumaczone na język angielski. Był współtwórcą Pomnika Czynu Polaków w Szczecinie. W latach 1972–1980 zasiadał w Sejmie PRL VI i VII kadencji, gdzie był inicjatorem i autorem ustawy o polskiej morskiej strefie ekonomicznej na Bałtyku, a także współautorem ustawy o morskiej granicy państwa. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Jerzy Piskorz-Nałęcki został odznaczony wieloma nagrodami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł 26 września 2019 roku, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Centralny w Szczecinie (kwatera 12 A), gdzie został pochowany 1 października tego samego roku.

Życie prywatne

Jerzy Piskorz-Nałęcki był synem Józefa i Janiny. Jego ojciec, Józef, był osobą zaangażowaną w Polską Organizację Wojskową. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, a następnie służył jako oficer w Wojsku Polskim. W czasach okupacji został aresztowany i osadzony w Pawiaku. Niestety, w październiku 1942 roku został publicznie powieszony przez hitlerowców w Warszawie.

Od 1955 roku Jerzy był żonaty z Ludmiłą, z domu Zubricka. Jej edukacja na Uniwersytecie Wrocławskim zakończyła się uzyskaniem tytułu doktora nauk humanistycznych. Ludmiła została uhonorowana Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz innymi odznaczeniami za swoje osiągnięcia.

W roku 2005 małżeństwo Piskorz-Nałęckich otrzymało Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie z rąk Prezydenta RP. Para ma jednego syna, Wojciecha.

Publikacje

Lista publikacji autorstwa Jerzego Piskorza-Nałęckiego zawiera kilka znaczących dzieł, które przyczyniły się do rozwoju literatury morskiej w Polsce.

• Niezatapialność statków, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976,
• Projektowanie statków morskich, Wydawnictwo Politechniki Szczecińskiej, Szczecin 1981–1982,
• Prawdziwa Historia Arki Noego, Wydawnictwo LINK, Szczecin 2007,
• Potopy, Wydawnictwo LINK, Szczecin 2009.

---

Oceń: Jerzy Piskorz-Nałęcki

---