Sławomir Bittner

---

Życiorys

Sławomir Bittner przyszedł na świat w Warszawie jako syn generała WP, Ludwika Bittnera, oraz Anieli Haliny Rychłowskiej. Preferował używanie jedynie swojego drugiego imienia. Był oficerem rezerwy w piechocie Wojska Polskiego.

W okresie swojej młodości uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, a publiczne nauczanie kontynuował w I klasie licealnej Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie od lata 1939 roku. W czasie swojej edukacji był aktywnym członkiem 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego, popularnie zwanej „Pomarańczarnią” ze względu na charakterystyczny kolor chust, który nosili.

Sławomir wziął udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku, a świadectwo dojrzałości uzyskał na tajnych kompletach w swoim liceum w 1942 roku. Już wtedy był aktywnym członkiem ZWZ, a od maja do sierpnia 1942 roku służył jako żołnierz w jednym z dywersyjnych patroli IV odcinka „Wachlarza”. W rozpoczętym 1943 roku pełnił rolę instruktora minerskiego w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów.

W marcu 1943 roku Sławomir był przybocznym komendanta grupy hufców, a od maja tego samego roku adiutantem ppor. Ryszarda Białousa, który dowodził Oddziałem Specjalnym „Jerzy”, przekształconym później w batalion „Zośka”. Po tragicznej śmierci Feliksa Pendelskiego „Felka” 6 czerwca 1943 roku, objął dowodzenie plutonu „Centrum”. Z chwilą utworzenia batalionu „Zośka” został zwierzchnikiem 1. kompanii „Felek”, przyjmując pseudonim „Maciek”. Sławomir wyróżniał się jako jeden z czołowych żołnierzy warszawskich Grup Szturmowych.

W ramach swoich obowiązków uczestniczył w wielu akcjach bojowych, takich jak:

• dowodzenie sekcją „Sten I” podczas akcji pod Arsenałem 26 marca 1943,
• wodzenie akcji likwidacyjnej przeciw SS-Oberscharführerowi Herbertowi Schultzowi 6 maja 1943,
• koordynacja grupy „Więźniarka” w akcji odbicia więźniów na stacji w Celestynowie 19 maja 1943,
• dowodzenie grupą w akcji Sól przeprowadzonej 27 maja 1943 na Targówku,
• ubezpieczanie mostu w akcji Czarnocin w dniach 5-6 czerwca 1943,
• pełnienie roli ochronnej w likwidacji agenta Gestapo w lipcu 1943, dowodzoną przez por. „Lenę”,
• koordynowanie grupy osłonowej w akcji Góral 12 sierpnia 1943,
• przewodzenie grupie „Atak” w akcji Sieczychy 20 sierpnia 1943,
• uczestnictwo w akcji Wilanów 26 września 1943, gdzie przejął dowodzenie grupy „Lotnicy” bez wcześniejszego ustalenia.

Po ukończeniu tzw. Szkoły za Lasem, w dniu 15 sierpnia 1943 roku, uzyskał tytuł podharcmistrza, używając pseudonimu instruktorski „Kajman Wojak”. Następnie, po zakończeniu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”, zdał egzamin na podchorążego. W listopadzie 1943 roku został odznaczony awansem na stopień podporucznika rezerwy piechoty.

Jednakże, tragiczny obrót wydarzeń nastąpił 18 lutego 1944 roku, kiedy to Sławomir został aresztowany po opuszczeniu lokalu konspiracyjnego przy al. Niepodległości 165. Po tym incydencie zniknął bez śladu, a istnieją podejrzenia, że kilka dni po aresztowaniu mógł zostać rozstrzelany w ruinach warszawskiego getta. Rozporządzeniem dowódcy batalionu „Zośka”, por. Ryszarda Białousa „Jerzego”, z 6 czerwca 1944 roku, nadał on dla 1. kompanii kryptonim „Maciek” na cześć Sławomira Bittnera.

Odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, jakie otrzymał Sławomir Bittner, można wymienić następujące odznaczenia:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2023),
• Krzyż Walecznych (nadany 3 maja 1943 za udział w akcji pod Arsenałem),
• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy.

---

Oceń: Sławomir Bittner

---