Jan Aleksander Englert, urodzony 11 maja 1943 roku w Warszawie, to postać, która od lat zajmuje wyjątkowe miejsce w polskim teatrze i kinie. Jest uznawanym aktorem teatralnym i filmowym, a także reżyserem oraz profesorem sztuk teatralnych. W swojej karierze artystycznej zrealizował wiele znaczących ról, które uczyniły go jednym z najbardziej rozpoznawalnych twórców w Polsce.
Od roku 2003 pełni funkcję dyrektora artystycznego Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie jego wizja artystyczna przyczyniła się do rozwoju kultury teatralnej w kraju. Jan Englert ma na swoim koncie ponad 150 ról na deskach teatru, przeszło 100 ról filmowych oraz ponad 200 występów telewizyjnych, co podkreśla jego wszechstronność i talent.
Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami, takimi jak Jerzy Kreczmar, Kazimierz Dejmek, Andrzej Łapicki, Maciej Prus, Jerzy Jarocki oraz Jerzy Grzegorzewski. Jego dorobek reżyserski obejmuje ponad 30 spektakli teatralnych oraz 35 produkcji Teatru Telewizji, które zyskały uznanie wśród widzów oraz krytyków.
Życiorys
Rodzina i edukacja
Jan Englert przyszedł na świat w Warszawie, jednak wskutek wydarzeń II wojny światowej, jego rodzina podjęła decyzję o częstych przeprowadzkach. W dzieciństwie mieszkał w takich miastach jak Częstochowa, Sosnowiec, Polanica oraz Kłodzko, aby ostatecznie w 1950 roku wrócić na stałe do stolicy. Jest on starszym bratem Macieja Englerta, znanego reżysera teatralnego i aktora, a także stryjem filmowca Michała Englerta.
Po ukończeniu edukacji w 37. LO im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie, Jan podjął studia na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W tym samym roku studiował razem z takimi osobami jak Marian Opania, Damian Damięcki, Andrzej Zaorski, Irena Karel, Barbara Sołtysik oraz Jolanta Wołłejko.
Kariera teatralna
Po ukończeniu studiów w 1964 roku, Englert dołączył do zespołu Teatru Polskiego w Warszawie, gdzie zadebiutował grając w Balladzie polskiej Drozdowskiego, początkowo jako zastępstwo. Już za dwa miesiące miał premierowe wystąpienie w roli starca w Psie ogrodnika Lopego de Vegi. Kiedy w 1966 roku dyrektorem teatru został Jerzy Kreczmar, Jan zaczął otrzymywać obsady w coraz ważniejszych rolach, w tym Heliogabala w Irydionie Krasińskiego (1966) oraz Drinkwatera w Nawróceniu kapitana Brassbounda Shawa (1967).
W 1969 roku Englert przeniósł się do Teatru Współczesnego, gdzie zadebiutował w spektaklu Konflikt Saundersa, stając na scenie w przedstawieniu składającym się ze sztuk Metro oraz Sąsiedzi. Jego kolejne znaczące role to m.in. Ryszard w Pokoju na godziny Landovskýego (1971), Leon w Matce Witkacego (1970), Bank w Macbetcie Shakespeare’a (1972), Jermołaj Łopachin w Wiśniowym sadzie Czechowa (1976) oraz Michaj Gruję w Największej świętości Drucego (1977), za co otrzymał nagrodę podczas Kaliskich Spotkań Teatralnych.
W 1981 roku Englert powrócił do Teatru Polskiego, który został kierowany przez Kazimierza Dejmka, gdzie zaprezentował swojego talentu w Ołtarzu wzniesionym sobie Iredyńskiego (1981), Konradzie w Wyzwoleniu Wyspiańskiego (1982), a także w Vatzlavie Mrożka (1982). Jego bogaty dorobek obejmuje również tytułowe role w Ryszardzie III Shakespeare’a (1993) oraz wiele innych, które przyniosły mu szereg nagród.
