Jerzy Radziwiłowicz

---

Życiorys

Jerzy Radziwiłowicz to znakomity aktor, który urodził się w stolicy Polski, Warszawie. Jego ojciec pochodził z Druskiennik na Litwie, natomiast matka była Warszawianką. Młody Jerzy dorastał na Grochowie, gdzie jego rodzice prowadzili salon fryzjerski, który później przejął jego starszy brat. Edukację średnią rozpoczął w XLVII Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Wyspiańskiego w Warszawie.

W trakcie nauki w liceum Jerzy odkrył swoją pasję do aktorstwa, przystępując do szkolnego kółka teatralnego. Tam występował w sztukach patrona szkoły, takich jak Wesele oraz Klątwa, a także w klasycznych utworach, w tym w Pigmalionie George’a Bernarda Shawa. W 1972 roku zdobył dyplom na Wydziale Aktorskim warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, gdzie uczył się razem z wybitnymi osobistościami takimi jak Ewą Dałkowską, Markiem Kondratem, Krzysztofem Kolbergerem, Jadwigą Jankowską-Cieślak oraz Joanną Żółkowską.

Po ukończeniu studiów wyjechał do Krakowa, gdzie w 1972 roku rozpoczął pracę w Starym Teatrze. Debiutował na scenie rolą Zagorskiego w sztuce Bolszewicy Michaiła Szatrowa, w reżyserii Andrzeja Przybylskiego. Już rok później zagrał Tomasza Zana w Dziadach Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego. Współpraca z Kirkiem rozwinęła się, gdy wystąpił również jako Hołysz w Wyzwoleniu Wyspiańskiego (1974) oraz zagrał Urlopnika w telewizyjnej wersji Sędziów w tym samym roku.

W 1975 roku miał odegrać główną postać w Hamlecie Szekspira, ale próby przerwała nagła śmierć reżysera. Wiele jego ról powstało przy współpracy z Jerzym Jarockim, w tym Wilhelm w Procesie Franza Kafki (1973), Trofimow w Wiśniowym sadzie Antona Czechowa (1975) oraz wiele innych, jak księdza III w Mordzie w katedrze Eliota (1982) czy Astolfo w Życie jest snem Calderona de la Barca (1983). W późniejszych latach często występował w teatrze, grając m.in. w PortrecieMrożka (1988) oraz Faście Goethego (1997).

Jednocześnie kontynuował pracę akademicką jako wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, gdzie pełnił także funkcję prorektora w latach 1981–1984.

W 1998 roku Jerzy Radziwiłowicz wrócił do Warszawy i powrócił do pracy w Teatrze Narodowym. Jego styl gry często odzwierciedlał cechy introwertyczne postaci, a najbardziej pamiętany jest za role Mateusza Birkuta oraz jego syna Macieja Tomczyka w filmach Andrzeja Wajdy: Człowiek z marmuru oraz Człowiek z żelaza.

Radziwiłowicz jest również autorem znakomitych przekładów sztuk Moliera, w tym Don Juana i Tartuffe’a oraz utworu Pierre’a de Marivaux Umowa, czyli łajdak ukarany.

Życie prywatne

Jerzy Radziwiłowicz, znany aktor, zamieszkuje w urokliwych Kaniach pod Brwinowem, gdzie prowadzi spokojne życie. Jest żonaty z Ewy Markowską-Radziwiłowicz, zdolną scenarzystką oraz reżyserką dubbingu. Para ma dwoje dzieci – córeczkę Zofię i syna Piotra.

W 2015 roku, Radziwiłowicz zaangażował się w polską politykę, stając się członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed jej wyborami prezydenckimi.

Filmografia

Filmografia Jerzego Radziwiłowicza obejmuje wiele znaczących ról w polskiej kinematografii, a jego talent został doceniony przez krytyków oraz widzów. Wśród filmów, w których wystąpił, wyróżniają się:

