Maksymilian Biro

Medycyna i zdrowie

Maksymilian Biro to postać o istotnym znaczeniu w historii polskiej medycyny, wyróżniający się jako neurolog o żydowskich korzeniach. Urodził się on 25 listopada 1870 roku w Warszawie, gdzie również spędził znaczną część swojego życia. Zmarł najprawdopodobniej w 1941 roku, chociaż istnieją także informacje sugerujące, że mógł umrzeć 14 maja 1942 roku, znowu w Warszawie.

Jego praca w dziedzinie neurologii na zawsze wpisała się w historię medycyny polskiej, a jego osiągnięcia zasługują na szczegółowe omówienie. W kolejnych akapitach przyjrzymy się bliżej życiorysowi Maksymiliana Birow i jego wkładowi w rozwój tej specjalizacji.

Życiorys

Maxymilian Biro urodził się w roku 1870. W młodości uczęszczał do II Gimnazjum w Warszawie, gdzie w 1887 roku zdobył świadectwo dojrzałości. Następnie podjął studia medyczne, które trwały od 1887 do 1892 roku, również w stolicy. W ramach swojego kształcenia z zakresu neurologii stał się uczniem Samuela Goldflama.

Był aktywnym członkiem wielu towarzystw lekarskich, a także jednym z założycieli „Neurologii Polskiej”. W trakcie swojej kariery zawodowej pracował jako wolontariusz w Szpitalu Starozakonnych z siedzibą na ulicy Marszałkowskiej 123, gdzie miał okazję współpracować na oddziałach prowadzonych przez takich specjalistów jak Edward Flatau, Ludwik Bregman, a także Władysław Sterling oraz Eufemiusz Herman.

Podczas wydarzeń II wojny światowej Maxymilian Biro został przesiedlony do getta warszawskiego, gdzie zmarł w 1941 roku, chociaż niektóre źródła wskazują, że zmarł na serce 14 maja 1942 roku. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz żydowski, zlokalizowany przy ulicy Okopowej w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze numer 68.

Życie prywatne

Maksymilian Biro prowadził życie prywatne naznaczone osobistymi tragediami. Był w związku małżeńskim z Malwiną Blum, która wykonywała zawód lekarza pediatry.

Malwina, z domu Korn, urodziła się 5 listopada 1885 roku w Gąbinie. Niestety, jej życie zakończyło się tragicznie 8 września 1942 roku w Warszawie, podczas okrutnych wydarzeń związanych z likwidacją warszawskiego getta. Para nie miała dzieci, co sprawiło, że ich historia i wspólne życie pozostały w pamięci jako smutny rozdział w historii tamtych lat.

Prace

W dorobku badań Maksymiliana Biro znajdują się liczne publikacje naukowe, które dotyczą różnych aspektów medycyny i neurologii. Oto niektóre z nich:

  • O sklerodermii. Medycyna 24, nr 46–50, 1068 (1896),
  • O chorobie Landry’ego. Medycyna 26, 33-34, 761 (1898),
  • Einiges über Epilepsiebehandlung. Wiener klinische Wochenschrift 34 (1900),
  • O leczeniu chirurgicznym nowotworów mózgu. X Zjazd Lek i Przyr Pol (1907),
  • Nowotwory mózgu. Rozpoznanie ogniskowe. Rozpoznanie różniczkowe. Leczenie. Prace I Zjazdu neurologów, psychiatrów i psychologów polskich s. 46-66 (1910),
  • Zapalenie mózgu ze śpiączką i pląsawicą. Neurologia Polska 6, s. 7 (1922),
  • Herpes zoster i jego stosunek do układu nerwowego. Neurologia Polska 8, 2, 136 (1924),
  • O chorobie Heine-Medina. Neurologia Polska 10, 3-4, 265 (1928),
  • Ueber Epilepsie. (1902),
  • O stwardnieniu wieloogniskowem. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 9, 34, s. 775-779 (1932) i 35, s. 800-803 (1932),
  • O chorobie Addisona. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 10, 19, s. 421-424; 20, s. 445-448 i 21, s. 469-472 (1933),
  • O chorobie Tay-Sachsa. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 13, 34, s. 545-547 i 35, s. 565-568 (1936),
  • O chorobie Little’a. Neurologia Polska 20, 2-3, s. 185-191 (1937).

Przypisy

  1. MaxM. Biro MaxM., Ueber Epilepsie, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 01-02.1902 r., s. 39–88, DOI: 10.1007/BF01665400, ISSN 0367-004x (niem.).
  2. Treść oczytu zamieściła w numerach 11-13 w roku 1908 Medycyna i Kronika Lekarska. Wersja cyfrowa do przeczytania w serwisie Polona.pl.
  3. Grób Maksymiliana Biro w Bazie Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.
  4. The Central Database of Shoah Victims' Names.
  5. Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. R. Olesiński, W. Merkel i S-ka, 1924/25 r., s. 188.
  6. Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958 r.
  7. a b Gliński JB. Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów - ofiar drugiej wojny światowej. Wrocław : Urban&Partner, 1997 r.
  8. Gazeta Warszawska 114 nr 166 (27.06.1887 r.).

Oceń: Maksymilian Biro

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:19