Jan Kownacki

Wojsko i służby mundurowe

Jan Nepomucen Kownacki, urodzony 22 grudnia 1893 roku w Warszawie, był kapitanem piechoty w Wojsku Polskim. Zasłynął nie tylko z powodu swojego zaangażowania w służbie wojskowej, ale również jako kawaler Krzyża Walecznych, co stanowi dowód na jego odwagę i poświęcenie w obliczu niebezpieczeństwa.

Jako ofiara zbrodni katyńskiej, Kownacki stał się symbolem tragicznych losów polskich żołnierzy w okresie II wojny światowej. Jego los, który zakończył się wiosną 1940 roku w Katyniu, stanowi część smutnej historii wielu innych, którzy również stracili życie w tym brutalnym konflikcie.

Życiorys

Jan Kownacki, urodzony w rodzinie Jana i Albiny z Taubertów, był osobą o bogatym życiorysie. Jego edukacja rozpoczęła się w szkole Wawelberga oraz w Rotwandzie, a kontynuował ją w Wojennej Szkole Wojskowej mieszczącej się w Taszkiencie. W okresie I wojny światowej miał zaszczyt służyć jako żołnierz armii gen. Hallera we Francji.

W aktywnym uczestnictwie w wojnie brał udział w wyprawie kijowskiej oraz w walkach o Warszawę. Po wojnie, w roku 1922, w stopniu porucznika rezerwy, przydzielono go do 72 pułku piechoty, a w 1923 do 42 pułku piechoty. W 1919 roku awansował na stopień kapitana, z datą senioralną przypadającą na 1 czerwca tegoż roku, osiągając odpowiednio 1667 lokatę w 1923 oraz 1467 w 1924 roku.

W roku 1934 został przydzielony pod PKU Łódź Miasto II. Niestety, w trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku, wpadł w ręce radzieckiego wojska. Z informacji dostępnych z kwietnia 1940 wynika, że był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co zostało udokumentowane w liście wywózkowym bez numeru z 2 kwietnia 1940.

Łatwo okazać, że Jan Kownacki stał się ofiarą zbrodni katyńskiej. Zginął między 4 a 7 kwietnia 1940 roku, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim. Po wojnie jego zwłoki nie zostały zidentyfikowane podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 roku. Do 1958 roku jego bliscy usilnie szukali informacji o jego losie, korzystając z pomocy Biura Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

W uznaniu jego poświęcenia, Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, 5 października 2007 roku podjął decyzję o pośmiertnym awansie Kownackiego na stopień majora. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Jan Kownacki został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach i odwadze w czasie wojny.

  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986.

Przypisy

  1. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015 r., s. 395.
  2. JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991 r., s. 598.
  3. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”, „Dziennik Ustaw RP”, 10.04.1986 r., s. 30.
  4. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924 r., s. 425.
  5. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923 r., s. 249, 485.
  6. Spis oficerów rezerwy 1922 r., s. 137.

Oceń: Jan Kownacki

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:7