Kariera filmowa i serialowa
Jan Englert zadebiutował na ekranie już w wieku 13 lat, grając łącznika Zefira w filmie Andrzeja Wajdy, Kanał (1956). Jego kariera filmowa rozwijała się z każdym kolejnym projektem, a wśród ról, które zyskały uznanie krytyków, wymienić należy Erwina Malinioka w filmach Sól ziemi czarnej (1969) oraz Perła w koronie (1971) Kazimierza Kutza. W filmie Trzeba zabić tę miłość z 1972 roku, zagrał szefa Andrzeja, a w Jerzego Antczaka Noce i dnie (1975) odegrał postać Marcina Śniadowskiego.
Z czasem jego talent przyciągnął uwagę także w serialach telewizyjnych, pojawił się w takich tytułach jak Kolumbowie (1971), Polskie drogi (1976), Lalka (1977), Dom (1980) i Matki, żony i kochanki (1998). W 1971 roku został nagrodzony Złotą Maską przez redakcję „Expressu Wieczornego” za swoje osiągnięcia aktorskie.
Pozostałe przedsięwzięcia
W późnych latach 70. Jan Englert aktywnie uczestniczył w pracy Związku Zawodowego Aktorów Polskich, a także był przewodniczącym warszawskiego oddziału SPATiF oraz wiceprezesem ZASP. Jako wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, pełnił funkcje dziekana Wydziału Aktorskiego (1981–1987) oraz rektora (1987–1993, 1996–2002). W 1989 roku otrzymał tytuł profesora tej uczelni, a pod jego przewodnictwem odbudowano Teatr Collegium Nobilium oraz ustanowiono Międzynarodowy Festiwal Szkół Teatralnych.
Otrzymał wiele odznaczeń za swoją działalność artystyczną, w tym Złoty Krzyż Zasługi (1977), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988) oraz Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2005). Jan Englert jest także laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki oraz wielu innych wyróżnień, w tym tytuł mistrza mowy polskiej w 4. Konkursie „Mistrz Mowy Polskiej” w 2004 roku.
Życie prywatne
Jan Englert, znany polski aktor, jest dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Barbarą Sołtysik ma syna Tomasza, który przyszedł na świat w 1970 roku, oraz córki-bliźniaczki: Katarzynę i Małgorzatę, urodzone w 1973 roku.
W 1995 roku aktor ożenił się z Beatą Ścibakówną. Z tego związku mają córkę, Helenę, która przyszła na świat w 2000 roku.
Filmografia
Jan Englert to postać o niezwykłej karierze filmowej oraz telewizyjnej, która z pewnością zasługuje na szczegółowe omówienie. Poniżej przedstawiamy przegląd jego dorobku artystycznego.
Filmy | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1956 | Kanał | „Zefir” | debiut filmowy |
1962 | Miłość dwudziestolatków | kolega Basi | niewymieniony w napisach |
1966 | Noc generałów | polski partyzant w brązowej kurtce zeskakujący z balkonu | nie występuje w napisach |
1966 | Marysia i Napoleon | kolega Marysi | niewymieniony w napisach |
1966 | Kontrybucja | Pawełek, brat Anny | _ |
1966 | Bokser | bokser Kozłowski, członek polskiej drużyny | _ |
1968 | Hasło Korn | kamerzysta, pracownik kontrwywiadu | niewymieniony w napisach |
1969 | Sól ziemi czarnej | Erwin Maliniok | _ |
1969 | Wyzwolenie | czołgista Jan Wolny | _ |
1970 | Wawelski conventus dowódców | Franciszek Zubrzycki „Mały Franek” | film dokumentalny |
1971 | Perła w koronie | Erwin Maliniok | _ |
1971 | Kłopotliwy gość | członek komisji z elektrowni | _ |
