Włodzimierz Rutkowski

Po tym, jak jego ojciec, Józef Rutkowski, objął posadę profesora muzyki w Liceum Krzemienieckim, cała rodzina przeniosła się do Krzemieńca. W tym okresie, na zdolności plastyczne Włodzimierza wpływ miał jego nauczyciel plastyki, który dostrzegł jego Talent. Po powrocie do Warszawy, Włodzimierz uczęszczał do Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, gdzie miał przyjemność uczyć się pod okiem Czesława Wasilewskiego. Ten uznany artysta starał się wpoić swoim uczniom swoje artystyczne podejście.

Relacja między Rutkowskim a Wasilewskim zaowocowała przyjaźnią, która zaowocowała wspólnym zamiłowaniem do malowania nastrojowych pejzaży oraz wizerunków koni. Prace Włodzimierza Rutkowskiego zyskały uznanie podczas wielu wystaw organizowanych w warszawskich galeriach. Dzięki wsparciu ciotki, Emilii Wołowskiej, jego dzieła trafiły również do innych miast Polski.

Po trudnych czasach II wojny światowej, malarz przez pewien okres mieszkał we Włocławku, ale w 1960 roku powrócił do Warszawy, gdzie skupił się na malowaniu pejzaży miejskich oraz przedstawianiu wizerunków swojego ukochanego miasta. Jego prace z tego okresu były prezentowane na wystawach w Niemczech, Austrii oraz Stanach Zjednoczonych.

Włodzimierz Rutkowski spoczywa na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, w alei 44a, rząd 112, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej sztuki.