Szmul Centnerszwer

Medycyna i zdrowie

Szmul Centnerszwer, znany również jako Samuel Centnerszwer, to postać, której życie i praca miały znaczący wpływ na polską medycynę. Urodził się 8 lutego 1856 roku w Warszawie, a jego kariera zawodowa rozwinęła się w okresie, gdy medycyna żydowska w Polsce zaczynała zdobywać uznanie. Zmarł 24 sierpnia 1938 roku wŚródborowie, pozostawiając po sobie trwały ślad jako wyróżniający się chirurg.

Centnerszwer był przedstawicielem żydowskiej społeczności, która wnosiła wiele do rozwoju nauki i technologii w Polsce, a jego osiągnięcia są jednym z wielu przykładów tej integralności. Warto przyjrzeć się jego życiu, aby zrozumieć, jak jego doświadczenia wpłynęły na rozwój chirurgii w kraju.

Życiorys

Studiował na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie dyplom uzyskał 7 marca 1878 roku. Po zakończeniu studiów został powołany do wojska rosyjskiego i brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej. W kolejnych latach poświęcił się specjalizacji w chirurgii, pracując w różnych szpitalach, w tym w Wiedniu, gdzie uczył się pod okiem znanych chirurgów, takich jak Theodor Billroth i Eduard Albert.

W 1880 roku objął stanowisko chirurga w Szpitalu Starozakonnych w Warszawie, gdzie pracował u Ludwika Chwata. Jego kariera zawodowa nabrała tempa, kiedy podjął pracę w klinice chirurgii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie był związany z Julianem Kosińskim. W dniu 1 sierpnia 1889 roku, wspólnie z Adolfem Grünbaumem (zm. 1907), otworzył w Warszawie lecznicę dla chorych chirurgicznych przy ulicy Nowolipki 25, która później została przeniesiona na ulicę Leszno 22. Ta placówka była szczególnie dedykowana przyjezdnym Żydom i wyposażona w ambulatorium oraz sale na sześć łóżek.

Podczas I wojny światowej pełnił rolę chirurga, udzielając pomocy rannym żołnierzom w Hotelu Rzymskim. Po wojnie, od 1929 roku, z powodu problemów zdrowotnych, osiedlił się w Śródborowie pod Warszawą. Jego życie i działalność zawodową upamiętnił Zygmunt Srebrny. Zmarł i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej, gdzie jednak jego nagrobek nie zachował się. Część publikacji błędnie informuje, że zmarł w warszawskim getcie po 1939 roku.

Był żonaty z Różą Emilią z domu Tetz, a ich syn, Józef Henryk Centnerszwer, został prawnikiem. Jego zainteresowania zawodowe dotyczyły chirurgii, a zwłaszcza tzw. chirurgii małej, interesował się również różnymi dziedzinami medycyny, historią Polski, historią powszechną oraz sztuką. Znany był z pogodnego usposobienia oraz skromności, co przyczyniło się do jego dużej popularności wśród pacjentów.

Prace

Oto zestawienie najważniejszych prac autorstwa Szmula Centnerszwera, które różnią się tematyką i podejściem do zagadnień medycznych.

  • Stosowanie przekrwienia zastoinowego w leczeniu ostrych spraw ropnych podług metody Bier′a i Klapp′a. Opis uzyskany został w Medycynie 35, 50, s. 950-955 (1907),
  • Chirurgia pauperum. Publikowane w Gazecie Lekarskiej nr 1, 15, 16, 17 (1897),
  • Tłumaczenie 50 lat życia chirurga Morrisa.

Przypisy

  1. Louis Falstein (ed.). The martyrdom of Jewish physicians in Poland. New York: Exposition Press, 1964 r. s. 326
  2. Srebrny Z. Samuel Centnerszwer. „Warszawskie Czasopismo Lekarskie”. 15 (33), s. 549, 15.05.1938 r.
  3. Nie odnotowuje go baza nagrobków osób pochowanych na tym cmentarzu

Oceń: Szmul Centnerszwer

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:13