1972 | Trzeba zabić tę miłość | szef Andrzeja, właściciel warsztatu samochodowego | _ |
1972 | Poślizg | Marek | _ |
1972 | Ocalenie | Andrzej Jezierski, współpracownik Adama | _ |
1973 | Pamiętnik Tadeusza Makowskiego | Tadeusz Makowski | film dokumentalny |
1973 | Nagrody i odznaczenia | chorąży Garstka | _ |
1975 | Dusze stracone | Ricardo Heredia | _ |
1975 | Noce i dnie | Marcin Śniadowski, mąż Agnieszki Niechcicówny | _ |
1975 | Doktor Judym | Tomasz Judym | _ |
1975 | Czerwone i białe | Edward Ocieski | _ |
1977 | Sprawa Gorgonowej | aspirant Respond | _ |
1977 | Akcja pod Arsenałem | Stanisław Broniewski „Stefan Orsza” | _ |
1978 | Roman i Magda | Grzegorz Klimecki | _ |
1979 | Ojciec królowej | kawaler de Charentes | _ |
1980 | Ukryty w słońcu | Janek | _ |
1980 | Mniejsze niebo | Marek Weber, dziennikarz telewizyjny | _ |
1981 | Okno | psychiatra, kolega Krzysztofa | _ |
1982 | Bluszcz | Andrzej, kochanek Kingi | _ |
1983 | Stan wewnętrzny | Jerzy, konstruktor łodzi, były mąż Ewy | _ |
1983 | Soból i panna | Stanisław Pucewicz | _ |
1983 | Marynia | Hipolit Apolinary Maszko | _ |
1984 | W starym dworku, czyli niepodległość trójkątów | Ryszard Korbowski | _ |
1984 | Baryton | Froelich, kuzyn Sophie | _ |
1985 | Rajska jabłoń | Jan Cichocki, prowizor w aptece męża Amelki, jej kochanek | _ |
1986 | Weryfikacja | Janusz Malicki, kierownik działu w redakcji „Tygodnika” | _ |
1986 | Magnat | Conrad, syn Hansa Heinricha | _ |
1987 | W klatce | dyrektor firmy polonijnej, sąsiad Władysława | _ |
1988 | Piłkarski poker | prezes „Czarnych” | _ |
1988 | Dziewczynka z hotelu Excelsior | playboy | _ |
1990 | Superwizja | Joachim | _ |
1992 | Wielka wsypa | Jarek Bronko vel Branicki | _ |
1992 | Białe małżeństwo | Wincenty, ojciec dziewcząt | _ |
1993 | Komedia małżeńska | Wiktor Kozłowski, mąż Marii | _ |
1994 | Śmierć w płytkiej wodzie | Dobos | _ |
1994 | Szczur | Jarek Bronko vel Branicki | także scenariusz i dialogi |
1995 | Pestka | Sewer, wspólnik Borysa | _ |
1996 | Wirus | komisarz Kujawa, ojciec Józka | _ |
1997 | Kiler | senator Ferdynand Lipski | _ |
1997 | Ciemna strona Wenus | Max Rosner | _ |
1998 | Złoto dezerterów | major „Jeremi” | _ |
1999 | Kiler-ów 2-óch | senator Ferdynand Lipski | _ |
2000 | Świąteczna przygoda | anioł Śmierć | _ |
2001 | Pieniądze to nie wszystko | prowadzący galę small-biznesu | _ |
2002 | Superprodukcja | występuje w roli samego siebie | _ |
2006 | S@motność w sieci | klient Marka | _ |
2006 | Bezmiar sprawiedliwości | mecenas Paweł Boś, adwokat Kutra | _ |
2007 | Katyń | generał | _ |
2008 | Skorumpowani | Witold Burzyński | _ |
2008 | Lejdis | Jan Korbowicz, ojciec „Korby” | _ |
2009 | Tatarak | doktor, mąż Marty | _ |
2009 | Popiełuszko. Wolność jest w nas | profesor | _ |
2013 | Tajemnica Westerplatte | podpułkownik Wincenty Sobociński | _ |
2013 | Ambassada | Oskar Reiter, stryj Przemka | _ |
2014 | Bogowie | profesor Wacław Sitkowski, szef Religi | _ |
2015 | Obce niebo | adwokat | _ |
2015 | Droga do Rzymu | lekarz | _ |
2018 | Miłość jest wszystkim | aktor August Szwarc, ojciec Krysi | _ |
2019 | II koncert na wiolonczelę i orkiestrę | sędzia | film krótkometrażowy |
2021 | To musi być miłość | Tadeusz | _ |