• 1973: Drzwi w murze jako Henryk, narzeczony Krystyny,
• 1974: Sędziowie. Tragedia jako urlopnik,
• 1976: Dagny jako drukarz „Życia”,
• 1976: Człowiek z marmuru jako Mateusz Birkut/Maciek Tomczyk, syn Birkuta,
• 1977: Pani Bovary to ja jako nieznajomy poznany na dworcu,
• 1978: Bez znieczulenia jako student Michałowskiego,
• 1978: Wsteczny bieg jako Stefan, kierowca-inwalida,
• 1979: Po drodze – występuje w roli samego siebie (aktora uczestniczącego w próbach Idioty),
• 1979: Klucznik jako Jasiek,
• 1980: W biały dzień jako Korab,
• 1980: Z biegiem lat, z biegiem dni… jako Jerzy Boreński (odc. 3 i 5),
• 1980: Droga jako Szymon Pietruszka,
• 1980: Punkt widzenia jako Jacek (odc. 1, 3 i 5),
• 1981: On, Ona, Oni jako Instalator,
• 1981: Le grand paysage d’Alexis Droeven jako Jean-Pierre,
• 1981: Człowiek z żelaza jako Maciek Tomczyk, syn Birkuta/Mateusz Birkut,
• 1981: Ryś jako ksiądz Konrad,
• 1982: Pasja jako Jerzy, reżyser,
• 1983: To okrutne życie jako Joey,
• 1984: Bez końca jako mecenas Antoni Zyro,
• 1985: Ognisty anioł jako Ruprecht,
• 1986: W zawieszeniu jako Marcel Wysocki,
• 1988: Biesy jako Szatow,
• 1993: Coitado do Jorge jako Jorge,
• 1994: Zwierzenia nieznajomemu jako Modeste,
• 1994: Śmierć jak kromka chleba jako proboszcz,
• 1995: Kamień na kamieniu jako Szymon Pietruszka,
• 1995: Siódmy pokój jako Hans, miłość Edith,
• 1996: Jak zapomnieć o Sarajewie jako Samir,
• 1996: Poznań 56 jako profesor w wagonie,
• 1997: Czas zdrady jako Girolamo Savonarola,
• 1997: Ostatni rozdział jako Daniel,
• 1998: Sekretna obrona jako Walser,
• 2000: Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową jako sołtys w filmie Bernard i Abelard,
• 2000: Człowiek, jakich wielu jako Paweł Markowicz,
• 2001: Czarna plaża jako aktywista,
• 2001: Marszałek Piłsudski jako Kazimierz Sosnkowski,
• 2003: Historia Marii i Juliena jako Julien Muller,
• 2004–2008: Glina jako nadkomisarz Andrzej Gajewski (odc. 1–25),
• 2005: Solidarność, Solidarność… jako on sam,
• 2008: Wino truskawkowe jako proboszcz,
• 2011–2013: Bez tajemnic jako Andrzej Wolski,
• 2012: Pokłosie jako proboszcz,
• 2013: Wałęsa. Człowiek z nadziei jako Maciek Tomczyk rozdający ulotki w pociągu,
• 2017: PolandJa jako profesor,
• 2019: Pułapka jako mecenas Andrzej Warski.

Każda z wymienionych ról podkreśla nie tylko wszechstronność aktora, ale również jego znaczenie w polskim przemyśle filmowym.

Teatr TV

Jerzy Radziwiłowicz zrealizował wiele znaczących ról w produkcjach Teatru TV, które pozostają w pamięci widzów. Oto niektóre z nich:

