Ulica Leszno w Warszawie

---

Historia

Ulica Leszno ma swoje korzenie sięgające dawnych czasów, kiedy to prowadziła trakt z Warszawy do Błonia. Nazwa tej ulicy wywodzi się od jurydyki Leszno, która została założona 8 stycznia 1648 roku przez podskarbiego wielkiego koronnego, Bogusława Leszczyńskiego oraz jego stryja, kanclerza wielkiego koronnego, Jana Leszczyńskiego. Termin „jurydyka” oznacza jednostkę administracyjną, a jej nazwa upamiętnia założycieli. Na Lesznie zaczęła osiedlać się głównie ludność ewangelicka, która przybyła z miejscowości Leszno.

Warto zaznaczyć, że od 1897 roku pod numerem 58 mieściła się centrala warszawskiego pogotowia ratunkowego, co świadczy o znaczeniu tego miejsca w lokalnej społeczności.

Podczas II wojny światowej, niektóre zmiany były istotne dla historii ulicy. Nazwa Leszno została zmieniona na Gerichtstraße, co miało związek ze znajdującym się pod numerem 53/55 budynkiem Sądów. W listopadzie 1940 roku, ulica znalazła się w obrębie getta warszawskiego aż do ulicy Żelaznej.

Po zakończeniu wojny, wschodnia i środkowa część ulicy Leszno została włączona w skład Trasy W-Z, a nadano jej nazwę alei Świerczewskiego, obecnie znanej jako aleja „Solidarności”. Tylko zachodni odcinek ulicy, od alei „Solidarności” do ul. Młynarskiej, zachował swoją historyczną nazwę.

W dalszym ciągu historia ulicy ukazuje rozwój urbanistyczny Warszawy. W latach 60. XX wieku, Leszno przeszła znaczące zmiany w postaci modernizacji, stając się ulicą dwujezdniową. Nową jezdnię zbudowano po północnej stronie od ulicy Okopowej do Karolkowej, natomiast na dalszym odcinku – po stronie południowej.

Osobny artykuł poświęcony tym wydarzeniom można znaleźć pod linkiem: Aleja „Solidarności” w Warszawie.

---

Oceń: Ulica Leszno w Warszawie

---