2021 | Dziewczyny z Dubaju | ojciec Bartka | _ |
Produkcje telewizyjne | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1964 | Kandyd | żołnierz | spektakl telewizyjny |
1965 | Zapiski majora Pycia | chorąży | spektakl telewizyjny |
1965 | Stanisław i Bogumił | brat Paweł | spektakl telewizyjny |
1965 | Podziemny front | Marcin, żołnierz AL | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2, 5 |
1966 | Śluby panieńskie | Albin | spektakl telewizyjny |
1966 | Stawka większa niż życie | podporucznik WP | spektakl telewizyjny, odcinek: 10 |
1966 | Duet | kelner | spektakl telewizyjny |
1967 | Wdowa po pułkowniku | chłopak | spektakl telewizyjny |
1967 | Pieniacz | Leander | spektakl telewizyjny |
1967 | Pajęczyna | oficer | spektakl telewizyjny |
1967 | Ojciec | Nojd | spektakl telewizyjny |
1967 | Nie igra się z miłością | wieśniak | spektakl telewizyjny |
1967 | Dekret | aplikant | spektakl telewizyjny |
1967 | Cyrograf dojrzałości | Wiktor Lewicki | film telewizyjny |
1968 | Stawka większa niż życie | Tadek | serial telewizyjny, odcinek: 9 |
1968 | Notes | Stefan Bielak | spektakl telewizyjny |
1968 | Eurydyka | Mateusz | spektakl telewizyjny |
1969 | Niewidzialna kochanka | Don Luis | spektakl telewizyjny |
1969 | Makbet | Malcolm, syn Duncana | spektakl telewizyjny |
1969 | Kryptonim Maks | Janik | spektakl telewizyjny |
1969 | Epilog norymberski | doktor G. Gilbert, psychiatra sądowy rozmawiający z oskarżonymi | spektakl telewizyjny |
1969 | Całe życie Sabiny | Jan | spektakl telewizyjny |
1970 | Złota kareta | Timosza | spektakl telewizyjny |
1970 | Umarłem, aby żyć | dr Leśniak | spektakl telewizyjny |
1970 | Pan generał | Dawid Edward Mendigales | spektakl telewizyjny |
1970 | Moralność pani Dulskiej | Zbyszko Dulski | spektakl telewizyjny |
1970 | Mała ankieta | redaktor Bilewicz | spektakl telewizyjny |
1970 | Kolumbowie | Zygmunt | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2, 3, 4, 5 |
1970 | Epilog norymberski | doktor G. Gilbert, psychiatra sądowy rozmawiający z oskarżonymi | film telewizyjny |
1971 | Przyjdzie taki pod sam dom i … | Tom Rhodes | spektakl telewizyjny |
1971 | Kwiaty dla matki | Marcin | spektakl telewizyjny |
1971 | Fantazy | Jan | spektakl telewizyjny |
1971 | Demon | Demon | spektakl telewizyjny |
1972 | Pod własnym dachem | Tom Midway | spektakl telewizyjny |
1972 | Lucy Crown | Tony | spektakl telewizyjny |
1972 | Kordian i cham | Kazimierz Deczyński | spektakl telewizyjny |
1972 | Dama pikowa | Hermann Naumow | film telewizyjny z cyklu „Klasyka światowa” |
1972 | Diabelski zawód | Dawid | spektakl telewizyjny |
1973 | Beatryks Cenci | Giano Giani | spektakl telewizyjny |
1973 | Akwarium 2 | reporter radiowy | spektakl telewizyjny |
1973 | Akcja V | porucznik Stanisław Jończyk | spektakl telewizyjny, odcinki: 1, 2, 3, 4, 5, 6 |
1974 | S.O.S. | porucznik J. Jasło | serial telewizyjny, odcinki: 1, 5, 6, 7 |
1974 | Hamlet | Hamlet | spektakl telewizyjny |
1974 | Dwoje bliskich obcych ludzi | Maciek Bobrowski, mąż Barbary | film telewizyjny |
1974 | Don Juan czyli kamienny gość | Don Juan | spektakl telewizyjny |
1975 | Wieczór trzech króli | Orsino | spektakl telewizyjny |