• 1972: Walenty i Walentyna – autor: Michał Roszczin, reżyseria: Konstanty Ciciszwili, rola: Karandaszow,
• 1973: Panna bez posagu – autor: Aleksandr Ostrowski, reżyseria: Irena Wollen, rola: Iwan,
• 1974: Bunt na U.S.S. Caine – autor: Herman Wouk, reżyseria: Irena Wollen, rola: Podporucznik Keith,
• 1974: Homer i Orchidea – autor: Tadeusz Gajcy, reżyseria: Mieczysław Górkiewicz, rola: Homer,
• 1975: Czajka – autor: Antoni Czechow, reżyseria: Irena Wollen, rola: Trieplew,
• 1976: Smuga cienia – według Josepha Conrada, reżyseria: Irena Wollen, rola: Kapitan,
• 1977: Pelleas i Melisanda – autor: Maurice Maeterlinck, reżyseria: Laco Adamík, rola: Pelleas,
• 1978: Lorenzaccio – autor: Alfred de Musset, reżyseria: Laco Adamík i Agnieszka Holland, rola: Aleksander Medici,
• 1979: Przeprowadzka – autor: Karol Hubert Rostworowski, reżyseria: Tadeusz Lis, rola: Franek,
• 1979: U mety – autor: Karol Hubert Rostworowski, reżyseria: Tadeusz Lis, rola: Franek,
• 1980: Z pokorą nasze pochylamy głowy – autor: Adam Asnyk, reżyseria: Stanisław Zajączkowski,
• 1980: Żegnaj, Judaszu – autor: Ireneusz Iredyński, reżyseria: Jolanta Słobodzian, rola: Jan,
• 1981: Borys Godunow – autor: Aleksandr Puszkin, reżyseria: Laco Adamík, rola: Dymitr Samozwaniec,
• 1981: Mówię do ciebie po latach… – autor: Czesław Miłosz, reżyseria: Stanisław Zajączkowski,
• 1982: Nie-Boska komedia – autor: Zygmunt Krasiński, reżyseria: Zygmunt Hübner, rola: Leonard,
• 1983: Dziady – autor: Adam Mickiewicz, reżyseria: Konrad Swinarski, rola: Tomasz Zan,
• 1984: Monte Cassino – autor: Melchior Wańkowicz, reżyseria: Jan Maciejowski,
• 1985: Nad wodą wielką i czystą… – autor: Adam Mickiewicz, reżyseria: Andrzej Maj,
• 1986: Ferdydurke – autor: Witold Gombrowicz, reżyseria: Maciej Wojtyszko, rola: Miętus,
• 1987: Zbrodnia i kara – autor: Fiodor Dostojewski, reżyseria: Andrzej Wajda, rola: Rodion Raskolnikow,
• 1987: Mistrz sądu ostatecznego – autor: Leo Perutz, reżyseria: Krzysztof Nazar,
• 1987: Prometeusz – autor: Jerzy Andrzejewski, reżyseria: Krzysztof Babicki, rola: Prometeusz,
• 1989: Litość Boga – autor: Jean Cau, reżyseria: Maciej Englert, rola: Match,
• 1990: Koncert Św. Owidiusza – autor: Vallejo Antonio Buero, reżyseria: Piotr Mikucki, rola: Ludwik Maria Vallindin,
• 1990: Cztery wezwania z przyczyny św. Jerzego – autor: Jaan Kross, reżyseria: Piotr Mikucki, rola: Michał,
• 1990: Traugutt – autor: Franciszek Ziejka, reżyseria: Stanisław Zajączkowski, rola: Romuald Traugutt,
• 1991: Przerwa w podróży – autor: Maria Nurowska, reżyseria: Andrzej Maj, rola: Hans Benek,
• 1992: Katastrofa, Co gdzie – autor: Samuel Beckett, reżyseria: Antoni Libera, rola: Reżyser,
• 1992: Gdy rozum śpi – autor: Antonio Buero Vallejo, reżyseria: Piotr Mikucki, rola: Arietta Don Eugenio,
• 1992: Ślub – autor: Witold Gombrowicz, reżyseria: Jerzy Jarocki, rola: Henryk, syn i Książę,
• 1994: Dzieci słońca – autor: Maksym Gorki, reżyseria: Andrzej Domalik, rola: Borys,
• 1994: Wyszedł z domu – autor: Tadeusz Różewicz, reżyseria: Stanisław Różewicz, rola: Henryk,
• 1994: Rosmersholm – autor: Henrik Ibsen, reżyseria: Jan Maciejowski, rola: Jan Rosmer,
• 1994: Spadkobiercy – autor: Mikołaj Gogol, Thornton Wilder, reżyseria: Ireneusz Engler, rola: Adwokat Cahusac,
• 1994: Ostatni dzień Anny Kareniny – autor: Lew Tołstoj, reżyseria: Márta Mészáros, rola: Wroński,
• 1994: Rodzeństwo – autor: Thomas Bernhard, reżyseria: Jacek Gąsiorowski, rola: Ludwik,
• 1994: Gość oczekiwany – autor: Zofia Kossak-Szczucka, reżyseria: Artur Hofman, rola: Głos Jezusa,
• 1995: Sen srebrny Salomei – autor: Juliusz Słowacki, reżyseria: Krzysztof Nazar, rola: Sawa,
• 1996: Krystyna – autor: August Strindberg, reżyseria: Piotr Mikucki, rola: Magnus Gabriel de la Gardie,
• 1996: Wiśniowy sad – autor: Antoni Czechow, reżyseria: Andrzej Domalik, rola: Łopachin,
• 1996: Dróżnik – autor: Charles Dickens, reżyseria: Jeremy Flynn, rola: Dróżnik,
• 1997: Sonata petersburska – autor: Fiodor Dostojewski, reżyseria: Andrzej Domalik, rola: Rogożyn,
• 1997: Tu się urodziłem – autor: Włodzimierz Odojewski, reżyseria: Jan Maciejowski, rola: Paweł,
• 1997: Biała – autor: Adolf Rudnicki, reżyseria: Andrzej Maj, rola: Jan,
• 2000: Dragon – autor: Władysław Terlecki, reżyseria: Stanisław Różewicz, rola: Sędzia,
• 2000: Pracownia krawiecka – autor: Jean-Claude Grumberg, reżyseria: Wojciech Pszoniak, rola: Prasowacz,
• 2002: Noc czerwcowa – autor: Jarosław Iwaszkiewicz, reżyseria: Andrzej Wajda, rola: Piotr,
• 2002: Portugalia – autor: Zoltán Egressy, reżyseria: Zbigniew Brzoza, rola: Pincet,
• 2005: Na wsi – autor: Martin Crimp, reżyseria: Piotr Mikucki, rola: Richard,
• 2006: Juliusz Cezar – autor: William Szekspir, reżyseria: Jan Englert, rola: Marek Brutus,
• 2007: Umarli ze Spoon River – autor: Edgar Lee Masters, reżyseria: Jolanta Ptaszyńska, rola: John Cabanis,
• 2007: Narty Ojca Świętego – autor: Jerzy Pilch, reżyseria: Piotr Cieplak, rola: Jan Nepomucen Wojewoda,
• 2009: Głosy wewnętrzne – autor: Krzysztof Zanussi, reżyseria: Krzysztof Zanussi, rola: Ojciec,
• 2009: Kwatera bożych pomyleńców – autor: Władysław Zambrzycki, reżyseria: Jerzy Zalewski, rola: Afrykaner,
• 2012: Saksofon – reżyseria: Izabella Cywińska, rola: Pan w Kapeluszu,
• 2015: Wizyta – reżyseria: Agnieszka Maskovic, rola: Kuźniar.

