Oficyna Burkego w Warszawie

---

Opis

Oficyna Burkego to budynek o ciekawym dziedzictwie architektonicznym, który powstał około 1900 roku. Stanowi on fragment większego zespołu mieszkalnego, zaprojektowanego przez Edmunda Burkego i Józefa Wągrowskiego. Umiejscowiony jest wzdłuż wschodniej granicy posesji, z jego szczytem zwróconym ku ulicy Kawęczyńskiej. Niestety, murowany budynek frontowy tego zespołu nie przetrwał do naszych czasów.

Oficyna Burkego to jednotraktowy budynek jednopiętrowy, charakteryzujący się dziesięcioosiową fasadą. Drzwi wejściowe usytuowane są na drugiej i dziewiątej osi, co nadaje mu specyficzny układ. Całość przykrywa pulpitowy dach, a jego wygląd wzbogacają drewniane zdobienia w pasie poddasza oraz pod gzymsami parapetowymi. Ciekawym elementem jest ściana od strony ulicy, która jest całkowicie ślepa.

Po roku 1945 budynek został przekształcony w dom komunalny, co z pewnością wpłynęło na jego dalsze losy.

W roku 2015 oficyna została wpisana do rejestru zabytków. Wpis ten został dokonany z uwagi na to, że stanowi wyjątkowy relikt mieszkalnej architektury drewnianej. Jest to jedno z nielicznych zachowanych materialnych świadectw dawnej formy zabudowy Pragi. Co więcej, może się pochwalić tytułem jednego z dwóch drewnianych budynków mieszkalnych z przełomu XIX i XX wieku, które przetrwały do dziś na Pradze-Północ – drugi obiekt znajduje się przy ulicy Środkowej 9.

Rok 2016 był rokiem, w którym z budynku wyprowadził się ostatni lokator, co przyczyniło się do dalszego pogarszania się stanu obiektu. Już w 2019 roku oficyna borykała się z problemami takimi jak zapadnięty dach, zniszczone stropy oraz odchylone od pionu ściany. W 2020 roku zaczęły się pojawiać roszczenia do nieruchomości, co może wskazywać na zawirowania prawne dotyczące tego historycznego budynku.

---

Oceń: Oficyna Burkego w Warszawie

---