1975 | Ucieczka z Betlejemu | Wielgut | spektakl telewizyjny |
1975 | Nora | Torwald Helmer | spektakl telewizyjny |
1976 | Sidła | Julek | spektakl telewizyjny |
1976 | Próba generalna | Jack | spektakl telewizyjny |
1976-1977 | Polskie drogi | Jerzy, członek AK, kochanek Miszczykowej | serial telewizyjny, odcinek: 4, 7, 8 |
1976 | Mistrz zawsze traci | kominiarz | film telewizyjny z cyklu „Parada oszustów” |
1976 | Mieszczanie | Nił | spektakl telewizyjny |
1976 | Kto daje | Artur | spektakl telewizyjny |
1976 | Hotel pod poległym alpinistą | Simon Simonet | spektakl telewizyjny |
1977 | Noce i dnie | Marcin Śniadowski, mąż Agnieszki Niechcicówny | serial telewizyjny, odcinki: 8, 9, 10 |
1977 | Lalka | Mraczewski, subiekt w sklepie Wokulskiego | serial telewizyjny, odcinki: 1, 3, 4, 9 |
1978 | Życie na gorąco | Charles Clermont, pracownik Komisji Narkotyków ONZ | serial telewizyjny, odcinek: 7 |
1978 | Rodzina Połanieckich | Hipolit Apolinary Maszko | serial telewizyjny, odcinki: 1-7 |
1978 | Justyna | reżyser Tadeusz, partner Teresy | film telewizyjny |
1978 | Filomena Marturano | Ricardo | spektakl telewizyjny |
1979 | Największa świętość | Michaj Gruja | spektakl telewizyjny |
1979 | Klątwa | ksiądz | spektakl telewizyjny |
1979 | Fircyk w zalotach | Fircyk | spektakl telewizyjny |
1979 | Dzień przyjazdu, dzień odjazdu | Prokopienko | spektakl telewizyjny |
1980 | Wielki człowiek | Billy | spektakl telewizyjny |
1980-2000 | Dom | Rajmund Wrotek | serial telewizyjny, odcinki: 1-6, 8-25 |
1981 | Wesele | dziennikarz | spektakl telewizyjny |
1981 | W agonii | Ivan Kriżowec | spektakl telewizyjny |
1981 | Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy | hrabia Maciej Mielżyński, przyjaciel Marcinkowskiego | serial telewizyjny, odcinki: 3, 4, 5 ,6 |
1982 | Dzień jego powrotu | Ksawery Ilecki | spektakl telewizyjny |
1984 | Ziarno fotografii | Piotr | film telewizyjny |
1984 | Hania | doktor Staś | film telewizyjny |
1984 | 5 dni z życia emeryta | Stanisław Bzowski, ojciec Adama | film telewizyjny |
1985 | Śluby panieńskie czyli magnetyzm serca | Gustaw | spektakl telewizyjny |
1985 | Gorące ślady | Heinrich | serial telewizyjny |
1986 | Zmiennicy | aktor Wojciech Rawicz | serial telewizyjny, odcinki: 5, 12 |
1986 | Biała wizytówka | Conrad von Teuss, syn Hansa Heinricha | serial telewizyjny, odcinki: 3, 4, 5, 6 |
1987 | Rzeka kłamstwa | January Strzembosz | serial telewizyjny, odcinki: 5, 7 |
1988 | Tym razem żegnaj na zawsze | prokurator | spektakl telewizyjny |
1988 | Mistrz i Małgorzata | Kajfasz, arcykapłan Judei | serial telewizyjny, odcinek: 1 |
1989 | Vatzlav | Vatzlav | spektakl telewizyjny |
1989 | Szczególny dzień | Gabriele | spektakl telewizyjny |
1989 | Pokój na godziny | Ryszard | spektakl telewizyjny |
1989 | Modrzejewska | Feliks Benda, brat Modrzejewskiej | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2, 3, 4, 6, 7 |
1989 | Kontrakt | Moris | spektakl telewizyjny |
1990 | Portret | Bartodziej | spektakl telewizyjny |
1992 | Polowanie na karaluchy | On | spektakl telewizyjny |
1992 | Pelikan | zięć | spektakl telewizyjny |
1993 | Viva Espana | Steve | spektakl telewizyjny |
1993 | Sztuka przekładu | Wiktor Bielajew | spektakl telewizyjny |
