Lucyna Tych

Nauka i edukacja

Lucyna Tych, znana również jako Lucyna Tychowa, to postać o bogatym dorobku artystycznym i akademickim, której historia sięga aż do Warszawy, gdzie przyszła na świat 14 grudnia 1929 lub 15 stycznia 1930 roku. Ważna postać w polskim świecie kultury, zasłużyła się jako historyczka oraz reżyserka teatralna i telewizyjna.

Nie tylko przyczyniła się do rozwoju sztuki, ale także pozostawiła trwały ślad w historii Polski, zmarła 7 marca 2019 roku, również w Warszawie.

Życiorys

Lucyna Tych, córka Jakuba Bermana oraz Gustawy z domu Grynberg, urodziła się w 1900 roku. Swoje dzieciństwo spędziła w Warszawie, jednak po wybuchu II wojny światowej, w tragicznych okolicznościach, przeniosła się z rodzicami do Związku Radzieckiego. Po zakończeniu wojny wróciła do kraju, gdzie w latach 1945–1947 uczęszczała do Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, gdzie zakończyła swoją naukę zdobywając maturę.

W 1947 roku rozpoczęła swoje studia w zakresie historii na Uniwersytecie Warszawskim. W 1952 roku obroniła pracę magisterską, napisaną pod kierunkiem Witolda Kuli. Po tym okresie zgłębiała temat estetyki w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych, jednak nie ukończyła doktoratu, który był poświęcony postaci Zofii Nałkowskiej.

W 1963 roku Lucyna uzyskała dyplom reżysera w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Jej kariera zawodowa obejmowała pracę jako reżyserka teatralna oraz telewizyjna w takich instytucjach jak Teatr Młodej Warszawy, Teatr Telewizji Polskiej, a także w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

W 1968 roku, podczas fali kampanii antysemickiej, została z pracy usunięta. Jednak w sezonie 1971/1972 powróciła do zawodowego życia, pracując w Teatrze Śląskim w Katowicach. Dalsze jej kroki to współpraca z Teatrem Nowym w Warszawie, gdzie odgrywała ważną rolę jako kierownik literacki aż do 1982 roku.

Prywatnie związana była z Feliksem Tych, historykiem, który w latach 1995–2006 pełnił funkcję dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego. Ich syn, Włodzimierz Tych, pracuje w Lancaster University jako naukowiec.

Lucyna Tych zmarła 19 marca 2019 roku i została pochowana na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie.

Publikacje

Lucyna Tych jest autorką wielu znaczących publikacji, które odzwierciedlają jej zaangażowanie w kulturę i historię Polski. Jedną z istotnych prac jest:

  • „Śmiało podnieśmy sztandar nasz w górę: wiersze i pieśni rewolucyjne”, wybór przygotowany wspólnie z Ryszardem Koniczkiem, wydane w Warszawie przez Iskry w 1958 roku, gdzie pełniła funkcję redaktora,
  • „Nasza walka trwa nie od dziś: montaż sceniczny na dwudziestą rocznicę powstania Polskiej Partii Robotniczej”, przygotowane przez Lucynę Tychową, wydane w 1962 roku przez Iskry w Warszawie,
  • „50-lecie Wielkiego Października: materiały repertuarowe”, w wyborze Leona Pasternaka, z propozycjami programowymi Olgi Koszutskiej oraz Marii Tychowej, opublikowane w Warszawie przez Wydawnictwo Związkowe Centralnej Rady Związków Zawodowych w 1967 roku (tutaj zauważono błędne imię),
  • „Tak, jestem córką Jakuba Bermana”, wydane w Krakowie przez Universitas w 2016 roku, ISBN 978-83-242-3013-6, współautorstwo przy tej publikacji należy do Andrzeja Romanowskiego.

Dzięki swojej działalności literackiej, Lucyna Tych wpłynęła na wiele aspektów kultury polskiej. Jej prace nie tylko dokumentują historię, ale także stają się przyczynkiem do dalszych dyskusji o dziedzictwie kulturowym.

Przypisy

  1. Lucyna Berman-Tych. Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl, 16.03.2019 r. [dostęp 16.03.2019 r.]
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1947. wne.uw.edu.pl. [dostęp 16.08.2021 r.]
  3. L. Tychowa, A. Romanowski, „Tak, jestem córką Jakuba Bermana”. histmag.org. [dostęp 18.11.2017 r.]
  4. Lucyna Tychowa, Andrzej Romanowski: Tak, jestem córką Jakuba Bermana. Kraków: Universitas, 2016, s. 182–183. ISBN 978-83-242-3013-6.
  5. Lucyna Tychowa, Andrzej Romanowski: Tak, jestem córką Jakuba Bermana. Kraków: Universitas, 2016, s. 109–111. ISBN 978-83-242-3013-6.
  6. Lucyna Tychowa, Andrzej Romanowski: Tak, jestem córką Jakuba Bermana. Kraków: Universitas, 2016, s. 26. ISBN 978-83-242-3013-6.
  7. Anna Sobór-Świderska: Jakub Berman. Biografia komunisty. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2009, s. 492. ISBN 978-83-7629-090-4.
  8. Anna Sobór-Świderska: Jakub Berman. Biografia komunisty. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2009, s. 29–30. ISBN 978-83-7629-090-4.
  9. a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wyd. Arkadiusz Wingert, 2010, s. 121. ISBN 978-83-60682-27-2.

Oceń: Lucyna Tych

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:11