Jan Wołek

---

Życiorys

Jan Wołek jest artystą, który swoje studia rozpoczął w dziedzinie estetyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 70. aktywnie uczestniczył w kulturalnym ruchu studenckim, zyskując reputację jako jeden z najbardziej utalentowanych twórców „piosenki studenckiej”. Jego talent został wielokrotnie nagradzany podczas festiwali o zasięgu ogólnopolskim. Wspaniałe teksty Wołka można było usłyszeć podczas występów w kabarecie ZAKR oraz Pod Egidą.

Jako malarz, Wołek miał możliwość uczestniczenia w rozlicznych plenerach i wystawach zbiorowych. Zrealizował także wiele wystaw indywidualnych w takich miastach jak: Warszawa (14), Poznań (2), Olsztyn (3), Kazimierz (3), Lublin (2), Bielsko-Biała (1), Konin (1), Kielce (1), Sopot (2), Stuttgart (1), Berlin (1), Irkuck (1), Tokio (1), Chicago (1), Toronto (6), Montreal (1), Lwów (2), Krzemieniec (1), Grodno (1), Ałmaty (1), Iława (2), Zielona Góra (1), Żary (1), Międzyzdroje (1) oraz Biszkek (1). Dodatkowo posiada autorską galerię w malowniczym Kazimierzu nad Wisłą.

Wołek zdobył popularność jako kompozytor i twórca tekstów poetyckich, współpracując z czołowymi artystami estrady, takimi jak Irena Santor, Łucja Prus, Irena Jarocka, Alicja Majewska, Maryla Rodowicz, Grażyna Łobaszewska, Edyta Geppert, Andrzej Poniedzielski, Hanna Banaszak, Jolanta Kaczmarek, Zbigniew Wodecki, Michał Bajor, Halina Frąckowiak, Anna Maria Jopek, Danuta Błażejczyk, Janusz Radek, Justyna Szafran, Lora Szafran, Katarzyna Groniec, Marian Opania, Mariusz Bogdanowicz, Marek Torzewski, Andrzej Zaucha, Ryszard Sygitowicz, Krzysztof Ścierański oraz Mirosław Czyżykiewicz.

Twórczość literacka Wołka obejmuje wiersze, felietony oraz opowiadania. Jest on autorem kilku książek, wśród których znajdują się: „Moment z jednej całości”, „Cygaro dla potrzeb filmu”, „Na wskutek niestrawności” oraz „Po”. Dodatkowo wydał album CD „Złota kolekcja – Zakład dla normalnych” (wyd. Pomaton EMI 2001) oraz dwie single: „Piosenka dla chłopców od Brugela” / „Pory roku przy mojej ulicy” (wyd. Tonpress S-183) oraz „Piosenka do przyjaciół” / „Dla jednego wariata co za mną lata” (wyd. Tonpress S-184). W 1978 roku ukazała się również kaseta Jan Wołek / Wolna Grupa Bukowina (wyd. Wifon).

Artysta zadebiutował w teledysku do utworu Maryli Rodowicz pt. „Franek” (1984), który pochodził z albumu „Gejsza nocy” (1986). W ciągu swojej kariery Wołek zdobył wiele wyróżnień i nagród, w tym Nagrodę Artystyczną II stopnia Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w dziedzinie estrady oraz animacji życia kulturalnego w 1987 roku. Ponadto, był laureatem Nagrody Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego „za wybitne zasługi w działalności w ruchu studenckim, oraz za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”. W 2001 roku podczas XXII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Bardiniego. Dodatkowo, został uhonorowany srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005) oraz medalem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Wołek był stypendystą MKiS oraz Japan Foundation. Cieszył się także tytułem Honorowego Kawalera Polskiego Bractwa Kawalerów Gutenberga. Przez wiele lat związany był z ZAIKS oraz Radą Programową TVP. Ważną częścią jego twórczości były teksty piosenek do przedstawień teatralnych, m.in.: „Czerwony Kapturek” Eugeniusza Szwarca (2002) w reżyserii Krzysztofa Babickiego, które miało miejsce w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, „Ławeczka” Aleksandra Gelmana (2003) w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza na Scenie na Piętrze w Poznaniu, „Halucynacje” Grzegorza Ciechowskiego (2008) w reżyserii Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Piosenki we Wrocławiu, „Świat wg Barda” (2010) oraz „Satanorium” (2012) w reżyserii Jerzego Satanowskiego w Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie, oraz „Anna Karenina” Lwa Tołstoja (2018) w reżyserii Janusza Kijowskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

---

Oceń: Jan Wołek

---