Rola Radziwiłowicza w powyższych spektaklach niewątpliwie przyczyniła się do rozwoju polskiego teatru telewizyjnego. Jego kreacje pozostaną niezatarte w pamięci miłośników sztuki.

Teatr

W okresie swojej długiej kariery, Jerzy Radziwiłowicz wziął udział w wielu znakomitych produkcjach teatralnych, zyskując uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Poniżej znajduje się szczegółowa lista jego ról w spektaklach teatralnych:

• 1972: Walenty i Walentyna – autor Michał Roszczin, reżyseria Konstanty Ciciszwili, rola: Karandaszow,
• 1973: Panna bez posagu – autor Aleksandr Ostrowski, reżyseria Irena Wollen, rola: Iwan,
• 1974: Bunt na U.S.S. Caine – autor Herman Wouk, reżyseria Irena Wollen, rola: Podporucznik Keith,
• 1974: Homer i Orchidea – autor Tadeusz Gajcy, reżyseria Mieczysław Górkiewicz, rola: Homer,
• 1975: Czajka – autor Antoni Czechow, reżyseria Irena Wollen, rola: Trieplew,
• 1976: Smuga cienia – na podstawie Josepha Conrada, reżyseria Irena Wollen, rola: Kapitan,
• 1977: Pelleas i Melisanda – autor Maurice Maeterlinck, reżyseria Laco Adamík, rola: Pelleas,
• 1978: Lorenzaccio – autor Alfred de Musset, reżyseria Laco Adamík oraz Agnieszka Holland, rola: Aleksander Medici,
• 1979: Przeprowadzka – autor Karol Hubert Rostworowski, reżyseria Tadeusz Lis, rola: Franek,
• 1979: U mety – autor: Karol Hubert Rostworowski, reżyseria Tadeusz Lis, rola: Franek,
• 1980: Z pokorą nasze pochylamy głowy – autor Adam Asnyk, reżyseria Stanisław Zajączkowski,
• 1980: Żegnaj, Judaszu – autor Ireneusz Iredyński, reżyseria Jolanta Słobodzian, rola: Jan,
• 1981: Borys Godunow – autor Aleksandr Puszkin, reżyseria Laco Adamík, rola: Dymitr Samozwaniec,
• 1981: Mówię do ciebie po latach… – autor Czesław Miłosz, reżyseria Stanisław Zajączkowski,
• 1982: Nie-Boska komedia – autor Zygmunt Krasiński, reżyseria Zygmunt Hübner, rola: Leonard,
• 1983: Dziady – autor Adam Mickiewicz, reżyseria Konrad Swinarski, rola: Tomasz Zan,
• 1984: Monte Cassino – autor Melchior Wańkowicz, reżyseria Jan Maciejowski,
• 1985: Nad wodą wielką i czystą… – autor Adam Mickiewicz, reżyseria Andrzej Maj,
• 1986: Ferdydurke – autor Witold Gombrowicz, reżyseria Maciej Wojtyszko, rola: Miętus,
• 1987: Zbrodnia i kara – autor Fiodor Dostojewski, reżyseria Andrzej Wajda, rola: Rodion Raskolnikow,
• 1987: Mistrz sądu ostatecznego – autor Leo Perutz, reżyseria Krzysztof Nazar,
• 1987: Prometeusz – autor Jerzy Andrzejewski, reżyseria Krzysztof Babicki, rola: Prometeusz,
• 1989: Litość Boga – autor Jean Cau, reżyseria Maciej Englert, rola: Match,
• 1990: Koncert Św. Owidiusza – autor Vallejo Antonio Buero, reżyseria Piotr Mikucki, rola: Ludwik Maria Vallindin,
• 1990: Cztery wezwania z przyczyny św. Jerzego – autor Jaan Kross, reżyseria Piotr Mikucki, rola: Michał,
