Ulica Jagiellońska w Warszawie

Ulice i place

Ulica Jagiellońska w Warszawie jest niezwykle interesującym miejscem, które warto poznać. Zlokalizowana jest w dzielnicy Praga-Północ, gdzie historia i współczesność spotykają się, tworząc unikalny charakter tego obszaru.

Ulica ta pełna jest życia oraz różnorodnych atrakcji, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Tworzy ważny element infrastruktury miasta, będąc świadkiem wielu wydarzeń kulturalnych i społecznych.

Historia

Ulica Jagiellońska, złożona z dwóch kluczowych odcinków, prezentuje bogatą historię, która odzwierciedla zmiany zachodzące w Warszawie na przestrzeni wieków. Pierwsza część, południowa, znana i najstarsza, ciągnie się od ulicy ks. I.Kłopotowskiego do ronda Starzyńskiego, natomiast północny odcinek, który dawniej był częścią szosy wylotowej do Petersburga, biegnie od torów kolejowych do Trasy Toruńskiej.

Historia ulicy sięga co najmniej roku 1762, kiedy to istniała dawna droga, biegnąca od obecnej ul. Zamoyskiego do ul. ks. I. Kłopotowskiego. Początkowo była znana jako Szeroka i miała istotne znaczenie dla lokalnej sieci drogowej, stykała się z rynkiem Skaryszewa, tworząc jego zachodnią pierzeję.

Do pierwszej połowy XIX wieku ulica miała głównie drewnianą zabudowę, której znacząca część została zniszczona podczas budowy fortyfikacji w 1807 roku. Wówczas Napoleon I zadecydował o zlikwidowaniu całej sieci ulic pomiędzy Wisłą a obecną ulicą Targową. Choć po 1815 roku planowano rekonstrukcję tej sieci, prace nie zostały rozpoczęte przed wybuchem powstania listopadowego. W latach 1816-1918 niemal jedyną częścią tej drogi, która zyskała na znaczeniu, była trasa do Jabłonny.

W obliczu licznych zmian, w 1823 roku na rogatkach zachodnich wzniesiono nowe pawilony zaprojektowane przez Jakuba Kubickiego. W drugiej połowie XIX wieku ulica zyskała dynamiczny rozwój, po części zniszczona podczas powstania w 1831 roku, w tym czasie również część drewnianej zabudowy spaliła się.

Przełomowym momentem w dziejach ulicy był okres budowy fortu Śliwickiego, który miał miejsce w latach 1835-1836, co spowodowało uczynienie zmian w kierunki północnym. Trakt do Jabłonny stał się miejscem nie tylko transportu, ale i nowego układu urbanistycznego. W ciągu następnych dziesięcioleci nastąpiły dalsze zmiany nazw ulic; odcinek północny otrzymał nazwę Petersburska, natomiast południowy – Moskiewska.

W latach 1865 – 1869, ulica stała się miejscem intensywnej działalności handlowej, w tym licznych żydowskich handlarzy przy Petersburskiej. U zbiegu z Kępną pod numerem 10 istniał zakład kamieniarski, a w sąsiednich lokalach miały miejsce różnorodne działalności gospodarcze, w tym targowiska i rynki.

W kontekście dużej skali budowli, na początku przy ulice Jagiellońskiej powstały nowe placówki społeczne i budynki mieszkalne. W 1906 roku z inicjatywy Rosyjskiego Czerwonego Krzyża powstał gmach Zakładu dla Wdów po Poległych Żołnierzach. Do końca XX wieku ulica stale ewoluowała, będąc świadkiem przełomowych wydarzeń, w tym czasów II wojny światowej oraz okresów odbudowy Warszawy.

W okresie 1949-1952 zrealizowano szereg nowych inwestycji, w tym osiedli Praga I, II oraz III, co obrazuje kontynuację zabudowy i rozwój urbanistyczny. W 1963 roku rozpoczęto wyburzenia, a w ślad za tym nowa zabudowa zyskała na znaczeniu. Kino „Praha” i Powszechny Dom Towarowy „Praga” były kluczowymi przykładami nowej architektury.

Na początku lat 80. XX wieku i do 2014 roku, odcinek ulicy miał różnorodne dzieje. Począwszy od nazewnictwa, przez zmiany technologiczne, a kończąc na wprowadzeniu obecnych systemów drogowych, ulica Jagiellońska do dziś pozostaje jednym z ważniejszych elementów komunikacyjnych Warszawy, z dwujezdniową strukturą na wybranych odcinkach oraz siecią dróg rowerowych.

Ważniejsze obiekty

Ulica Jagiellońska w Warszawie to miejsce, które kryje w sobie wiele interesujących obiektów. Wśród nich można wymienić:

Te obiekty nie tylko mają znaczenie historyczne, ale także społeczne, kulturalne oraz edukacyjne, co czyni ulicę Jagiellońską interesującym miejscem do odwiedzenia dla mieszkańców oraz turystów. Każdy z wymienionych budynków niesie ze sobą bogata historię i wartości, które warto docenić.

Przypisy

  1. Paweł Rzewuski: Grzechy Paryża północy. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 2019, s. 94-95. ISBN 978-83-08-06949-3.
  2. Michał Pilich. Jak na Pradze handlowano. „Stolica”, s. 36, 01.03.2016 r.
  3. Jarosław Zieliński: Warszawskie synagogi. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2020, s. 75. ISBN 978-83-7729-288-4.
  4. Jarosław Zieliński: Warszawskie synagogi. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2020, s. 74. ISBN 978-83-7729-288-4.
  5. Tomasz Łabuszewski (red. nauk.): Śladami zbrodni. Przewodnik po miejscach represji komunistycznych lat 1944−1956. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2012, s. 256. ISBN 978-83-7629-380-6.
  6. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2003, s. 196. ISBN 83-908950-6-4.
  7. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2003, s. 197. ISBN 83-908950-6-4.
  8. Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom III – Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004, s. 192. ISBN 978-83-61932-03-1.
  9. Uchwała nr 152/13 Sejmiku Województwa Mazowieckiego z dnia 9 września 2013 r. w sprawie zaliczenia do kategorii dróg wojewódzkich niektórych odcinków dróg położonych na terenie m.st. Warszawy. Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego, 09.09.2013 r. [dostęp 29.05.2020 r.]
  10. Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 36. ISBN 83-906889-2-1.
  11. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 368. ISBN 83-86619-97X.
  12. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
  13. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 611.
  14. Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16).
  15. Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 35. ISBN 83-906889-2-1.
  16. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 284. ISBN 83-01-08836-2.
  17. Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 81. ISBN 83-7000-017-7.
  18. Cerkiew Ikony Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych. chram.com.pl. [dostęp 20.12.2019 r.]

Oceń: Ulica Jagiellońska w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:7