Ulica Białoskórnicza w Warszawie

Ulice i place

Ulica Białoskórnicza jest interesującym elementem warszawskiego krajobrazu, stanowiącym fragment malowniczego osiedla Mariensztat. Ulica ta łączy ul. Dobrą z rynkiem Mariensztackim, tworząc tym samym ważny szlak dla mieszkańców i turystów.

Nazwa ulicy wywodzi się od garbarzy, znanych jako białoskórnicy, którzy w przeszłości zajmowali się wyprawianiem delikatnych białych skór, co odzwierciedla historyczne znaczenie tej lokalizacji.

Historia

Historia ulicy Białoskórniczej w Warszawie sięga roku 1762, kiedy to została ona wytyczona w związku z utworzeniem jurydyki Mariensztat. Początkowo ulica ta prowadziła aż do Wisły, a jej oficjalna nazwa została nadana w roku 1770. Wkrótce po tym powstała pierwsza zabudowa, w tym imponująca kamienica Kwiecińskiego, zlokalizowana tuż nad Wisłą oraz niewielka kamieniczka u zbiegu z ul. Garbarską.

W roku 1844 budowa wiaduktu Pancera spowodowała znaczące skrócenie przebiegu ulicy Białoskórniczej. W pierwszej połowie XIX wieku mieściła się tutaj duża fabryka białoskórnicza, prowadzona przez Michała Grossego. Z tego samego roku, przy ulicy Białoskórniczej 3, August Piskorski otworzył pierwszy w Warszawie polski zakład białoskórniczy. Zakład ten przez pokolenia przekazywany był między członkami rodziny, najpierw synowi Wacławowi Piskorskiemu, a następnie wnukowi Leonardowi Piskorskiemu. Przez całe sto lat zakład ten specjalizował się w produkcji baranich i kozłowych skór głównie na rękawiczki, kapelusze, kurtki, bandaże, białe zamsze oraz futrówki.

W tym okresie ulokowano również siedzibę cechu, jednak pod koniec XIX wieku nastąpiła transformacja architektoniczna. Po roku 1880 rozpoczęto budowę nowych kamienic, a istniejące obiekty zdecydowanie rozbudowano, dodając wysokie oficyny.

Niestety, II wojna światowa przyniosła ogromne zniszczenia. W wyniku działań wojennych wszystkie domy przy Białoskórniczej zostały spalone, co miało miejsce podczas roku 1939 oraz w trakcie Powstania Warszawskiego. Po wojnie, relikty wcześniejszej zabudowy zostały zniszczone, aby zrobić miejsce dla nowej urbanistyki, w tym budowy Trasy W-Z i socrealistycznego osiedla Mariensztat, będącego pierwszym projektem mieszkaniowym w powojennej Warszawie.

Warto zauważyć, że obecny przebieg ulicy Białoskórniczej nie pokrywa się z przedwojennym stanem. Obecnie została ona zredukowana do roli chodnika pomiędzy nową zabudową na południowej stronie, a nasypem ulicy Nowy Zjazd, która stanowi połączenie Trasy W-Z z Wisłostradą na północy.

Przypisy

  1. RobertR. Marcinkowski, Ilustrowany atlas dawnej Warszawy, wyd. 4 popr., Warszawa: Oliwka, 2013, s. 41, ISBN 978-83-931203-1-4.
  2. Kwiryna Handke, Dzieje Warszawy nazwami pisane, Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 137, ISBN 978-83-62189-08-3.
  3. Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 29.11.2020 r.]

Oceń: Ulica Białoskórnicza w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:9