Ulica Barcicka w Warszawie

---

Historia

W roku 1930 dzielnica Bielany została formalnie włączona w obręb Warszawy, co stało się punktem zwrotnym dla rozwoju ulicy Barcickiej. Od tamtego czasu ulica ta uległa znacznemu rozwojowi, odzwierciedlając zmieniające się potrzeby mieszkańców oraz architekturę.

Kluczowym momentem była budowa pilotażowego osiedla, które nadało tej okolicy wyjątkowy charakter zarówno pod względem architektonicznym, jak i społecznym. Z inicjatywy spółdzielni „Związkowiec” stworzono projekt pojedynczych domów, za który odpowiedzialny był Romuald Miller. Warto podkreślić, że jego koncepcje obejmowały również pobliskie ulice, co przyczyniło się do harmonijnej integracji przestrzeni.

Realizacja tego projektu była zgodna z ideą zapewnienia mieszkańcom komfortu i przystępności, z naciskiem na hasło „wygodnie, tanio, solidnie”. W 1932 roku ukazała się wystawa pod nazwą „Tani Dom Własny”, która prezentowała propozycje młodych urbanistów, będących zwolennikami reform mieszkaniowych. Ich wizja obejmowała budowę domów o powierzchni około 50 mkw., które były otoczone ogródkami o wielkości do 500 mkw. Warto zauważyć, że wiele z tych domów przetrwało do dnia dzisiejszego, stanowiąc cenny element historycznego krajobrazu Warszawy.

---

Oceń: Ulica Barcicka w Warszawie

---