• 1990: Traugutt – autor Franciszek Ziejka, reżyseria Stanisław Zajączkowski, rola: Romuald Traugutt,
• 1991: Przerwa w podróży – autor Maria Nurowska, reżyseria Andrzej Maj, rola: Hans Benek,
• 1992: Katastrofa, Co gdzie – autor Samuel Beckett, reżyseria Antoni Libera, rola: Reżyser,
• 1992: Gdy rozum śpi – autor Antonio Buero Vallejo, reżyseria Piotr Mikucki, rola: Arietta Don Eugenio,
• 1992: Ślub – autor Witold Gombrowicz, reżyseria Jerzy Jarocki, rola: Henryk, syn i Książę,
• 1994: Dzieci słońca – autor Maksym Gorki, reżyseria Andrzej Domalik, rola: Borys,
• 1994: Wyszedł z domu – autor Tadeusz Różewicz, reżyseria Stanisław Różewicz, rola: Henryk,
• 1994: Rosmersholm – autor Henrik Ibsen, reżyseria Jan Maciejowski, rola: Jan Rosmer,
• 1994: Spadkobiercy – autor Mikołaj Gogol, Thornton Wilder, reżyseria Ireneusz Engler, rola: Adwokat Cahusac,
• 1994: Ostatni dzień Anny Kareniny – autor Lew Tołstoj, reżyseria Márta Mészáros, rola: Wroński,
• 1994: Rodzeństwo – autor Thomas Bernhard, reżyseria Jacek Gąsiorowski, rola: Ludwik,
• 1994: Gość oczekiwany – autor Zofia Kossak-Szczucka, reżyseria Artur Hofman, rola: Głos Jezusa,
• 1995: Sen srebrny Salomei – autor Juliusz Słowacki, reżyseria Krzysztof Nazar, rola: Sawa,
• 1996: Krystyna – autor August Strindberg, reżyseria Piotr Mikucki, rola: Magnus Gabriel de la Gardie,
• 1996: Wiśniowy sad – autor Antoni Czechow, reżyseria Andrzej Domalik, rola: Łopachin,
• 1996: Dróżnik – autor Charles Dickens, reżyseria Jeremy Flynn, rola: Dróżnik,
• 1997: Sonata petersburska – autor Fiodor Dostojewski, reżyseria Andrzej Domalik, rola: Rogożyn,
• 1997: Tu się urodziłem – autor Włodzimierz Odojewski, reżyseria Jan Maciejowski, rola: Paweł,
• 1997: Biała – autor Adolf Rudnicki, reżyseria Andrzej Maj, rola: Jan,
• 2000: Dragon – autor Władysław Terlecki, reżyseria Stanisław Różewicz, rola: Sędzia,
• 2000: Pracownia krawiecka – autor Jean-Claude Grumberg, reżyseria Wojciech Pszoniak, rola: Prasowacz,
• 2002: Noc czerwcowa – autor Jarosław Iwaszkiewicz, reżyseria Andrzej Wajda, rola: Piotr,
• 2002: Portugalia – autor Zoltán Egressy, reżyseria Zbigniew Brzoza, rola: Pincet,
• 2005: Na wsi – autor Martin Crimp, reżyseria Piotr Mikucki, rola: Richard,
• 2006: Juliusz Cezar – autor William Szekspir, reżyseria Jan Englert, rola: Marek Brutus,
• 2007: Umarli ze Spoon River – autor Edgar Lee Masters, reżyseria Jolanta Ptaszyńska, rola: John Cabanis,
• 2007: Narty Ojca Świętego – autor Jerzy Pilch, reżyseria Piotr Cieplak, rola: Jan Nepomucen Wojewoda,
• 2009: Głosy wewnętrzne – autor Krzysztof Zanussi, reżyseria Krzysztof Zanussi, rola: Ojciec,
• 2009: Kwatera bożych pomyleńców – autor Władysław Zambrzycki, reżyseria Jerzy Zalewski, rola: Afrykaner,
• 2012: Saksofon, reżyseria Izabella Cywińska, rola: Pan w Kapeluszu,
• 2015: Wizyta, reżyseria Agnieszka Maskovic, rola: Kuźniar.

