Ulica Kawęczyńska w Warszawie

Ulice i place

Ulica Kawęczyńska to interesująca arteria znajdująca się na warszawskiej Pradze-Północ. Ta ulica pełni ważną rolę w strukturze komunikacyjnej dzielnicy, łącząc ulicę Ząbkowską z ul. Boruty.

Jako część tej historycznej i kulturowo bogatej dzielnicy, Kawęczyńska oferuje mieszkańcom oraz turystom unikalne doświadczenia. Jej znaczenie w kontekście miejskiego życia Warszawy jest nie do przecenienia.

Historia

Ulica Kawęczyńska w Warszawie ma bogatą historię, sięgającą XVIII wieku. Dawniej pełniła funkcję drogi prowadzącej do Woli Ząbkowskiej, która wtedy znana była jako Ząbki. To właśnie ta ulica stanowiła południową granicę dóbr Szmulowizna, które przed 1796 roku znane były jako folwark Bojanówek. Folwark ten został darowany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dla Szmula Zbytkowera.

Na przecięciu z okopami Lubomirskiego znajdowały się rogatki Bródnieńskie, które później przekształcono w rogatki Ząbkowskie. W drugiej połowie XIX wieku, w wyniku rozwoju komunikacji, droga ta została przecięta nowo powstałymi torowiskami Kolei Warszawsko-Terespolskiej oraz kolei obwodowej.

Nazwa ulicy, nadana w 1907 roku, wywodzi się od dawnej miejscowości Kawęczyn, która obecnie stanowi część dzielnicy Rembertów. W latach 1907 do 1923 przy tej ulicy zbudowano monumentalną bazylikę Najświętszego Serca Jezusowego, będąca ważnym punktem architektonicznym w tym rejonie.

W 1919 roku, w związku z rozwojem transportu publicznego, ulicą poprowadzono linię tramwajową w kierunku wschodniej części Szmulowizny, Michałowa. Przy ulicy Kawęczyńskiej 16 1 marca 1925 roku uruchomiono zajezdnię tramwajową, co znacząco ułatwiło mieszkańcom komunikację w tym obszarze.

W pierwszych trzech dekadach XX wieku humoryzowano numerację parzystej strony ulicy, co miało miejsce dwukrotnie. Z kolei od 1933 roku pod numerem 12 mieściło się XII Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Marii Słodowskiej-Curie. Mimo że podczas II wojny światowej zabudowa ulicy przetrwała, Niemcy wysadzili część zajezdni tramwajowej.

Po wojnie, dnia 20 czerwca 1945 roku, uruchomiono pierwszą linię tramwajową numer „1”, która łączyła ul. Kawęczyńską z ul. Wiatraczną. W 1968 roku linia tramwajowa zaczęła prowadzić aleją Tysiąclecia do Dworca Wschodniego, stopniowo wycofując kursy tramwajów przez Ząbkowską, pozostawiając jeden tor do wyjazdów z zajezdni, który ostatecznie zlikwidowano w 2000 roku.

W kwietniu 2013 roku przeprowadzono generalny remont ulicy, w trakcie którego niemal wszystkie przystanki tramwajowe przekształcono w formę tzw. przystanków wiedeńskich. Te innowacyjne rozwiązania polegają na wyniesieniu pasa jezdni, co znacznie ułatwia pasażerom wsiadanie do tramwaju.

W roku 2021 historyczny układ urbanistyczny ulicy Kawęczyńskiej został wpisany do rejestru zabytków, co podkreśla znaczenie tej ulicy w historii Warszawy oraz jej architekturze.

Ważniejsze obiekty

W okolicy Ulicy Kawęczyńskiej w Warszawie znajduje się wiele interesujących obiektów, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Oto kilka z nich:

Wszystkie te miejsca mają swoje unikalne cechy i są ważnymi punktami na mapie kulturalnej tej części Warszawy.

Przypisy

  1. Jonathan Scovil: Kawęczyńska po remoncie z wiedeńskimi przystankami [WIDEO]. gazeta.pl, 13.08.2013 r. [dostęp 16.08.2013 r.]
  2. Aleksander Buczyński: Nowa wspaniała Kawęczyńska. Zielone Mazowsze, 22.08.2013 r. [dostęp 27.12.2013 r.]
  3. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009 r., s. 125. ISBN 978-83-61253-51-8.
  4. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2008 r., s. 88. ISBN 978-83-923702-0-8.
  5. Warszawskie tramwaje elektryczne. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2008 r., s. 95. ISBN 978-83-923702-0-8.
  6. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 5. Idźkowskiego–Kawęczyńska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1999 r., s. 323. ISBN 83-909794-6-2.
  7. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998 r., s. 116. ISBN 83-86619-97X.
  8. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 5. Idźkowskiego–Kawęczyńska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1999 r., s. 325. ISBN 83-909794-6-2.
  9. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 5. Idźkowskiego–Kawęczyńska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1999 r., s. 326. ISBN 83-909794-6-2.
  10. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994 r., s. 329. ISBN 83-01-08836-2.
  11. a b Nowy wpis do rejestru zabytków: historyczny układ urbanistyczny ulicy Kawęczyńskiej w Warszawie. [w:] Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków [on-line]. mwkz.pl, 11.06.2021 r. [dostęp 05.08.2021 r.]
  12. Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 30 czerwca 2021 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl, s. 15. [dostęp 05.08.2021 r.]

Oceń: Ulica Kawęczyńska w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:19