1993 | Amadeusz | cesarz Józef II | spektakl telewizyjny |
1994 | Uciekła mi przepióreczka | Przełęcki | spektakl telewizyjny |
1994 | Trzy szkice miłosne | On | spektakl telewizyjny |
1994 | Testament Szekspira | doktor Hall | spektakl telewizyjny |
1994 | Rozdział drugi | Leo Schneider | spektakl telewizyjny |
1994 | Nieprzyjaciel | Filip | spektakl telewizyjny |
1994 | Na dnie | Waśka Piepieł | spektakl telewizyjny |
1994 | Kordian | car | spektakl telewizyjny |
1994 | Fotel na biegunach | Oswald | spektakl telewizyjny |
1994 | Dama kameliowa | Alexandre Dumas (syn) | film telewizyjny |
1994 | Aszantka | Edmund Łoński | spektakl telewizyjny |
1995 | Siostra | Hubert | spektakl telewizyjny |
1995–1998 | Matki, żony i kochanki | Jerzy Lipert, były chłopak Wiktorii | serial telewizyjny |
1995 | Madame Modjeska | James O’Neill | spektakl telewizyjny |
1996 | Życie Galileusza | Galileusz | spektakl telewizyjny |
1996 | Zabawa w morderstwo | Brian | spektakl telewizyjny |
1996 | Podróż | Jan | spektakl telewizyjny |
1996 | Pigmalion | profesor Higgins | spektakl telewizyjny |
1996 | Ekstradycja 2 | Kowalski | serial telewizyjny, odcinki: 1, 8, 9 |
1997 | Wilki w nocy | prokurator | spektakl telewizyjny |
1997 | Stan po zapaści | docent | spektakl telewizyjny |
1997 | Sława i chwała | Stanisław Huby, ojciec Huberta | serial telewizyjny, odcinki: 5, 6 |
1997 | Poczta | doktor | spektakl telewizyjny |
1997 | Heldenplatz. Plac bohaterów | Łukasz | spektakl telewizyjny |
1998 | Ukryty śmiech | Harry | spektakl telewizyjny |
1998 | Siedlisko | dziekan, przyjaciel Kalinowskiego | serial telewizyjny |
1998 | Ekstradycja 3 | Kowalski | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2 |
1998 | Cesarski szaleniec | car Aleksander | spektakl telewizyjny |
1999 | Randka z diabłem | prokurator Wesoły | spektakl telewizyjny |
1999 | Od czasu do czasu | Julian | spektakl telewizyjny |
1999 | Herbatka u Stalina | lord Astor | spektakl telewizyjny |
2000 | Ostatnie kwadry | syn | spektakl telewizyjny |
2000 | Golden Joe | ojciec | spektakl telewizyjny |
2001 | Zazdrość | Leszek Stawiski | spektakl telewizyjny |
2001 | Miasteczko | mecenas Adam Pietras | serial telewizyjny, odcinki: 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 50, 53, 55, 57, 58, 59, 60 |
2001 | Beatryks Cenci | kardynał Orsini | spektakl telewizyjny |
2002 | Święta wiedźma | Roland | spektakl telewizyjny |
2002 | Oszuści | Howard, mąż Grace | spektakl telewizyjny |
2002 | Lord Jim | J.C. | spektakl telewizyjny |
2003 | Siła komiczna | Chandler | spektakl telewizyjny |
2003 | Na dobre i na złe | Jerzy Różański | serial telewizyjny, odcinek: 141 |
2003 | Komedia na dworcu | Cherles | spektakl telewizyjny |
2003 | 19. południk | ambasador Niemiec | spektakl telewizyjny |
2004 | Duszyczka | R | spektakl telewizyjny |
2004 | Adwokat i róże | mecenas Wilcher | spektakl telewizyjny, także reżyseria |
2005 | Pieniądze i przyjaciele | Conrad | spektakl telewizyjny |
2005 | Juliusz Cezar | Juliusz Cezar | spektakl telewizyjny, także reżyseria |
2006 | Umarli ze Spoon River | John M. Church | spektakl telewizyjny |
2006 | S@motność w sieci | klient Marka | serial telewizyjny |
