Zygmunt Braude

Wojsko i służby mundurowe

Zygmunt Braude, urodzony 17 sierpnia 1903 roku w Warszawie, był ważną postacią w historii aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej. Zmarł 3 grudnia 1976 roku. Jako pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO) odgrywał istotną rolę w systemie władzy, który funkcjonował w Polsce w okresie powojennym.

Jego działalność, związana z organami bezpieczeństwa, stanowi przykład złożonej natury historii tego okresu oraz wyzwań, przed którymi stawały różne instytucje państwowe.

Życiorys

Zygmunt Braude przyszedł na świat w rodzinie o żydowskich korzeniach. Przed wybuchem II wojny światowej miał aktywną rolę jako członek adwokatury w Warszawie. Uczestniczył w działalności Komunistycznej Partii Polski, a później związał się z Polską Partią Robotniczą oraz Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą.

W trakcie wojny, od 1943 roku, służył jako oficer polityczny oraz oficer śledczy 1 Dywizji Piechoty w ZSRR. W dniu 26 września 1944 objął kierownictwo Biura Prawnego w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Następnie, od 5 września 1945 roku, pełnił funkcję zastępcy dyrektora, a od 19 maja 1948 był p.o. dyrektora Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego. Ta rola towarzyszyła mu aż do 14 października 1952, kiedy to został przeniesiony na stanowisko starszego radcy prawnego w Departamencie Więziennictwa MBP.

Po odejściu z MBP, 1 października 1952 roku, objął stanowisko kierownika redakcji literatury rosyjskiej w Państwowym Instytucie Wydawniczym. Na emeryturę przeszedł wiosną 1969 roku, a wkrótce potem emigrował do Izraela. W uznaniu jego zasług, 18 stycznia 1955 roku został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej.

Przypisy

  1. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411
  2. Baza nekrologów

Oceń: Zygmunt Braude

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:15