Dubbing

Jerzy Radziwiłowicz, znany z licznych ról filmowych, również zyskał uznanie jako utalentowany lektor w dubbingu. Oto jego kluczowe występy w tej dziedzinie:

• 1978–1980: Wyprawa Profesora Gąbki,
• 1995: Kamień na kamieniu – Szymon Pietruszka w młodości,
• 1999: Bill Diamond – Bill Diamond,
• 2005: Jan Paweł II – Stefan Wyszyński,
• 2013: Hobbit: Pustkowie Smauga – Saruman,
• 2014: Hobbit: Bitwa Pięciu Armii – Saruman,
• 2019: Gwiezdne wojny: Skywalker. Odrodzenie – Luke Skywalker,
• 2021: Czarna Wdowa – Thaddeus „Thunderbolt” Ross.

Odznaczenia i nagrody

Jerzy Radziwiłowicz, wybitny aktor, został odznaczony licznymi nagrodami oraz wyróżnieniami, które świadczą o jego dużym dorobku artystycznym.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany w 2015 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – otrzymany w 2005 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi – przyznany w 1989 roku,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – uzyskany w 2013 roku,
• Kawaler Orderu Sztuki i Literatury – odznaczenie z 1993 roku, wręczone we Francji,
• Nagroda im. Leona Schillera – za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie, przyznana w 1977 roku,
• Nagroda główna na XXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (KST) w Kaliszu – za rolę Raskolnikowa w spektaklu Zbrodnia i kara według Fiodora Dostojewskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, otrzymana w 1985 roku,
• Nagroda na XXVI KST w Kaliszu – za rolę Doktora w spektaklu Woyzeck Georga Büchnera, przyznana w 1986 roku,
• Nagroda główna na XXVII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych (FPSW) we Wrocławiu – za rolę Bartodzieja w PortrecieSławomira Mrożka, zdobyta w 1988 roku,
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – przyznana w 1989 roku,
• Nagroda Miasta Krakowa – zdobyta w 1990 roku,
• Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – za rolę Henryka w spektaklu Ślub Witolda Gombrowicza, otrzymana w 1991 roku,
• Nagroda na XIX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (OKT) w Opolu – za rolę Regimentarza w spektaklu Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego, przyznana w 1994 roku,
• Nagroda im. Stanisława Ignacego Witkiewicza – zdobyta w 2000 roku,
• Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – dla najlepszego aktora, za rolę Kalibana w spektaklu Morze i zwierciadło Wystana Hugh Audena w Teatrze Narodowym w Warszawie, przyznana w 2003 roku,
• Wiktor – nagroda w kategorii „najpopularniejszy aktor telewizji” w 2005 roku,
• Nagroda ministra kultury i dziedzictwa narodowego – przyznana w 2006 roku,
• Nagroda na VI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji w Sopocie – za rolę Marka Brutusa w Juliuszu Cezarze Williama Szekspira, przyznana w 2006 roku,
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny” – zdobyta w 2007 roku,
• Nagroda specjalna miesięcznika „Teatr” – za „nadzwyczajną twórczą wszechstronność zarówno w działalności aktorskiej, jak i translatorskiej”, przyznana w 2009 roku,
• Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego – za „kreacje aktorskie na deskach Teatru Narodowego”, przyznana w 2024 roku.

---

Oceń: Jerzy Radziwiłowicz

---