Ulica Chocimska to ważna arteria zlokalizowana w mieście Warszawa, w dzielnicy Mokotów. Obszar ten wyróżnia się nie tylko ciekawą architekturą, ale również bogatą historią, co czyni go interesującym miejscem do odkrywania dla mieszkańców i turystów.
Znajdując się w sercu Mokotowa, ulica Chocimska oferuje liczne atrakcje oraz bliskość do wielu punktów usługowych, co wpływa na komfort życia jej mieszkańców.
Historia
Ulica, która swoją historię rozpoczęła od placu Unii Lubelskiej, została utworzona około 1820 roku jako droga podwalna. Była ściśle powiązana z okopami Lubomirskiego, które znajdowały się w jej pobliżu. W okresie około 1875 roku, wał ziemny został zniwelowany, a cała ulica, znana wcześniej jako podwalna, została nowo wydzielona i nazwana Langerowską. Ta zmiana była związana z osobą jednego z lokalnych właścicieli ziemskich, związanych z kolonią Langerówka.
Większość działek po stronie nieparzystej ulicy przynależała do osiedla Murowanka. Ulica Langerowska nie prowadziła bezpośrednio do placu Unii Lubelskiej, ponieważ oddzielał ją od niego pawilon rogatki Mokotowskiej, zbudowany w 1816 roku.
W roku 1892 zbudowano dworzec przy tej ulicy, a fragmentem tej drogi biegły tory kolejki wilanowskiej. W tym czasie zaczęła powstawać zabudowa wzdłuż ulicy, do której należały zakłady przemysłowe, jak fabryka broni Zeiglera oraz odlewnia metali Gwiździńskiego, która działała przed rokiem 1914.
Około 1908 roku, w trakcie poszerzania granic Warszawy, ulica została wydłużona do ul. Humańskiej. Ten krok spowodował znaczące ożywienie w ruchu budowlanym na podmiejskim odcinku ulicy, gdzie działki były znacznie tańsze niż w centrum miasta.
Z początkiem 1911 roku wokół Langnerowskiej zbudowano kilka funkcjonalnych kamienic czynszowych, które osiągały wysokość do sześciu kondygnacji. Po roku 1916, ulica stała się częścią Warszawy, a w 1921 roku zmieniono jej nazwę na Chocimską.
W latach dwudziestych XX wieku, ruch budowlany znów znacznie wzrósł. W okolicach 1925 roku Chocimską wydłużono do ul. Willowej. W tym okresie powstało kilka budynków według projektów renomowanych architektów. Kamienica pod nr 25, która obecnie nie istnieje, została zaprojektowana przez Zygmunta Zyberka-Platera i Juliusza Żórawskiego, natomiast Fabrykę Kakao, Czekolady i Cukierków Jana Fruzińskiego stworzył Czesław Przybylski. Kamienicę Z. Nissona pod nr. 31 zrealizował Henryk Stifelman. W 1925 roku, pod nr. 4, zbudowano dom Stowarzyszenia Filistrów Welecja według projektu Karola Jankowskiego oraz Franciszka Lilpopa. Warto wspomnieć, że pod nr. 24 w 1922 roku wzniesiono budynek Czesława Przybylskiego, który pomieścił Państwowy Zakład Higieny.
W kamienicy pod nr 35 mieszkały znane postacie, takie jak Witold Rowicki, Witold Gombrowicz oraz Władysław Tatarkiewicz, co dokumentują zamieszczone na budynku tablice pamiątkowe.
W okresie II wojny światowej ulica znalazła się w tzw. dzielnicy niemieckiej, gdzie znaczna część mieszkańców to byli Niemcy. 26 kwietnia 1944 roku, oddział specjalny Kedywu Komendy Głównej AK „Pegaz” pod dowództwem Jerzego Zapadki ps. Mirski, przeprowadził udany zamach na pułkownika Schutzpolizei Erwina Gressera.
Pomimo działań wojennych, wiele budynków przetrwało, a jedynie zabudowa między ul. Olszewską a ul. Skolimowską została zniszczona. Od 1945 roku, w kamienicy przy ul. Chocimskiej 33, mieściło się Biuro Odbudowy Stolicy.
W powojennym okresie zniszczono kilka budynków, mimo że ich stan w wielu przypadkach był zadowalający. Również końcowy odcinek ulicy przeszedł przekształcenia, odkręcając go z powrotem od placu Unii Lubelskiej do ul. Klonowej. Po 1955 roku, zrealizowano nową ul. Goworka, a w efekcie tych działań, wiele zmian w wyglądzie budynków przy Chocimskiej miało miejsce, zarówno przez rozbiórki, jak i przez przebudowy.
Ważniejsze obiekty
W obrębie ulicy Chocimskiej w Warszawie można znaleźć szereg ważnych i interesujących obiektów. Oto dwa z nich, które zasługują na szczególną uwagę.
- Instytut Hematologii i Transfuzjologii,
- Biuro Rzecznika Praw Dziecka,
- Zarząd Główny Ligi Obrony Kraju,
- Główna Biblioteka Lekarska,
- Pomnik Tarasa Szewczenki.
Przypisy
- MichałM. Krasucki MichałM., Warszawskie dziedzictwo postindustrialne, Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 27, ISBN 978-83-931723-5-1 [dostęp 15.01.2024 r.]
- Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 123, ISBN 978-83-280-3725-0.
- Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 369. ISBN 83-86619-97X.
- a b c Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 105. ISBN 83-01-08836-2.
- Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939−1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 452. ISBN 83-06-00717-4.
- Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939−1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 453−454. ISBN 83-06-00717-4.
- Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 29.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica Piękna w Warszawie | Ulica Ciasna w Warszawie | Ulica Ciepła w Warszawie | Ulica Czynszowa w Warszawie | Ulica Czerniakowska w Warszawie | Ulica Człuchowska w Warszawie | Ulica Daleka w Warszawie | Ulica Daniłowiczowska w Warszawie | Ulica Długa w Warszawie | Ulica Elektoralna w Warszawie | Ulica Chmielna w Warszawie | Ulica Celna w Warszawie | Ulica Bugaj w Warszawie | Ulica Browarna w Warszawie | Ulica Chłodna w Warszawie | Ulica Bonifraterska w Warszawie | Ulica Obozowa w Warszawie | Ulica Bohaterów Warszawy w Warszawie | Ulica Bielańska w Warszawie | Ulica Białostocka w WarszawieOceń: Ulica Chocimska w Warszawie