2006 | Oficerowie | Zenon Kaliński, właściciel stacji „TV Max”, ojciec Alicji Szymczyszyn | serial telewizyjny, odcinki: 1-13 |
2006 | Bezmiar sprawiedliwości | mecenas Paweł Boś, adwokat Kutra | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2, 3, 4 |
2007 | Pseudonim Anoda | Kazimierz Rodowicz, ojciec Jana | spektakl telewizyjny |
2007 | Błądzenie | Witold III, Sobowtór, Cesarz | spektakl telewizyjny |
2008 | Skorumpowani | Witold Burzyński | serial telewizyjny |
2008 | Hamlet Stanisława Wyspiańskiego | Król – Makbet | spektakl telewizyjny, także reżyseria |
2008 | Czas honoru | rotmistrz Czesław Konarski, ojciec Władka i Michała | serial telewizyjny, odcinki: 1-13 |
2009 | Sprawiedliwi | profesor Kaniewski, szef Stefana | serial telewizyjny, odcinki: 1, 2, 5, 6 |
2009−2013 | Popiełuszko. Wolność jest w nas | profesor | serial telewizyjny |
2010 | Komedia romantyczna | Mundial | spektakl telewizyjny |
2011 | Układ warszawski | Antoni Rylski „Łapa”, stryj Marka | serial telewizyjny |
2012 | Tango | Eugeniusz | spektakl telewizyjny |
2012−2013 | Przepis na życie | Michał Drzewiecki | serial telewizyjny, odcinki: 37-40, 42-46, 48-65 |
2012 | Next-Ex | Eustachy | spektakl telewizyjny |
2014 | Przygoda | Péter Kádár, profesor medycyny | spektakl telewizyjny, także reżyseria i scenariusz |
2015 | Rybka canero | profesor Stefan Vogel | spektakl telewizyjny |
2016 | Mąż i żona | hrabia Wacław | spektakl telewizyjny, także reżyseria i scenariusz |
2017 | Śluby panieńskie | Radost | spektakl telewizyjny, także reżyseria i opracowanie tekstu |
2018 | Paradiso | Kazimierz Orsza | spektakl telewizyjny |
2018 | Młody Piłsudski | car Aleksander II | serial telewizyjny, odcinek: 1 |
2018 | Lato | doktor | spektakl telewizyjny, także reżyseria i scenariusz |
2018 | Kwiaty polskie. Fragmenty | _ | spektakl telewizyjny, także reżyseria i scenariusz |
2018–2019 | Diagnoza | Oliwier Krynicki | serial telewizyjny |
2019 | W małym dworku | Diapanazy Nibek | spektakl telewizyjny, także reżyseria i scenariusz |
2019 | Inkarno | profesor | spektakl telewizyjny |
2019 | Hamlet | Duch Ojca Hamleta | spektakl telewizyjny |
2020 | Mały zgon | prokurator | serial telewizyjny, odcinki: 8, 9 |
2021 | Chyłka. Oskarżenie | prokurator Stanisław Bauman | serial telewizyjny, odcinki: 1, 3, 4, 5, 6 |
2024 | Dowód na istnienie drugiego | Witold Gombrowicz | spektakl telewizyjny |
Dubbing | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1971 | Unkas – ostatni Mohikanin | David Gamut | |
1976 | Dusze stracone | Ricardo Heredia | |
1976 | Kto się boi Virginii Woolf? | Nick | |
1996 | Sommersby | John Robert Sommersby | |
1998 | Miłość i wojna | Domenico Caracciolo | |
2011 | Killzone 3 | kapitan ISA Jason Narville |
Odznaczenia i nagrody
Odznaczenia
Jan Englert, znany polski artysta, został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które doceniają jego wkład w sztukę i kulturę. W 2001 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Wcześniej, w 1988 roku, z rąk władz państwowych uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim tego samego orderu. Dodatkowo, w 1977 roku przyznano mu Złoty Krzyż Zasługi, co tylko podkreśla jego znaczenie jako twórcy i działacza kulturalnego.
Wyróżniony także Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2005 roku, Jan Englert posiada również Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, która została mu nadana w 1977 roku. Jego dorobek artystyczny oraz zaangażowanie w działania na rzecz kultury zostały docenione przez rozmaite instytucje.
Nagrody
Jego kariera aktorska oraz reżyserska została uświetniona licznymi nagrodami. W 1989 roku zdobył Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za wybitne kreacje aktorskie. W kolejnych latach, a szczególnie w sezonie 1993/1994, otrzymał prestiżową Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza, przyznawaną przez redakcję miesięcznika „Teatr”.
W 1999 roku uhonorowano go Super Wiktorem, a w 2008 roku Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, która nagradza osiągnięcia zarówno aktorskie, jak i reżyserskie. Dodatkowo, w 2012 roku Jan Englert otrzymał Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida za reżyserię dramatu „Udręka życia” w Teatrze Narodowym w Warszawie.
Rok 2012 przyniósł mu również Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii Teatr. W 2014 roku zdobył Nagrodę Gustaw za szczególne zasługi dla środowiska teatralnego, a w 2018 roku został uhonorowany tytułem Ikony Polskiego Kina za całokształt twórczości artystycznej, przyznanym w Kołobrzegu podczas Suspense Film Festival. Ostatnią z nagród, którą otrzymał, jest Nagroda Złotego Hipolita z 2019 roku, co świadczy o jego nieustannym wpływie na polską kulturę filmową i teatralną.
Przypisy
- Jan Englert - Buntuję się już tylko prywatnie - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 23.04.2024 r.]
- Telewizja PolskaT.P. S.A Telewizja PolskaT.P., Złote Hipolity przyznane [online], poznan.tvp.pl [dostęp 17.03.2021 r.]
- marek, Rozdano nagrody 7. Suspense Film Festival. Jan Englert Ikoną Polskiego Kina, „Gminadygowo.pl – portal mieszkańców gminy Dygowo” [dostęp 10.07.2018 r.]
- Nagroda Gustawa dla Jana Englerta. e-teatr.pl, 18.12.2014 r. [dostęp 22.12.2014 r.]
- Wręczono złote medale „Gloria Artis”. e-teatr.pl, 10.09.2005 r. [dostęp 03.12.2012 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 07.11.2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 55).
- Tomasz Raczek: Karuzela z herosami. Michałów – Grabina: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2004, s. 66. ISBN 83-917891-8-7.
- Tomasz Raczek: Karuzela z herosami. Michałów – Grabina: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2004, s. 60. ISBN 83-917891-8-7.
- Englert i Drecka 2021, s. 291.
- Englert i Drecka 2021, s. 226–227, 245, 286–289, 300–301.
- Englert i Drecka 2021, s. 130, 172–181, 201, 205, 212–216, 224, 227.
- Englert i Drecka 2021, s. 166, 171.
- Englert i Drecka 2021, s. 171–172.
- Englert i Drecka 2021, s. 118–119, 128–131.
- Englert i Drecka 2021, s. 91–92.
- Englert i Drecka 2021, s. 86, 92, 239–241.
- Englert i Drecka 2021, s. 75, 105.
- Englert i Drecka 2021, s. 75.
- Englert i Drecka 2021, s. 54, 67–68, 70, 74.
- Englert i Drecka 2021, s. 45, 58.
- Englert i Drecka 2021, s. 79–80.
- Englert i Drecka 2021, s. 79, 83.
- Englert i Drecka 2021, s. 66, 77, 99, 101, 104–106, 139, 223.
- Englert i Drecka 2021, s. 114.
- Englert i Drecka 2021, s. 137.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Kazimierz Rudzki | Jerzy Kobza-Orłowski | Małgorzata Zofia Zawadzka | Zofia Kozarynowa | Mariusz Kuczyński | Patryk Vega | Marian Godlewski | Adam Ważyk | Aleksandra Radwańska | Eugeniusz Fulde | Justyna Ducka | Jakub Kamieński | Wanda Koczeska | Ignacy Gierdziejewski | Magdalena Kuta | Włodzimierz Wilkosz | Maciej Majchrzak | Jan Antoni Karczewski (malarz) | Bolesław Fotygo-Folański | Jerzy KorczOceń: Jan Englert